فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی

فروپاشی اتحاد شوروی در آغاز دههٔ ۹۰ میلادی اتفاق افتاد. علل فروپاشی شوروی و دنیای کمونیست را باید قبل از هرچیزدر شکست تقشه های اقتصادی مارکسیسم جستجو کرد .هدف های مارکسیسم در ایجاد یک جامعه بدون طبقات و استقرار عدالت اجتماعی و تامین رفاه واسایش زحمتکشان در هیچ یک از کشور های کمونیست تحقق نیافت و استقرار رژیم های کمونیستی به ایجاد طبقه حاکم جدیدی در این کشور ها انجامید، که تمامی امتیازات و امکانات جامعه را به خودشان اخنصاص دادند و برای حفظ خود در اریکه قدرت از هیچ جنایت و ستمی فروگذار نکردند. .[۱]

محتویات

    ۱ علتها
    ۲ پیدایش جمهوری روسیه در اتحاد شوروی
    ۳ کودتا ۱۹ اوت ۱۹۹۱
    ۴ فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی
    ۵ پس از فروپاشی
        ۵.۱ فدراسیون روسیه
        ۵.۲ انحلال مجلس روسیه
        ۵.۳ نتیجه انحلال
        ۵.۴ کارکرد یلتسین
        ۵.۵ ویلادیمیر پوتین
    ۶ جستارهای وابسته
    ۷ منابع
    ۸ پیوند به بیرون
    ۹ دوران شوروی

علتها

دو رویداد در دهه ۸۰ غالب بوده‌است که عبارت‌اند از: فروپاشی فزاینده و علنی ساختارهای اقتصادی و سیاسی اتحاد شوروی، و تلاش‌های ترمیم در اصلاحات برای بازگرداندن این فرایند. پس از جایگزینی سریع یوری آندروپف و کنستانتین چرنکو شخصیتهای انتقالی ریشه دوانده در سنت برژنفی، میخائیل گورباچف نسبتاً جوان و پرانرژی، تغییرات چشمگیری را در اقتصاد و رهبری حزب کمونیست اتحاد شوروی انجام داد. برنامه گلاسنوست وی، دستیابی عمومی به اطلاعات را پس از دهه‌ها فشار دولتی آزاد نمود. اما گورباچف تا سال ۱۹۹۱ نتوانست بحران سازمان یافته را در نظام شوروی مورد ملاحظه قراردهد، زمانی که یک توطئه انجام گرفته توسط ماموران داخلی حکومت (کودتای ماه اوت) ضعف موقعیت سیاسی گورباچف را نشان داد، پایان نظام اتحاد شوروی قابل مشاهده بود.[۲]

در پایان جنگ جهانی اول، امپراتوری عثمانی، اعضای خانواده سلطنتی آلمان، و رومانف‌ها ازهم فروپاشیده شدند و اروپای شرقی و نواحی اروپا-آسیا را با درگیری بین ملل رقیب (با مطالبات رقابتی خود) به حال خود رها نمودند. تنها امپراتوری روسیه بود که مجدداً تحت رهبری بلشویک‌ها، بازسازی شد. استالین ازطریق صنعتی سازی و حمله سخت به آلمان نازی، این کشور را به یک ابرقدرت رقیب برای ایالات متحده تبدیل نمود. درحالی که اساساً روسیه به عنوان یک ابرقدرت حفظ می‌شد، اما به وسیله حزب کمونیست اتحاد شوروی بیشتر به صورت یکپارچه باقی می‌ماند تا توسط تزارها. اقتصاد حاکم تدریجاً ثابت کرد که کمتر می‌تواند بر فناوریهای آتی صنعتی و نیازهای طبقه میانی جدید صنعتی و دیوانسالاری خوب جاافتاده حاصل از آموزش آن فائق آید. برنامه بازسازی پرستوریکا گورباچف حاکی از واسازی اقتصادی بود، و سیاست (باز) گلاسنوست وی بطور سطحی اجازه می‌داد نوعی بیگانگی نژادی و ملی پدید آید. زمانی که گورباچف درصدد اصلاحات در حزب برآمد، او پیوندهای میان کشور و اتحاد شوروی را سست نمود.
پیدایش جمهوری روسیه در اتحاد شوروی
گورباچف، رقیب قدیمی خود و اولین رئیس جمهوری پس از دوران شوروی سابق، بوریس یلتسین را به از هم پاشاندن شوروی به منظور ارتقای منافع شخصی خود متهم نمود.

به علت موقعیت غالب روس‌ها در اتحاد شوروی، در بیشتر موارد، کمتر تفاوتی میان روسیه و اتحاد شوروی در اواخردهه ۱۹۸۰ قائل می‌شدند. اما حقیقت آن است که رژیم تحت سلطه روس‌ها به مفهوم آن نبوده که آنها روسهای SFSR ضرورتاً از این نوع آرایش (حکومتی) برخوردار بوده‌اند. در اتحاد شوروی، روسیه حتی از حداقل ابزار ایالتی بودن که جمهوری‌ها از آن برخوردار بودند، هم محروم بوده‌است، همچون شاخه حزب کمونیست در سطح خود کا. گ. ب، شورای اتحادیه تجاری، دانشکده علوم، و امثال این‌ها. دلیل این موضوع این است که اگر این سازمان‌ها دارای شاخه‌هایی در سطح روس‌های SFSR بودند، ممکن بود قدرت ساختارهای سطحی اتحاد را تهدید نمایند.

در اواخر دهه ۱۹۸۰، گورباچف اهمیت جمهوری سوسیالیست فدراتیو روسیه شوروی را کم برآورد نمود که به عنوان پایه دوم قدرت رقیب برای اتحاد شوروی محسوب می‌شد. نوعی واکنش شدید ملی گرایانه روسی توسط برخی از روسها با اظهار این مطلب مطرح شد که روسیه مدت زیادی بوده که از طریق دادن یارانه نفت ارزان موجب فقیرتر شدن جمهوری‌ها شده، به عنوان مثال تقاضاهای مربوط به موسسات داخل روسیه افزایش می‌یافت که این به دلیل برابری بین جمهوری روسیه و اتحاد شوروی منجر به کاهش توسعه می‌گردید. هم‌زمان با این که ملی گرایی در اواخر دهه ۱۹۸۰ طنین انداز می‌شد، تنش میان آنهایی که می‌خواستند اتحادیه تحت سلطه روسیه را یکپارچه نگهدارند و گروهی که خواهان ایجاد کشور قدرتمند روسیه بودند، تشدید شد.

این تنش در مبارزه تلخ قدرت بین گورباچف و بوریس یلتسین تجسم پیدا کرد. یلتسین با خارج شدن گورباچف از سیاستهای اتحاد شوروی در سال ۱۹۸۷، به عنوان رئیس یک حزب بدون هیچگونه سوابق یا روابط مخالف، به یک خط مشی حزبی برای مقابله با گورباچف نیاز داشت. او آن را از طریق حضور خود هم به عنوان یک ملی گرای روسی و هم به صورت یک دموکرات متعهد ثابت نمود. در یک موقعیت رو کردن اقبال به وی، اودر انتخابات به عنوان رئیس شورای عالی جدید جمهوری روسیه در ماه مه ۱۹۹۰ برگزیده شد، و عملاًبطور مستقیم اولین رئیس جمهور منتخب روسیه گردید. در ماه بعد، به او اختیار داده شد تا قوانینی را مقدم بر قوانین اولیه روسیه وضع نماید و دو سوم بودجه را نیز کسر کند.
کودتا ۱۹ اوت ۱۹۹۱

۱۹ اوت ۱۹۹۱. هشت عضو بلندپایه حزب کمونیست از جمله رئیس کا گ ب، ضمن برکناری میخائیل گورباچف از رهبری اتحاد جماهیر شوروی، کمیته اضطراری کشور را تشکیل دادند. گورباچف، در یک خانه ییلاقی در ساحل دریای سیاه در بازداشت خانگی قرار گرفت. تانک‌ها به خیابان‌های مسکو سرازیر شدند. طرفداران دموکراسی در اطراف کاخ سفید مسکو - محل اقامت بوریس یلتسین، اولین رییس جمهور روسیه، سنگربندی کردند. پس از سه روز رویارویی، کمیته اضطراری شکست را پذیرفت. [۳] توطئه کودتای اوت ۱۹۹۱ توسط متعصبین کمونیست، با کمک یلتسین نقش برآب شد. طراحان کودتا می‌خواستند حزب کمونیست و اتحاد شوروی را حفظ کنند، ولی در عوض درجهت نابودی هردو کوشیدند.
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی

در هشتم دسامبر ۱۹۹۱ رهبران روسیه، اوکراین و بلاروس در جنگل‌های بلاروس با یکدیگر دیدار و پیمانی را امضا کردند که بر اساس آن کشورهای مستقل مشترک‌المنافع به وجود آمدند. روسیه خود را به عنوان جانشین اتحاد جماهیر شوروی معرفی کرد. در بیست و پنجم دسامبر، میخائیل گورباچف از سمت خود کناره‌گیری کرد اتحاد شوروی بطور رسمی در ۲۵ دسامبر ۱۹۹۱ از هم پاشیده شد. یک روز پس از آن، پارلمان اتحاد جماهیر شوروی اعلامیهٔ انحلال این کشور را تصویب کرد.[۴]

آخرین اقدام انتقال قدرت از اتحاد شوروی به روسیه با انتقال کیفهای (اسناد) مربوط به کدهایی بود که اطلاعات مربوط به تسلیحات هسته‌ای این کشور را از گورباچف به یلتسین منتقل می‌ساخت.
پس از فروپاشی
فدراسیون روسیه
نوشتار اصلی: تاریخ روسیه پس از شوروی‎


تا اواسط دههٔ ۱۹۹۰، روسیه دارای یک نظام سیاسی منتخب چند حزبی بود. اما ایجاد یک دولت منتخب به دلیل دو مشکل ساختاری (مبارزه بین رئیس جمهور و پارلمان و نظام پرهرج و مرج حزبی) دشوار بود. اما یلتسین به این دلیل که خود را به عنوان یک دوکرات برای تضعیف گورباچف مطرح نموده بود و درک وی از مقام ریاست جمهوری بیشتر جنبه خودکامگی داشت، از سوی جهان خارج مورد تحسین قرار گرفت. او بدون توجه به آراء پارلمان، (تا ژوئن ۱۹۹۲) یا از سوی خود نخست وزیر تعیین می‌نمود و یا افراد مورد نظر خود را انتخاب می‌کرد.
انحلال مجلس روسیه

فراوانی احزاب کوچک و تنفر آنها نسبت به برقراری اتحادهای یکپارچه موجب آشفتگی در بخش قانونگذاری شده بود. فاصله گیری یلتسین از رهبری پارلمانی منجر به بحران قانونگذاری سپتامبر- اکتبر ۱۹۹۳ گردید.

جنگ قدرت میان بوریس یلتسین، رئیس جمهوری، و پارلمان که اعضایش در زمان اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شده بودند بالا گرفت و موجب ایجاد بحران قانون اساسی در این کشور شد. یلتسین فرمان انحلال پارلمان را امضا کرد. در سوم اکتبر شماری از نمایندگان پارلمان با پشتیبانی شبه نظامیان مسلح، ساختمان‌های دولتی را در مسکو مورد حمله قرار داده و قصد داشتند ساختمان تلویزیون را تصرف کنند. فردای آن روز تانک‌ها ساختمان پارلمان را گلوله باران کردند و ده‌ها نفر کشته شدند.[۵]

بحران در ۳ اکتبر به اوج خود رسید، زمانی که یلتسین راه حلی رادیکال (افراطی) را برای حل و فصل مشاجراتش با پارلمان برگزید: او دستور داد تانکها اطراف کاخ سفید روسیه را محاصره نموده و به سوی مخالفین شلیک کنند.
نتیجه انحلال

از آنجایی که یلتسین یک گام غیر قانونی در جهت انحلال مجلس برداشته بود، روسیه بیش از هر زمانی دیگر از دوره انقلاب ۱۹۱۷ خود به درگیری جدی داخلی نزدیک شده بود. سپس یلتسین این آزادی را یافت تا قانون خود را با استفاده از اختیارات ریاست جمهوری تحمیل نماید که از طریق همه پرسی در دسامبر ۱۹۹۳ به تصویب رسید.

اما رای گیری ماه دسامبر دستاوردهای بارزی را برای کمونیست‌ها و ملی گرایان نیز به دنبال داشت، و دلسردی فزاینده‌ای را نسبت به هزینه‌های مربوط به اصلاحات اقتصادی نئولیبرال نشان می‌داد.
کارکرد یلتسین

اگرچه یلتسین برروی موجی از خوش بینی به قدرت رسید، اما هرگز محبوبیت خود را باز نیافت پس از تایید شوک درمانی ایگور گایدر در کنترل قیمت‌ها در پایان دوره شوروی (سابق)، کاهش‌های شدید هزینه‌های دولتی، و نظام تجارت خارجی باز در اوایل سال ۱۹۹۲ اصلاح اقتصاد روسیه در دهه ۱۹۹۰، اصلاحات فوراً استانداردهای زندگی را در بخش عمده‌ای از جمعیت تخریب نمود، به خصوص گروه‌هایی که از منافع حاصل از هزینه‌ها و قیمتهای کنترل شده دوران اتحاد شوروی سابق، یارانه‌های دولتی و برنامه‌های استحقاقی رفاهی برخوردار شده بودند. در دهه ۱۹۹۰، روسیه متحمل رکود اقتصادی به مراتب شدیدتر از آن شده بود که ۶ دهه پیش ایالات متحده یا آلمان در دوران رکود شدید اقتصادی به آن دچار شده بودند.[۶]

اصلاحات اقتصادی موجب انسجام یک نوع جرگه سالاری نیمه جنائی شد که در نظام سابق شوروی ریشه داشت. بنا براظهارات دولتهای غربی، بانک جهانی وصندوق بین‌المللی پول، روسیه به گسترده‌ترین و سریعترین عملیات خصوصی سازی دست زده بود که تاکنون جهان به خود دیده‌است. تا اواسط این دهه، خرده فروشی، تجارت، خدمات، و صنایع کوچک در دستان بخش خصوصی بود. بیشتر شرکت‌های بزرگ که دردست مدیران سابق خود قرار داشتند، یک نوع جرگه‌های روسی جدید ثروتمند به اتفاق گروه‌های مافیایی جنایتکار یا سرمایه گذاران غربی تشکیل می‌دادند. نگاه کنید به.[۷]

در قعر (این مجموعه)، بسیاری از کارگران در اثر تورم، بیکاری، دچار فقر، فساد یا جنایت می‌شدند. ضمناً، دولت مرکزی کنترل حوزه‌های جغرافیائی، دیوانسالاری (اداری) و اقتصادی را از دست داده، و درآمدهای مالیاتی ازبین می‌رفت. اما در رکود شدید اقتصادی اواسط دهه ۱۹۹۰، اقتصاد روسیه بیشتر از ورشکستگی اقتصادی سال ۱۹۹۸ اسیب دید.

با این وجود، به نظر می‌رسید که بازگشت به یک نظام اقتصادی سوسیالیست که می‌توانست جایگزین متداول در غرب بوده باشد، تقریباً غیرممکن است. اقتصاد روسیه نیز تاحدودی از سال ۱۹۹۹ به بعد بهبود یافته‌است که این مدیون افزایش قیمت جهانی نفت و گاز بوده، و با این که روسیه بیشترین صادرات را داشته‌است اما از سطح برونده‌های دوران شوروی سابق فاصله دارد.
ویلادیمیر پوتین

پس از بحران مالی سال ۱۹۹۸، یلتسین در پایان دورهٔ زمامداری سیاسی خود قرار گرفت. درست چند ساعت پیش از آغاز اولین روز سال ۲۰۰۰، یلتسین در کمال شگفتی، استعفای خود را اعلام نمود، و دولت را به دست نخست وزیر کمتر شناخته شده خود ولادیمیر پوتین سپرد، که یک افسر سابق (کا. گ. ب) و رئیس سازمان جانشین (کا. گ. ب) پس از شوروی سابق بود. در ۲۶مارس سال ۲۰۰۰، رئیس جمهور تازه کار به سادگی رقبای خود را در انتخابات ریاست جمهوری شکست داد، و در اولین دور رای گیری پیروز شد. در سال ۲۰۰۴، او ٪۷۱ آراء را به دست آورد و متحدین وی نیزدر انتخابات پارلمانی پیروز شدند، اما بنا بر اظهارات ناظران بین‌المللی و داخلی آن را مخدوش اعلام کردند. ناظران بین‌المللی حتی نسبت به اقدامات اواخر سال ۲۰۰۴ بیشتر هشدار دادند که موجب تحکیم بیشتر نظارت ریاست جمهوری بر پارلمان، جامعهٔ نظامی و صاحب منصبان منطقه‌ای می‌شد.

امسک

اُمْسْک (به روسی: Омск) مرکز استان امسک در فدراسیون روسیه است. امسک در جنوب غربی سیبری واقع شده و دومین شهر بزرگ در شرق کوه‌های اورال به شمار می‌آید. فاصله بین امسک تا مسکو ۲۷۰۰ کیلومتر است.

محتویات

    ۱ مکان‌های دیدنی
        ۱.۱ کلیسای جامع امسک
        ۱.۲ خیابان لنین
    ۲ شهرهای خواهر
    ۳ پانویس

مکان‌های دیدنی
کلیسای جامع امسک

این کلیسا در بین سال‌های ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۸ در دوران تزار الکساندر سوم ساخته شد، پس از انقلاب روسیه و روی کار آمدن دولت کمونیست شوروی در ۱۹۲۳ این کلیسا بسته و در ۱۹۳۵ نابود شد، ولی پس از فروپاشی شوروی و با کمک‌های مالی مردم شهر دوباره در سال ۲۰۰۷ بازسازی شد.[۱]
خیابان لنین

این خیابان قبل از روی کار آمدن شوروی خیابان لیوبینسکی نام داشت که پس روی کار آمدن شوروی‌ها به خیابان لنین تغییر نام داد.
شهرهای خواهر

    پوخوْ، اسلواکی
    کارلوی واری، جمهوری چک
    کایفنگ، چین
    جینجو، کره جنوبی
    پتروپاول، قزاقزستان
    نوووسیبیرسک، روسیه
    کالنینگراد، روسیه
    چلیابینسک، روسیه
    میلواکی، آمریکا
    انتاریو، کانادا
    ناحیه یورک، کانادا

روسیه

روسیه (به روسی: Россия، واج‌نویسی: راسیا) با نام رسمی فدراسیون روسیه (Российская Федерация، واج‌نویسی: راسیسکایا فدراتسیا) پهناورترین کشور جهان است که در شمال اوراسیا قرار دارد. این کشور در آسیای شمالی و اروپای خاوری واقع است و با اقیانوس آرام شمالی و اقیانوس منجمد شمالی؛ و نیز با دریای خزر، دریای سیاه، و دریای بالتیک مرز آبی دارد. روسیه با ۱۴ کشور آسیایی و اروپایی مرز زمینی دارد و با کشورهای پیرامون دریای برینگ، دریای ژاپن، دریای خزر، دریای سیاه، و دریای بالتیک ارتباط دریایی دارد.

روسیه با ۱۷٬۰۷۵٬۴۰۰ کیلومتر مربع وسعت، پهناورترین کشور جهان است. پهناوری روسیه دو برابر مساحت کانادا یا چین یا ایالات متحده آمریکا است. این کشور در عرضهای بالای جغرافیایی واقع شده‌است و بیشتر مناطق کشور سردسیر و کم بارش است. به همین دلیل بیشتر مناطق این کشور (به ویژه سرزمین بزرگ سیبری) خالی از سکنه هستند و کشاورزی در این مناطق میسر نیست. پایتخت روسیه شهر مسکو است که در باختر و بخش اروپایی کشور است و بزرگترین شهر اروپا است.

روسیه با حدود ۱۴۳ میلیون نفر (در سال ۲۰۱۳) جمعیت نهمین کشور پرجمعیت دنیاست. تراکم جمعیت روسیه۸.۴ نفر در هر کیلومتر مربع است که از پایینترین نرخهای تراکم جمعیت در جهان است. همچنین نرخ رشد جمعیت در این کشور منفی است. بیشتر جمعیت روسیه در غرب این کشور (بخش اروپایی) زندگی می‌کنند. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود ۸۱ درصد از مردم این کشور از قومیت روس هستند. در مجموع ۱۶۰ گروه قومی در این کشور زندگی می‌کنند. تاتارها ۳.۹ درصد جمعیت روسیه را تشکیل می‌دهند و بزرگترین اقلیت قومی این کشور محسوب می‌شوند. اقوام اوکراینی، چوواش، باشقیر، چچنی، و ارمنی نیز هر یک بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند و آوارهای قفقازی، بلاروسی‌ها، آسی‌ها، آذربایجانی‌ها و قزاق‌ها از دیگر اقوام پرجمعیت روسیه هستند.

زبان رسمی روسیه، زبان روسی است. ولی ۲۷ زبان رسمی دیگر نیز در جمهوری‌ها و مناطق خودگردان این کشور وجود دارد. روسیه کشوری فدرال با تقسیمات کشوری پیچیده‌ایست و شامل ۸۳ واحد فدرال از جمله ۲۱ جمهوری خودگردان می‌شود. روسیه فرهنگ پرباری دارد و نویسندگان معروفی مانند تولستوی و داستایوفسکی روسی بوده‌اند.

روسیه تا پیش از قرن هجدهم یک حکومت نه چندان نیرومند در خاور اروپا بود و وسعت آن چندان زیاد نبود. تا اینکه در آغاز قرن ۱۸ میلادی و با اصلاحاتی که تزار پتر بزرگ انجام داد، این کشور به یک امپراتوری پهناور و نیرومند تبدیل شد. در سال ۱۹۱۷ انقلاب کمونیستی در این کشور به وقوع پیوست و نام کشور به «اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی» تغییر یافت. روسیه، با عنوان جمهوری فدراتیو روسیه شوروی، مهمترین و بزرگ‌ترین جمهوری در اتحاد جماهیر شوروی بود. در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱) شوروی پس از جنگ سرد طولانی با غرب فروپاشید و فدراسیون روسیه به جای آن نشست.

واحد پول روسیه روبل است. روسیه با تولید ناخالص داخلی ۲۱۱۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۳ هشتمین اقتصاد بزرگ جهان (ششمین بر مبنای قدرت برابری خرید) بوده‌است. روسیه پس از فروپاشی شوروی به اقتصاد بازار روی آورده‌است و به منابع طبیعی عظیم خود متکی است. درآمد سرانهٔ این کشور در سال ۲۰۱۳ بیش از ۱۸ هزار دلار (بر مبنای قدرت برابری خرید) که این کشور را در رتبه پنجاه‌وهفتم دنیا قرار می‌دهد. این کشور یکی از پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل، عضو گروه هشت، شورای اروپا، سازمان تجارت جهانی، سازمان همکاری شانگهای و کشورهای مستقل همسود است.

اکنون ولادیمیر پوتین رئیس جمهور و دمیتری مدودف نخست وزیر روسیه‌است. سیاست کنونی روسیه، همکاری و عدم تنش با غرب و تلاش برای اتحاد کشور است. ولی به خاطر گسترش ناتو به شرق و پس از درگیری با گرجستان بر سر اوستیای جنوبی و الحاق کریمه به خاک خود، روابط روسیه و غرب به تیرگی گراییده‌است.

محتویات

    ۱ تاریخ
    ۲ تقسیمات کشوری
    ۳ جغرافیا
        ۳.۱ شهرها
    ۴ فرهنگ
    ۵ جاذبه‌های گردشگری
    ۶ نگارخانه
    ۷ جستارهای وابسته
    ۸ منابع

تاریخ

تاریخ روسیه به قرن چهاردهم میلادی بازمی‌گردد که قلمرو پادشاهی تجاری مسکو به عنوان بازیگر اصلی در بین چندین منطقه کوچکتر مشابه مطرح شد. ایوان چهارم، معروف به ایوان مخوف، نخستین حاکم مسکو بود که خود را تزار نامید. در سده هفدهم دودمان رومانف به حکومت روسیه دست یافتند و تا سیصد سال بعد بر این کشور حکومت کردند. پتر کبیر و کاترین کبیر از معروف‌ترین این پادشاهان بودند که اصلاحات زیادی را در جهت مدرنیزاسیون این کشور به انجام رساندند.

در اوایل قرن بیستم، نارضایتی‌های عمیق در میان بخش‌های مختلف جامعه روسیه به اعتراضات گسترده‌ای در این کشور انجامید. در شرایطی که حاکمان کشور نسبت به درد و رنج توده‌های مردم بی تفاوت به نطر می‌رسیدند، جریان‌های سیاسی رادیکال در کشور قوت گرفتند. واقعه معروف به دوشنبه خونین در سال ۱۹۰۵، شکست از ژاپن در جنگ ۱۹۰۵ و شکست‌های این کشور در جنگ جهانی اول به این نارضایتی‌ها دامن زد. در سال ۱۹۱۷ انقلابی به رهبری حزب بلشویک، که در سال ۱۹۰۳ به رهبری لنین و تحت تأثیر آموزه‌های کارل مارکس تشکیل شده بود، به حکومت پادشاهی در این کشور پایان بخشید.

اوایل حکومت لنین با جنگ داخلی علیه حامیان سلطنت همراه بود و پس از مدتی رقابت برای جانشینی لنین شدت گرفت. وی در سال ۱۹۲۴ درگذشت و استالین در سال ۱۹۲۹ به رهبری بلامنازع حزب کمونیست شوروی دست یافت. سیاستهای استالین به صنعتی‌سازی سریع کشور انجامید اما حکومت او با حجم غیرمنتظره‌ای از پاکسازی‌های سیاسی، تبعیدهای دسته‌جمعی و حبس و زندان همراه بود. در ژوئن ۱۹۴۱ آلمان به شوروی یورش برد و جنگی چهارساله درگرفت که ۲۷ میلیون شهروند شوروی در آن جان باختند. روسیه در جنگ جهانی دوم پیروز شد و کنترل سیاسی بیشتر قلمرو اروپای شرقی و مرکزی را برای خود تضمین کرد. استالین تا زمان مرگش در سال ۱۹۵۳ در قدرت باقی‌ماند. در این دوران حزب کمونیست با استفاده از دستگاه امنیتی عظیم خود بر تمام جنبه‌های زندگی حیات اجتماعی جامعه تسلط یافت و شوروی با پرداخت بهایی گزاف از حیات انسان‌ها به یک ابرقدرت صنعتی و نظامی تبدیل شد.

خروشچف جانشین استالین تلاش کرد تا جنبه‌های بی‌رحمانه حکومت استالین را افشا کرده و در عین حال بخش‌های کلیدی حکومت کمونیستی را حفظ کند. وی سانسور را در جامعه کاهش داده و سیاست خارجی همزیستی مسالمت‌آمیز با غرب را در پیش گرفت اما با سرکوب قیام سال ۱۹۵۶ مجارستان سلطه شوروی بر دولت‌های دست‌نشانده این کشور ادامه یافت. با این حال دستگاه حزبی اعتماد خود را به وی از دست داده و ااعتبار خروشچف در پی نحوه مواجهه او با بحران موشکی ۱۹۶۲ کوبا کاهش یافت. خروشچف در سال ۱۹۶۴ در یک کودتای حزبی ساقط شد. در دوران برژنف جانشین خروشچف، شرایط زندگی برای توده‌های مردم قابل پیش‌بینی‌تر و مناسب‌تر شد اما سرکوب سیاسی ادامه یافت. با این حال با توجه به کاهش رشد اقتصادی و سربرآوردن مشکلات اجتماعی دوران برژنف به «عصر رکود» معروف شد. از سال ۱۹۷۹ شوروی در جنگی طولانی و خونبار در افغانستان درگیر شد. یک نسل کامل قربانی جنگ شوروی در افغانستان شدند.[۱]
تقسیمات کشوری
نقشه تقسیمات کشوری روسیه؛ سبز:جمهوری - کرم:سرزمین - قهوه‌ای:استان - زرد:ناحیه خودمختار - آبی:استان خودمختار یهودی - صورتی:۲ شهر فدرال مسکو و سن پترزبورگ
جغرافیا

روسیه در آسیای شمالی و اروپای خاوری واقع است و با اقیانوس آرام شمالی و اقیانوس منجمد شمالی؛ و نیز با دریای خزر، دریای سیاه، و دریای بالتیک مرز آبی دارد. روسیه با ۱۴ کشور آسیایی و اروپایی مرز زمینی دارد و با کشورهای پیرامون دریای برینگ، دریای ژاپن، دریای خزر، دریای سیاه، و دریای بالتیک ارتباط دریایی دارد.

همسایگان زمینی روسیه عبارتند از:

در جنوب خاور (آسیا): کره شمالی، چین، مغولستان، و قزاقستان

در جنوب باختر (قفقاز): جمهوری آذربایجان و گرجستان

در باختر (اروپا): اوکراین، بلاروس، لتونی، استونی، فنلاند، و نروژ؛ و در بخش جدامانده کالینینگراد با کشورهای لیتوانی و لهستان.
شهرها

    نمایش
    بحث
    ویرایش

Moscow
مسکو
Saint Petersburg
سن پترزبورگ
Novosibirsk
نووسیبیرسک
Yekaterinburg
یکاترینبورگ
    رتبه     شهر     نام به روسی     از توابع     جمعیت    

    نمایش
    بحث
    ویرایش

Nizhny Novgorod
نیژنی نووگورود
Samara
سامارا
Kazan
قازان
Omsk
امسک
۱     مسکو     Москва     کلان‌شهر مسکو     ۱۱٬۸۰۰٬۹۹۲
۲     سن پترزبورگ     Санкт-Петербург     سن پترزبورگ     ۴٬۹۰۰٬۵۲۰
۳     نووسیبیرسک     Новосибирск     استان نووسیبیرسک     ۱٬۳۹۷٬۱۹۱
۴     یکاترینبورگ     Екатеринбург     استان سوردلوفسک     ۱٬۳۳۲٬۲۶۴
۵     نیژنی نووگورود     Нижний Новгород     استان نیژنی نووگورود     ۱٬۲۷۲٬۵۲۷
۶     سامارا     Самара     استان سامارا     ۱ ۱۶۴ ۹۰۰
۷     قازان     Казань     تاتارستان     ۱ ۱۴۳ ۶۰۰
۸     امسک     Омск     استان امسک     ۱٬۱۲۹٬۱۲۰
۹     چلیابینسک     Челябинск     استان چلیابینسک     ۱٬۰۹۳٬۶۹۹
۱۰     روستوف-نا-دونو     Ростов-на-Дону     استان روستوف     ۱٬۰۴۸٬۹۹۱
۱۱     اوفا     Уфа     باشقیرستان     ۱٬۰۲۴٬۸۴۲
۱۲     ولگاگراد     Волгоград     استان ولگوگراد     ۱٬۰۲۱٬۲۰۰
۱۳     پرم     Пермь     سرزمین پرم     ۹۸۵٬۷۹۴
۱۴     کراسنویارسک     Красноярск     سرزمین کراسنویارسک     ۹۴۷٬۸۰۱
۱۵     وورونژ     Воронеж     استان ورونژ     ۸۴۳٬۴۹۶
۱۶     ساراتوف     Саратов     استان ساراتوف     ۸۳۰٬۹۵۳
۱۷     تولیاتی     Тольятти     استان سامارا     ۷۲۰٬۳۴۶
۱۸     کراسنودار     Краснодар     سرزمین کراسنودار     ۷۱۰٬۶۸۶
۱۹     ایژوسک     Ижевск     اودمورتیا     ۶۱۱٬۰۴۳
۲۰     یاروسلاول     Ярославль     استان یاروسلاول     ۶۰۶٬۳۳۶
سرشماری سال ۲۰۰۹ میلادی[۲][۳]


فرهنگ
کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو
جاذبه‌های گردشگری

روسیه دارای جاذبه‌های تاریخی و اکوتوریستی فراوانی است

تعدادی از جاذبه‌های تاریخی: روسیه از جمله کشورهایی است که از استقبال توریستان و جهانگردان برخوردار است. از جمله جاذبه‌های توریستی روسیه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: متروی مسکو، ساختمان‌های هفت خواهر، مجسمه مایاکوفسکی، مجسمه‌های لنین، میدان سرخ، موزه جنگ، پارک پیروزی، مقبره ولادیمیر لنین، مجموعه کرملین[۴]

تعدادی از جاذبه‌های اکوتوریستی: طبیعت زیبا، پوشش‌های گیاهی متفاوت را می‌توان نام برد مانند تپه وارابیف (تپه گنجشک‌ها)

میراث

میراث نام یک کتاب ادبی است که توسط ماکسیم گورکی، نویسندهٔ اهل روسیه نوشته شده‌است. این کتاب یکی از آثار ادبی برجستهٔ جهان است.

زمزمه (شبکه تلویزیونی)

«زمزمه» (به لاتین: Zemzemeh) دومین شبکه تلویزیونی سرگرم‌کننده عمومی و رایگان فارسی‌زبان متعلق به «شرکت پخش در خاورمیانه» (به انگلیسی Broadcast Middle East FZ LLC) است. این شرکت حاصل سرمایه‌گذاری بخش آسیایی «نیوز کورپوریشن» موسوم به «شرکت تلویزیون ماهواره‌ای برای منطقه آسیایی» (STAR) و «گروه رسانه‌ای موبی» (Moby Media Group) است. در ماه می ۲۰۱۱، سهم سرمایه‌گذاری هر یک از این شرکت‌ها ۵۰ درصد اعلام شده است. «زمزمه» همانند شبکه خواهر خود «فارسی۱»، ۲۴ ساعت شبانه روز و هفت روز هفته به پخش برنامه‌های سرگرم‌کننده تلویزیونی با دوبله فارسی می‌پردازد. البته اخیراً پخش این شبکه ماهواره‌ای متوقف شده است.

دفتر مرکزی شبکه تلویزیونی «زمزمه» در شهر رسانه‌ای دبی واقع شده است.

محتویات

    ۱ برنامه‌های در حال پخش
    ۲ شبکه تلویزیونی خواهر
    ۳ لینک های مرتبط
    ۴ منابع

برنامه‌های در حال پخش
نام سریال     کشور سازنده     ساعات پخش     تاریخ شروع     نوبت پخش در این ساعت
کولی ها     مکزیک     شنبه تا چهارشنبه ساعت ۱۹         ۱
طلسم زیبا     ایالات متحده آمریکا     شنبه تا چهارشنبه ساعت ۲۰         ۱
آرایشگاه     ایتالیا     شنبه تا چهارشنبه ساعت ۲۱         ۱
کولی ها     مکزیک     شنبه تا چهارشنبه ساعت ۲۲         ۱
49 روز     کره جنوبی     پنج‌شنبه ها و جمعه ها ساعت ۱۹         ۱
میراث     کره جنوبی     پنج‌شنبه ها و جمعه ها ساعت ۲۰         ۱
کافه پرنس     کره جنوبی     پنج‌شنبه ها و جمعه ها ساعت ۲۱         ۱
49 روز     کره جنوبی     پنج‌شنبه ها و جمعه ها ساعت ۲۲         ۱

در حال حاضر این شبکه قطع است.

فارسی۱

فارسی۱ (آوایش: فارسی‌وان، به انگلیسی: Farsi1) یک شبکهٔ تلویزیونی فارسی‌زبان است که دفترهای آن در استودیو سیتیِ دوبی قرار دارند و روی ماهوارهٔ یوتل ست برنامه‌های سرگرم‌کننده پخش می‌کند.[۲][۳][۴] این شبکه از مرداد ۱۳۸۸ اقدام به پخش سریال‌های خارجی با دوبلهٔ فارسی کرده‌است و در ایران مورد توجه مخاطبان قرار گرفته‌است. مدیر ارشد اجرایی این کانال، سعد محسنی است. کار دوبلهٔ سریال‌های فارسی۱ توسط کمپانی‌های ثالث در مراکزمختلف منطقه انجام می‌شود.[۵]

فارسی۱ سرمایه‌گذاری مشترک گروه موبی و کمپانی نیوز کورپوریشن است.[۶] گروه موبی در سال ۲۰۰۲ توسط سعد محسنی، استرالیایی افغان‌تبار، و خواهر و دو برادرش تاسیس شد.[۷]

محتویات

    ۱ آغاز
    ۲ مالکیت
    ۳ بازخورد در ایران
    ۴ منتقدان
    ۵ برنامه‌ها
    ۶ سانسور و پارازیت
    ۷ سریال‌های پخش شده
    ۸ در حال پخش[۳۰]
    ۹ ساخت خود شبکه
    ۱۰ شبکه تلویزیونی خواهر
    ۱۱ پانویس
    ۱۲ پیوند به بیرون

آغاز

مجموعهٔ رسانه‌ای استار در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۸ اعلام کرد که اوایل سال ۲۰۰۹ کانال تلویزیونی سرگرم‌کننده‌ای به زبان فارسی راه‌اندازی خواهد کرد. مسئولان گروه استار، هدف از راه‌اندازی کانال تلویزیونی به زبان فارسی را پخش برنامه برای مخاطبان فارسی زبان در سراسر آسیا اعلام کرده‌اند. بیشتر مخاطبان فارسی‌زبان در ایران، افغانستان و تاجیکستان زندگی می‌کنند، اما استار دفتر بازاریابی و فروش کانال فارسی‌زبان خود را در شهر دبی در امارات عربی متحده قرار داده‌است.[۸]

این شبکهٔ تلویزیونی با همکاری گروه STAR Asia و گروه رسانه‌ای موبی اداره می‌شود که توسط سعد محسنی که یک استرالیایی افغان‌تبار است و خواهر و دو برادرش در سال ۲۰۰۲ تاسیس شده‌است.[۹][۱۰] به گزارش روزنامه همشهری این شبکه در پی راه‌اندازی فارسی۲ است.[۱۱]
مالکیت

فارسی۱ سرمایه‌گذاری مشترک گروه موبی و کمپانی نیوز کورپوریشن است.[۱۲] گروه موبی در سال ۲۰۰۲ توسط سعد محسنی، استرالیایی افغان‌تبار، و خواهر و دو برادرش تاسیس شد.[۱۳] برپایهٔ آمار ژوئیه ۲۰۱۰ روپرت مرداک حدود ۱۲٪ از سهام نیوزکورپ را در اختیار دارد که این سهام شامل ۳۸٪ از سهام رای‌دهندهٔ کمپانی نیز می‌شود.[۱۴]
بازخورد در ایران

فارسی۱ کار خود را از مرداد ۱۳۸۸ آغاز کرد و در ایران مورد استقبال و توجه بسیار قرار گرفت.[۱][۱۵][۱۱] به گزارش دویچه وله، «این شبکه توانسته‌است با مجموعه‌هایی عامه‌پسند و با استفاده از چاشنی‌هایی چون زنان و دختران زیبارو و داستان‌هایی عاشقانه در جذب مخاطبان موفق شود و تماشاگری را که در پی نوعی سرگرمی برای رهایی از دغدغه‌ها و خستگی‌های کار و زندگی اجتماعی است، به دنبال خود بکشاند.»[۱] عدم توفیق و نبود راهبردی از پیش تعیین‌شده برای جذب مخاطب توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز مزید بر علت شده‌است.[۱۵][۱۶][۱۱] در نشست برگزارشده «مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام»، دلیل عمده را «ضعف عملکرد صدا و سیما» عنوان کردند[۱۷] و کارگردانان عملکرد این سازمان در حوزه سریال را مورد اعتراض قرار دادند.[۱۸] ابراهیم رها در مقاله طنزی در روزنامه اعتماد این موضوع را دستمایهٔ کارش قرار داده‎‎است.[۱۹] عزت‌الله ضرغامی رئیس صدا و سیما و نشریه همشهری جوان این انتقادات را رد کردند.[۲۰][۲۱] در گزارشی از رادیو زمانه که شهرنوش پارسی پور آن را تهیه کرده‌است، دلایلی برای علاقه‌مندی بینندگان به تماشای سریال‌های تلویزیونی این شبکه آورده شده‌است.[۲۲] گفته شده که خواستن برقراری ارتباط با جهان به زبان فارسی از دلایل این علاقه‌مندی است، کسانی که دوست دارند دنیایی را ببینند که به دنیای خودشان شباهت دارد و نمی‌خواهند ایرانی را ببینند که شباهتی به ایران واقعی شان ندارد .(اشاره به نوع برنامه‌هایی که از تلوییزیون داخلی ایران پخش می‌شود). از دیگر مزیت‌های سریال‌های فارسی وان که در این گزارش آورده شده این است که با اینکه این سریال‌ها در داخل کشور ایران تولید نمی‌شود، اما از کشورهایی هستند (امریکای لاتین و کره جنوبی) که مردم ایران هیچ کینه‌ای از آنها به دل ندارند و با خیال راحت به تماشای آنها می‌نشینند.
منتقدان

استقبال از این شبکه در میان مسئولان ایران نگرانی‎‎‎‎هایی ایجاد کرده‎است،[۱] اگرچه هنوز در این مرحله کار نظرسنجی، تحلیل مخاطبان و بررسی اثر این شبکه صورت نگرفته و نظر کارشناسان در حد تخمین بود.[۱۱] بعداً حسن عباسی، رئیس مرکز بررسی‌های دکترینال امنیت بدون مرز، عنوان کرد «ما این سریال‌ها را از منظر جامعه‌شناختی و روان‌شناختی و سایر مبانی آن بررسی کرده‌ایم، این برنامه‌ها و شبکه‌ها یک تب و موج است و این تب و موج در کمتر از یک سال آینده فروکش خواهد کرد.» «بنده با این نظر که این نوع شبکه‌ها با محتوای کنونی می‌توانند در راستای بسترسازی برای انقلاب نرم وارد عمل شوند، موافق هستم اما نمی‌توان عملکرد این شبکه‌ها را در راستای انقلاب مخملی قلمداد کرد.» و «بنده معتقد نیستم که این امر به فروپاشی خانواده‌ها منجر شود». او عامل جذابیت آنها را عشق‌های ضربدری و مثلثی دانست بنابراین راه‌اندازی شبکه خصوصی در ایران راه مناسبی برای مقابله با این شبکه نیست.[۲۳] او در برنامه دیروز، امروز، فردا این شبکه را زمینه‎ساز «زنای ذهنی» خواند.[۲۴] پیش از آن، وبگاه الف این شبکه را «سومین حلقه از صف جدید مبارزه علیه تولیدات رسانه‌ای فرهنگی ایران پس از ام‌بی‌سی پرشیا و تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی» نامید.[۲۵] برخی کارشناسان فرهنگی نزدیک به دولت این شبکه را صهیونیستی، و مقدمه تهاجم فرهنگی، درصدد تغییر باورهای دینی و اعتقادی مردم،[۲۳] ترویج خانواده‌های بی‌سامان، عادی جلوه دادن خیانت همسران و رابطه جنسی دختر و پسر پیش از ازدواج می‌دانند.[۱][۲۶][۱۵] علی گرانمایه‌پور، کارشناس مسائل رسانه‌های گروهی معتقد است در این میان مردم شهرستان‌ها و قشر کم‌سواد جامعه تاثیرپذیرتر هستند.[۱۱]

از دیدگاه این منتقدین، این شبکه ظاهراً برای مردم فارسی زبانان تاجیکستان، افغانستان و ایران، اما در اصل با تمرکز خاص روی مردم ایران جهت برنامه درازمدتِ تهاجم، انتخاب محتوای سریال‎‎‎هایش را با دقت و وسواسی خاص انجام می‎دهد؛[۱۵][۲۷] چنانچه برای سرعت‌بخشی به پخش، کیفیت دوبله تحت شعاع قرار گرفته است.[۱۵] این کارشناسان آنونس‌ها و وله‎های قوی این شبکه را نیز هدفمند دانسته‌اند.[۲۷] رضا سیف‌پور در وب‌گاه تابناک می‌نویسد: «... وله‌های خاص غالباً با رنگ‌های صورتی از ویژگی‌های دیگر برنامه‌های این شبکه‌است... رنگ صورتی خصوصاً آنجا که در کنار رنگ‌های تیره قرار می‌گیرد از رنگهای ویژه و مورد توجه شبکه‌های پورنو بوده... به خصوص در مجاورت رنگ تیره برانگیزاننده حس و غریزه جنسی در مخاطب است.»[۱۵] عبدالله بیچرانلو، نویسنده نشریه پگاه حوزه، پخش اذان در ماه رمضان را برای جذب حداکثر مخاطب و ایجاد احساس نزدیکی فرهنگی با مخاطب؛ و پخش درام‌های کره‌ای را یک «دام» برای ترغیب مخاطب به دیدن دیگر برنامه‌ها می‌داند.[۲۷] مدیرکل آسیب​های اجتماعی قوه قضاییه نیز ۱۵ درصد از طلاق‌های صورت گرفته، را متاثر از برنامه‌های شبکه فارسی وان می‌داند.[۲۸]
برنامه‌ها

شبکه فارسی۱ به پخش برنامه‌های سرگرم‌کننده از جمله سریال‌ها و برنامه‌های نمایشی می‌پردازد. این شبکه این برنامه‌ها را بصورت دوبله شده پخش می‌کند. شبکهٔ فارسی۱ خود را اولین شبکهٔ سرگرمی جهانی فارسی زبان می‌داند.[۹] دوبله تمام سریال‌ها در افغانستان و توسط افغان‌هایی که قبلاً در ایران ساکن بوده‌اند صورت می‌گیرد.[۲۹] کارشناسان کیفیت دوبله این شبکه را نسبت به صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران ضعیف‌تر می‌دانند.[۱]
سانسور و پارازیت

بنا به گفته خود فارسی۱ از پخش قسمت‌هایی به گفته آنان، غیرقابل قبول، بی‌شرمانه، ناپسند و یا توهین آمیز به نظر می‌رسد، ممکن است سانسور شود؛ اما اکثر بخش‌های سریال بدون تغییر باقی خواهند ماند و داستان‌ها درست بر اساس سریال اصلی خواهدبود. در برخی مناطق کشور از جمله تهران، شیراز، مشهد، اصفهان و تبریز این فرکانس دارای پارازیت است. وبگاه اینترنتی فارسی۱ از طرف جمهوری اسلامی ایران فیلتر شده‌است.[۹]

در آغاز تابستان سال ۱۳۸۹ ارسال پارازیت روی فرکانس فارسی ۱ به همراه چند شبکه دیگر فارسی زبان آغاز شد. مسئولین این شبکه ابتدا فرکانس دیگری را روی ماهواره هاتبرد ارائه دادند اما آن فرکانس نیز پارازیت به خود دید تا اینکه شبکه فارسی۱ مجبور شد به ماهواره یوتل ست نقل مکان کند. شبکه فارسی وان در ماهواره یوتل ست w3a با فرکانس ۱۱۲۲۱سیمبل ریت ۲۷۵۰۰ قابل دریافت است.[نیازمند منبع]. هم اکنون این شبکه در ماهواره یاه ست قابل مشاهده است.
سریال‌های پخش شده
سریال‌های کره‌ای کره جنوبی     سریال‌های امریکای لاتین     سریال‌های امریکایی ایالات متحده آمریکا     سریال‌های ایتالیایی ایتالیا     سریال‌های ترکیه‌ای ترکیه     دیگر سریال‌های اروپایی
همسر یا دردسر     ویکتوریا     حصار چوبی     مرد مُرده     آرزوی عروسک پارچه‌ای     رازهای پنهان یونان
عشق من، سام سون     مونس و مونس     جسور و زیبا     پیمان خونین         انتخاب آخر کرواسی
خواهر دوست داشتنی من     کارتل     شو اپرا     واحد ضد مافیا         جیمی الیور و دوستان انگلستان
ققنوس     همسایه‌ها     هنوز وایسادیم     حریم شکسته
همسر من بی‌نظیره     عشق و ترس     فرار از زندان     الیسا
افسانهٔ افسونگر     تاوان     آشنایی با مادر
رویاهای شیشه‌ای     الیسا کجاست     ۲۴
باران دروغ     سفری دیگر     دارما و گریگ
با من بمان     نقاب آنالیا     ریبا
مجردها     همسان     دنیای مالکوم
هر چه بادا باد     اوالونا     چشم عزیزم
در آرزوی ازدواج     اُرورا     مردان هرج و مرج
ماهی تنگ بلور     پشت درهای بسته     خانواده مدرن
آتش بازی     ترسا     یقه سفید
دو چهره     تقدیر     توسعه ناتمام
وسوسه     در جستجوی پدر
کافه پرنس     طلسم زیبا
هزاران بوسه    
در حال پخش[۳۰]
ساعت شروع     شنبه     یکشنبه     دوشنبه     سه‌شنبه     چهارشنبه     پنج‌شنبه     جمعه
۱۸:۰۰     چندشنبه با سینا     روباه     چندشنبه با سینا     واحد ویژه     چندشنبه با سینا     خانواده مدرن
۱۸:۳۰     دنیای مالکوم
۱۹:۰۰     خانواده مدرن     آشنایی با مادر
۱۹:۳۰     جی وان شو     دنیای مالکوم     آشنایی با مادر     چشم عزیزم     زندگی هوپ     چشم عزیزم
۲۰:۰۰     قلب زرد     واحد ویژه
۲۱:۰۰     فریحا     جی وان شو
۲۱:۳۰     زندگی هوپ
۲۲:۰۰     وادی گرگ‌ها     مهره سوخته     چندشنبه با سینا
ساخت خود شبکه
ردیف     نام     کشور     توضیحات
۱     رویای شیرین     ایران    
۲     سه نقطه‌ها     ایران     انیمیشن کوتاه
۳     یادداشت‌های شهرزاد     ایران     انیمیشن کوتاه
۴     چندشنبه با سینا     ایران     سبک برنامه لیت نایت شو
شبکه تلویزیونی خواهر

    زمزمه (شبکه تلویزیونی)

یگان (مجموعه تلویزیونی)

این سریال هیجان انگیز آمریکایی یگان یا یونیت (به انگلیسی: The Unit) نام دارد.این مجموعه پیرامون یک گروه فوق محرمانه ی ارتش امریکاست و در آن مشکلات و ماموریت ها ی این گروه را در کشور ها و جاهای مختلف به نمایش می گذارد که قسمت یکم آن با نشان دادن اجرای عملیاتی در کردستان ایران آغاز می‌شود و همین باعث جلب توجه بینندگان ایرانی می‌شود.این سریال همراه با ایفای نقش بازیگر معروف سریال ۲۴، دنیس هایسبرت (دیوید پالمر) همراه است، این سریال دارای ۴ فصل و ۶۹ قسمت است.

محتویات

    ۱ تولید
    ۲ بازیگران
    ۳ فصل‌ها و قسمت‌ها
    ۴ حاشیه ها و نقد ها
    ۵ پخش در ایران
    ۶ پانویس
    ۷ منابع

تولید

پخش فصل اول این سریال در روز ۷ مارس ۲۰۰۶ از شبکه سی بی اس آغاز شد.فصل دوم سریال در روز ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۶ شروع شد.فصل سوم این سریال از ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۷ آغاز شد و به دلیل هم‌زمان شدن با اعتصاب اتحادیه نویسندگان آمریکایی، برای این فصل فقط ۱۱ قسمت ساخته شد.در ۱۲ می ۲۰۰۸ سی بی اس تصمیم گرفت تا برای سریال فصل چهارم نیز بسازد[۱].پخش فصل چهارم از ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۸ آغاز شد و تا ۱۹ می ۲۰۰۹ ادامه یافت.بعد از این اعلام شد که این سریال پس از ۴ فصل و ۶۹ قسمت به پایان رسیده‌است و فصل جدیدی ساخته نخواهد شد.
بازیگران
بازیگر     نقش     فصل
دنیس هایسبرت     سرگروهبان جوناس بلین     ۱تا۴
رجینا تیلور     مالی بلین     ۱تا۴
اسکات فلی     سرگروهبان باب براون     ۱تا۴
آدری مری اندرسون     کیم براون     ۱تا۴
مکس مارتینی     سرگروهبان مک گرهاردت     ۱تا۴
ابی برامل     تیفی گرهادرت     ۱تا۴
مایکل ایربی     سرگروهبان چارلز گری     ۱تا۴
بره بلیر     جاس گری     ۴
رابرت پاتریک     ژنرال توماس رایان     ۱تا۴
ربکا پیدگئون     شارلوت رایان     ۱تا۴
دمور بارنز     سرگروهبان هکتور ویلیامز     ۱تا۳
نیکول استین‌ودل     افسر بریجت سالیوان     ۴
وز کثام     سرگروهبان سام مک براید     ۴
کاویتا پاتیل     سرگروهبان کایلا مداوار     ۱تا۴
سوزان ماتوس     سرگروهبان سارا ایروین     ۲تا۴
آنجل وین‌رایت     ستوان دوم بتسی بلین     ۱تا۴
سامر گلو     کریستال برنز     ۲
دنیل ویسلر     جرمی ارهارت     ۲
آلیسا شافر     سرنا براون     ۱تا۴
فصل‌ها و قسمت‌ها
فصل(سیزن)     تعداد قسمت(اپیزود)     آغاز ساخت     پایان ساخت
فصل ۱     ۱۳ اپیزود     ۷ مارس ۲۰۰۶     ۱۶ مه ۲۰۰۶
فصل ۲     ۲۳ اپیزود     ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۶     ۸ مه ۲۰۰۷
فصل ۳     ۱۱ اپیزود     ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۷     ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷
فصل ۴     ۲۲ اپیزود     ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۸     ۱۰ مه ۲۰۰۹
مجموع     ۶۹ اپیزود     ۷ مارس ۲۰۰۶     ۱۰ مه ۲۰۰۹
حاشیه ها و نقد ها

    اعضای گروه دلتا کاملاً مخفی هستند و تحت پوشش واحد آموزشی 303 زندگی می کنند.
    این مجموعه بر اساس کتاب در کنار نیروهای دلتا تالیف شده است.

پخش در ایران

این مجموعه تلویزیونی با عنوان واحد ویژه از شبکه تلویزیونی فارسی وان به نمایش درآمد

سی‌بی‌اس (شبکه)

شبکه سی بی اس (به انگلیسی: CBS) یکی از بزرگترین شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی آمریکایی است. این شبکه در سال ۱۹۲۷ ایجاد شد. نام این شبکه از حروف اول نام قبلی آن، سیستم خبرپراکنی کلمبیا (Colombia Broadcasting System) گرفته شده است. این شبکه گاهی اوقات به خاطر شکل نمادش، با نام شبکه چشم شناخته می‌شود.
برخی برنامه‌های مشهور

    سی اس آی
    سی اس آی میامی
    کیتی کوریک، مجری ارشد اخبار شامگاهی این شبکه
    قاضی جودی
    یگان

ایالات متحده آمریکا

آمریکا یا ایالات متّحدهٔ آمریکا (به انگلیسی: The United States of America) (با نماد اختصاری USA)، کشوری در آمریکای شمالی، و به پایتختی شهر واشینگتن، دی. سی. است. آمریکا سومین کشور پر جمعیت دنیا و سومین کشور پهناور جهان است، و از لحاظ نژادی و گوناگونی مردم، متنوع‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود[۳]. آمریکا با تولید ناخالص داخلی بیش از ۱۳٬۰۰۰ میلیارد دلار در سال و ۱۹٪ قدرت خرید جهان، بزرگترین اقتصاد در میان کشورهای جهان را دارا است.[۴]

نظام حکومتی آمریکا در چارچوب قانون اساسی، و بر اساس سیستم جمهوری فدرال بنیان نهاده شده‌است. این کشور در سال ۱۷۷۶ میلادی (۱۱۵۵ ه. خ.)، در پی اعلام استقلال و اتحاد ۱۳ مستعمرهٔ سابق بریتانیا شکل گرفت.

کشور آمریکا از شرق با اقیانوس اطلس، در غرب با اقیانوس آرام، از شمال با کشور کانادا، و از جنوب با مکزیک همسایه‌است. این کشور از راه پایگاه دریایی گوانتانامو نیز مرز مشترک اندکی با کوبا دارد. آمریکا همچنین از طریق آلاسکا با روسیه مرز آبی دارد. به علاوه، مجموعه‌ای از جزیره‌ها، ناحیه‌ها، و مناطق متعلق به آمریکا در سراسر جهان پراکنده‌اند.

ایالات متحده آمریکا پس از حضور در جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم، قدرت اثرگذاری خود در جهان را گسترش داد. آمریکا به عضویت دائم شورای امنیت سازمان ملل در آمده‌است و از بنیانگذاران پیمان نظامی ناتو محسوب می‌شود.[۵] و پس از فروپاشی شوروی و پایان جنگ سرد به عنوان یک ابرقدرت منحصربه‌فرد درآمد.[۶] شهروند ایالات متحدهٔ آمریکا را معمولاً «آمریکایی» می‌نامند.

محتویات

    ۱ نام
    ۲ جغرافیای طبیعی
        ۲.۱ وسعت آمریکا
        ۲.۲ مختصات و موقعیت جغرافیایی آمریکا
    ۳ جغرافیای انسانی
    ۴ زبان
    ۵ تاریخ
    ۶ نظام سیاسی
    ۷ سیاست خارجی
    ۸ ایالت‌ها
    ۹ شهرهای آمریکا
    ۱۰ آموزش و پژوهش
    ۱۱ اقتصاد
        ۱۱.۱ حمل و نقل
    ۱۲ دین و مذهب
    ۱۳ فرهنگ
    ۱۴ غذا و آشپزی
    ۱۵ ورزش
    ۱۶ نیروهای مسلح
        ۱۶.۱ امنیت و قوای نظمیه
    ۱۷ رسانه‌ها
    ۱۸ منابع
    ۱۹ پیوند به بیرون

نام

نام «آمریکا» اقتباسیست از نام آمریگو وسپوچی جهانگرد و کاشف ایتالیایی که توسط یک نقشه‌ساز آلمانی در سال ۱۵۰۷ میلادی ثبت گردید.[۷] «ایالات متحده آمریکا» نیز در مدارک رسمی نخستین بار در یازدهم ژوئیه سال ۱۷۷۸ میلادی استفاده گردید و از آن زمان تا کنون جاری بوده است.[۸][۹]

این کشور با نام‌های دیگری مانند ایالات متحدهٔ امریکا، (اِمریکا یا آمریکا) و ایالات متحده خوانده می‌شود. در فارسی در گذشته به آن (بطور عامیانه) ینگه دنیا[۱۰] و در نوشته‌ها، اتازونی (برگرفته از واژهٔ فرانسوی États-Unis، به معنای ایالت‌های متحد)[۱۱] نیز می‌گفتند. ینگه دنیا برگرفته از ترکی عثمانی و به معنی «دنیای جدید» است.
جغرافیای طبیعی
نوشتار اصلی: محیط زیست ایالات متحده آمریکا
عقاب سرسفید پرنده ملی آمریکا از سال ۱۷۸۲ میلادی

ایالات متحدهٔ آمریکا در نیمکرهٔ غربی زمین، و در شمال قارهٔ آمریکا واقع است. این کشور از ۴۸ ایالت همجوار، و دو ایالت جدا از دیگران (شبه جزیره آلاسکا در شمال شرق قارهٔ آمریکا و مجمع‌الجزایر هاوایی در اقیانوس آرام) تشکیل شده‌است. همچنین، در دو منطقهٔ حوزهٔ دریای کارائیب، و نیز بخش‌هایی از اقیانوس آرام، جزایر کوچک و پراکنده‌ای وجود دارند که قلمرو آمریکا محسوب می‌شوند، ولی به گونه‌ای خودگردان اداره می‌شوند (مانند پورتو ریکو).[۱۲]
آلاسکا بزرگترین[۱۳] و رودآیلند کوچکترین ایالت در آمریکا می‌باشند.[۱۴]
مقایسه وسعت آلاسکا بزرگترین ایالت آمریکا با وسعت ۴۸ ایالت این کشور (به جز هاوایی و آلاسکا).

قسمتی از رشته کوههای راکی در غرب آمریکا قرار گرفته‌است که بزرگترین قله آن در ایالت کلرادو قرار دارد. مرتفع‌ترین نقطه در آمریکا قله کوه مک کینلی (۶۱۹۴ متر) در آلاسکا می‌باشد. در ۴۸ ایالت پایین نیز مرتفع ترین قله بر فراز کوه ویتنی (۴۴۲۱ متر) در کالیفرنیا قرار دارد. رودخانه می‌سی‌سی‌پی بزرگترین و مهمترین رودخانه آمریکای شمالی و چهارمین رودخانه طولانی جهان در آمریکا قرار دارد. این رودخانه که به رودخانه میسوری می‌پیوندد، نقش تجاری و اقتصادی مهمی برای آمریکادارد. قسمتی از آبشار نیاگارا در مرز بین آمریکا و کانادا قرار دارد و ازجاذبه‌های طبیعی توریستی در آمریکا به شمار می‌رود.
وسعت آمریکا
کوه هود و دریاچه تریلیوم در ایالت ارگن

از نظر کل وسعت آب و خاک، آمریکا بعد از روسیه و کانادا، سومین کشور پهناور جهان است.[۱۵] به طور تقریبی، کشور آمریکا، شش برابر بزرگ‌تر از ایران، ۲۵ درصد بزرگ‌تر از استرالیا، ۳۵ برابر بزرگ‌تر از انگلستان، ۱۴ برابر بزرگ‌تر از فرانسه، و نصف روسیه است.

همچنین این کشور، کمتر از یک سوم قارهٔ آفریقا، نصف آمریکای جنوبی، اندکی بزرگ‌تر از برزیل، ۳۰۰ برابر بزرگ‌تر از کشور هائیتی، و دو و نیم برابر بزرگ‌تر از مجموع کشورهای اروپای غربی است.
مختصات و موقعیت جغرافیایی آمریکا
نوشتار اصلی: مناطق جغرافیایی و فرهنگی ایالات متحده آمریکا


ایالات متحدهٔ آمریکا از شمال با کشور کانادا، و در جنوب با کشور مکزیک مرز خاکی دارد. این کشور در شمال غرب قارهٔ آمریکا و سواحل آلاسکا نیز با روسیه مرزهای مشترک آبی دارد. ۴۸ ایالت به هم پیوسته که خاک اصلی آمریکا را تشکیل می‌دهند، از شرق و جنوب شرقی به اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک، و از غرب به اقیانوس آرام منتهی می‌شوند. ایالت آلاسکا نیز از شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از غرب به تنگهٔ برینگ، و از جنوب غربی به اقیانوس آرام ختم می‌شود. مجمع‌الجزایر هاوایی هم در جنوب غرب خاک اصلی آمریکا و در اقیانوس آرام واقع شده‌اند.

مناطق جغرافیایی و فرهنگی ایالات متحدهٔ آمریکا عبارت‌اند از: نیوانگلند، ایالت‌های ساحلی اقیانوس اطلس، ایالت‌های جنوب، ایالت‌های غرب میانه (میدوست)، ایالت‌های جنوب غربی آمریکا و ایالت‌های غرب.

کشور ایالات متحدهٔ آمریکا در مجموع ۹٬۸۲۶٬۶۳۰ کیلومتر مربع وسعت دارد[۱۶] که البته ۴۷۰ هزار کیلومتر آنرا جزایر پراکنده و تحت قلمرو آمریکا در اقیانوس آرام و دریای کارائیب تشکیل می‌دهند.
جغرافیای انسانی
نقشهٔ پراکندگی مردمی آمریکا از نظر نژاد و نسب قومی (همه‌پرسی رسمی سال ۲۰۰۰)

    نوشتارهای اصلی: جغرافیای انسانی ایالات متحده آمریکا و آمریکایی‌ها

جمعیت ایالات متحده آمریکا بر پایه برآورد سال ۲۰۱۱ ادارهٔ آمار ایالات متحده آمریکا در حدود ۳۱۴٬۷۲۴٬۰۰۰ نفر تخمین زده شده است.[۱۷] نرخ کلی باروری در ایالات متحده آمریکا بر پایه برآورد سال ۲۰۱۱ در حدود ۱٫۸۹ فرزند برای هر زن است.

بر اساس آمار منتشرهٔ سال ۲۰۰۳، ترکیب نژادی مردم ایالات متحده آمریکا، بدین شرح است:

    سفیدها: ۸۱٪
    سیاهان (آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار): ۱۲٫۹٪
    آسیایی‌ها: ۴٫۲٪
    سرخ‌پوستان آمریکایی: ۱٪
    بومیان هاوایی و جزایر پاسفیک: ۰٫۲٪

در این آمار، نژاد اسپانیایی‌تبار (موسوم به هیسپانیک، یا لاتینو) همراه با نژاد سفید محاسبه شده‌است. بر اساس بررسی سال ۲۰۰۰ مهاجران کشورهای دیگر به ترتیب جمعیت برابر بودند:مکزیک(۱۷۳٬۹۱۹ مهاجر)، چین(۴۵٬۶۵۲)، فیلیپین(۴۲٬۴۷۴)، هند(۴۲٬۰۴۶)، ویتنام(۲۶٬۷۴۷)، السالوادور(۲۲٬۵۷۸)هائیتی(۲۲٬۳۶۴)، کوبا(۲۰٬۸۳۱)، جمهوری دومینکن(۱۷٬۵۳۶)، روسیه(۱۷٬۱۱۰)، جامائیکا(۱۶٬۰۰۰)کانادا(۱۶٬۲۱۰)، کره(۱۵٬۸۳۰)، اوکراین(۱۵٬۸۱۰)، پاکستان(۱۴٬۵۳۵)، کلمبیا(۱۴٬۴۹۸)، بریتانیا(۱۳٬۳۸۵)، بوسنی و هرزگوین(۱۱٬۸۲۸)، گواتمالا(۹٬۹۷۰)، ایران(۸٬۹۱۵ بنگرید به ایرانیان مقیم آمریکا)[۱۸]
زبان

کشور ایالات متحدهٔ آمریکا دارای زبان رسمی نیست، گرچه انگلیسی آمریکایی نقش زبان ملی را دارد و در عمل نیز زبان اصلی کشور است. یکی از پیش‌نیازهای مهاجرت و اقامت در آمریکا برای خارجیان، تسلط نسبی به زبان انگلیسی است.[۱۹]

همچنین زبان انگلیسی در ۲۸ ایالت به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود، و فعالیت‌هایی برای به رسمیت شناختن انگلیسی به عنوان زبان رسمی دولتی نیز در جریان است.[۲۰][۲۱]
زبان‌ها (۲۰۰۵)[۲۲]
فقط انگلیسی آمریکایی     ۲۱۶٫۲ میلیون
اسپانیایی (دربردارندهٔ زبان‌های کریول اسپانیایی)     ۳۲٫۲ میلیون
چینی     ۲٫۳ میلیون
فرانسوی (دربردارندهٔ زبان‌های کریول فرانسوی)     ۱٫۹ میلیون
تاگالوگ     ۱٫۴ میلیون
ویتنامی     ۱٫۱ میلیون
آلمانی     ۱٫۱ میلیون

زبان‌های مرسوم در آمریکا به ترتیب عبارت‌اند از[۲۳]:

    انگلیسی آمریکایی: ۸۲٫۱٪
    اسپانیولی: ۱۰٫۷٪
    سایر زبان‌های هند و اروپایی: ۳٫۸٪
    زبان‌های آسیایی و اقیانوسیه: ۲٫۷٪
    سایر زبان‌ها: ۰٫۷٪.

تاریخ
نخستین ساکنان این قاره را اقوام سرخ‌پوستان آمریکایی تشکیل می‌داده‌اند.
نگاره‌ای از جورج واشنگتن در مبارزه با بریتانیا، هنگام عبور از رودخانه دلاویر

    اطلاعات بیشتر: تاریخ ایالات متحده آمریکا، روزشمار تاریخ ایالات متحده آمریکا، و تاریخ زنان در ایالات متحده آمریکا

بیش از ده هزار سال است که انسان در قارهٔ آمریکا زندگی می‌کند.[۲۴] قاره آمریکا توسط کریستف کلمب و در سال ۱۴۹۲ کشف شد اما او به اشتباه فکر کرد که آنجا هندوستان است اما مدت‌ها بعد آمریگو وسپوچی[۲۵]‏ اعلام کرد که این قاره جدیدی است.[۲۶] اما تاریخ آمریکا به عنوان یک کشور مستقل به سال ۱۷۸۳ میلادی باز می‌گردد که در آن آمریکا بر طبق معاهدهٔ پاریس به رسمیت شناخته گردید.[۲۷][پیوند مرده]

قبل از اعلام استقلال آمریکا در سال ۱۷۷۶،[۲۸] آمریکا مجموعه‌ای از مستعمرات اروپایی بود. بطور مثال، اسپانیایی‌ها در منطقهٔ فلوریدای امروزی ساکن شدند، بریتانیایی‌ها شهر جیمز تاون در ویرجینیای امروزی را آباد کردند، هلندی‌ها نیو آمستردام را که اکنون نیویورک خوانده می‌شود ساختند، و فرانسوی‌ها نیز در ایالت جنوبی لوئیزیانا و اطراف رودخانه می‌سی‌سی‌پی ساکن شدند.

به تدریج، بخش‌های زیادی از مستعمرات سیزده‌گانه شاهد درگیری و شورش علیه حکومت بریتانیا شدند. بدین ترتیب جنگ‌های انقلاب آمریکا از آوریل ۱۷۷۵ با نبرد لگزینگتون آغاز شد، و در سال ۱۷۸۳ در پی امضای قرارداد صلح با بریتانیا پایان یافت. استقلال ۱۳ مستعمرهٔ آمریکای شمالی با صدور اعلامیه استقلال آمریکا در ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ محقق شد.[۲۹]

آمریکا ابتدا متشکل از ۱۳ ایالت خودمختار بود که تعارض قوانین هر ایالت مانند مالیات بر واردات باعث رکود اقتصادی و در نتیجه شورش‌هایی مانند شورش شیز شد به همین دلیل ۵۵ نماینده از ۱۲ ایالت (به جز رودآیلند) در فیلادلفیا من‌جمله جورج واشنگتن، بنجامین فرانکلین و جیمز مدیسون قانون اساسی ایالات متحده آمریکا را تصویب کردند که اکنون نیز قانون اساسی آمریکا است و از آن موقع ۲۵ اصلاحیه خورده‌است.[۲۹]

با شروع قرن جدید و انتقال پایتخت از فیلادلفیا به واشینگتن، دی. سی. و خرید لوئیزیانا در سال ۱۸۰۳، در سال ۱۸۱۲ ارتش بریتانیا بار دیگر به آمریکا قشون کشی کرده و پایتخت جدید را به آتش کشانید، اما موفق به استقرار در منطقه نگردید.

دوواقعهٔ بزرگ و پر تنش دیگر در تاریخ آمریکا یکی جنگ داخلی آمریکا در قرن نوزدهم، و سقوط بازار آزاد در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی بود. سال ۱۸۶۱ شاهد جنگ داخلی آمریکا بود که با ۶۰۰٬۰۰۰ تلفات و ۵۰۰٬۰۰۰ نفر زخمی، خونین‌ترین جنگ در تاریخ این کشور بوده‌است.[۳۰] علت این جنگ به برده‌داری در ۱۱ ایالت جنوبی مشهور به ایالات مؤتلفه آمریکا مربوط می‌شد که آبراهام لینکلن خواهان براندازی آن بود. این جنگ در سال ۱۸۶۵ با پیروزی شمالی‌ها به فرماندهی یولیسیز سایمن گرانت، پایان گرفت.[۳۱] سقوط بازار آزاد آمریکا در ۱۹۲۹ آغازگر یک دوره رکود اقتصادی چند ساله بود که در آن نزدیک به یک چهارم جمعیت آمریکا شغل‌های خود را از دست دادند.[۲۷]

با پیروزی در جنگ جهانی اول، و غلبهٔ متفقین در جنگ جهانی دوم و شکست نهایی آلمان نازی در این جنگ و تخریب شدید زیرساخت‌های اقتصادی و صنعتی اروپا، آمریکا که کمترین خسارات را متحمل شده بود، به عنوان قدرت بزرگ جهانی پدیدار شد. حذف شدن اتحاد جماهیر شوروی از صحنهٔ رقابت با آمریکا در میادینی چون جنگ سرد، جنگ ویتنام، و جنگ کره، عملاً آمریکا را رفته رفته در موقعیت منحصربه‌فردی در جهان قرار داد.[۳۲]

وقایع یازدهم سپتامبر آغازگر دوران جدیدی از تمرکز و حضور نظامی آمریکا در کشورهای خاورمیانه و افغانستان بود که تا به امروز ادامه دارد.
نظام سیاسی
نوشتار اصلی: سیاست ایالات متحده آمریکا

    اطلاعات بیشتر: فهرست احزاب سیاسی ایالات متحده آمریکا و کابینه ایالات متحده آمریکا

نظام سیاسی ایالات متحده آمریکا در چارچوب یک قانون اساسی و به صورت یک نظام فدرالی است که از ویژگی‌های حکومتی این کشور به شمار می‌رود. سیستم تفکیک قوا در این کشور به شکل کاملاً بارزی به مرحله اجرا درآمده‌است. بنیان گذاران و نویسندگان اعلامیه استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا و قانون اساسی ایالات متحده به دلیل نگرانی از ظهور نظام سلطنتی اروپایی که در آن پادشاه قدرت مطلق را در دست داشت، نظام سیاسی جدید خود را به گونه‌ای طراحی کردند که در آن فرد یا نهادی نتواند قدرت مطلق بدست آورد.[۳۳] این قوانین همچنین طوری در نظر گرفته شده‌اند که از قدرت گرفتن بیش از حد اکثریت بر اقلیت‌ها،[۳۴] و نیز هر یک از شاخه‌های ۳گانهٔ قدرت ممانعت بعمل آورد.[۳۵]

بر اساس قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، قوهٔ مقننه و یا کنگره ایالات متحدهٔ آمریکا از دو مجلس تشکیل شده‌است که مسؤولیت قانونگذاری را به طور کامل بر عهده دارند: مجلس نمایندگان و مجلس سنا. بر اساس نظام انتخاباتی آمریکا، نمایندگان با رأی مستقیم و برابر مردم انتخاب می‌شوند.[۳۶]
قوای سه‌گانه ایالات متحده آمریکا
قوهٔ قضائیه: دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا. 
قوهٔ مجریه: کاخ سفید، محل کار و زندگی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا. 
قوهٔ مقننه: ساختمان کاپیتول محل دائم کنگره ایالات متحده آمریکا. 
روسای فعلی قوای سه‌گانه ایالات متحده آمریکا
جان جی. رابرتس، هفدهمین قاضی ارشد دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا. 
باراک اوباما چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا. 
جان بینر شصت و یکمین رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا. 

رئیس جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا نیز به عنوان رئیس قوهٔ مجریه و فرمانده کل قوا با رأی مستقیم مردم و از طریق آرای هیات الکترال انتخاب می‌شود و در برگزیدن مشاورانش به عنوان وزرا اختیارات تام دارد. در حقیقت رئیس جمهور، نیازی به کسب رأی اعتماد از کنگره ندارد و کنگره نیز متقابلاً نمی‌تواند با رأی عدم اعتماد، هیأت دولت و یا وزرا را برکنار کند.

سومین شاخه از نظام سیاسی آمریکا، سیستم حقوقی ایالات متحدهٔ آمریکا است که کاملاً مستقل عمل می‌کند و نه قوهٔ مجریه و نه قوهٔ مقننه نمی‌توانند بر روند تصمیم‌گیری‌های آن تأثیر بگذارند. به عبارت دیگر، رئیس جمهور و یا کنگره نمی‌توانند مصوبات قانونی دیوان عالی فدرال ایالات متحدهٔ آمریکا را باطل اعلام کنند و یا از اجرای آنان سر باز زنند. نظام حزبی در ایالات متحدهٔ آمریکا نیز در شکل‌دهی به سیاست و حکومت این کشور، نقش مهمی دارد.
سیاست خارجی
نوشتار اصلی: سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا
جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده و مسئول رسمی سیاست خارجی آمریکاست.

ایالات متحده آمریکا به کمک توانایی‌های اقتصادی و نظامی قابل توجه خود، نقش مهمی را درسیاست جهانی ایفا می‌کند. این کشور عضو ثابت شورای امنیت سازمان ملل است و دفتر مرکزی سازمان ملل در شهر نیویورک قرار دارد. به استثنای کشورهای ایران، کره شمالی و سودان، کوبا، ونزوئلا و بولیوی،[۳۷] سایر کشورها دارای روابط دیپلماتیک رسمی با آمریکا می‌باشند.

آمریکا بوسیله قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی و سازمان کشورهای آمریکایی با همسایگان خود (کانادا و مکزیک) روابط نزدیکی دارد. دولت این کشور هرساله میلیاردها دلار کمک مالی برای توسعه کشورهای دیگر اختصاص می‌دهد، اما درصد این کمک‌ها از تولید ناخالص ملی نسبت به دیگر کشورهای کمک کننده، پائین می‌باشد.

رئیس جمهور آمریکا یکی از عوامل اصلی تعیین کنندهٔ جهت‌های کلی سیاست خارجی آمریکا است. بسیاری از مدارک و اسناد دوران هر رئیس جمهور امروزه در کتابخانه‌های ویژه هر رئیس جمهور موجود می‌باشد. کنگره آمریکا بودجه‌های کمک‌های خارجی را تعیین می‌کند، تحریم‌های خارجی وضع می‌کند، و بکمک کمیته‌های مخصوصی در مسائل سیاست خارجه اختیارات بررسی و بازبینی امور ویژه (همانند بررسی عملکرد افراد در ماجرای ایران-کنترا) را دارد.

بسته به نوع حزب یا گروه در قدرت در هر برهه از زمان (همانند حزب دموکرات یا حزب جمهوریخواهان)، سیاست خارجهٔ آمریکا تحت تاثیر تحولات و گرایش‌های خاص آن حزب یا گروه قرار می‌گیرد.[۳۸] گروه‌های لابی نیر دارای قدرت نفوذ زیادی در تصمیم گیری‌های سیاست خارجه هستند.
ایالت‌ها

کشور آمریکا ۵۰ ایالت دارد که هر کدام از آنها بنا بر سامانه فدرالی حاکم، دارای سطح بالایی از خودگردانی هستند.

البته ناحیهٔ واشینگتن، دی. سی. جزو هیچ‌یک از ایالات آمریکا نیست و در منطقه خودمختار کلمبیا قرار دارد. ناحیهٔ کلمبیا، در اصل بخشی از ایالت مریلند بود که در سال ۱۷۹۰ برای تأسیس مرکز آمریکا یعنی شهر واشینگتن، دی. سی. در نظر گرفته شد.
Map of USA with state names fa.svg
دربارهٔ این تصویر


شهرهای آمریکا
شهر نیویورک، بزرگترین شهر آمریکا، به «سیب بزرگ» شهرت دارد.
شهر لس‌آنجلس که دومین شهر بزرگ آمریکا به شمار می‌آید.
شیکاگو، سومین شهر بزرگ ایالات متحده

    اطلاعات بیشتر: فهرست شهرهای ایالات متحده آمریکا و فهرست شهرهای ایالات متحده آمریکا بر پایه جمعیت

رتبه     شهر     جمعیت
در محدوده شهری
(۲۰۱۲)[۳۹][۴۰]     ایالت
۱     نیویورک     ۸٬۳۳۶٬۶۹۷     نیویورک
۲     لس‌آنجلس     ۳٬۸۵۷٬۷۹۹     کالیفرنیا
۳     شیکاگو     ۲٬۷۱۴٬۸۵۶     ایلینوی
۴     هوستون     ۲٬۱۶۰٬۸۲۱     تگزاس
۵     فیلادلفیا     ۱٬۵۴۷٬۶۰۷     پنسیلوانیا
۶     فینیکس     ۱٬۴۸۸٬۷۵۰     آریزونا
۷     سن‌آنتونیو     ۱٬۳۸۲،۹۵۱     تگزاس
۸     سن دییگو     ۱٬۳۳۸٬۳۴۸     کالیفرنیا
۹     دالاس     ۱٬۲۴۱،۱۶۲     تگزاس
۱۰     سن خوزه     ۹۸۲،۷۶۵     کالیفرنیا
رتبه     کلان‌شهر (شهر با احتساب حومه)     جمعیت
۲۰۱۲[۴۱]     منطقه
۱     نیویورک-نیوآرک-لانگ آیلند-جرزی سیتی     ۱۸،۸۳۱،۸۵۸     آتلانتیک
۲     لس‌آنجلس بزرگ     ۱۳٬۰۵۲،۹۲۱     غرب
۳     شیکاگو-گری     ۹٬۵۲۲،۴۳۴     غرب میانه
۴     منطقه دالاس-فورت وورث     ۶٬۷۰۰٬۹۹۱     جنوب غرب
۵     هیوستون-شوگرلند-گلوستون     ۶٬۱۷۷،۰۳۵     جنوب
۶     فیلادلفیا-کمدن-ویلمینگتن     ۶٬۰۱۸٬۸۰۰     آتلانتیک
۷     واشینگتن دی. سی.-آرلینگتن     ۵٬۸۶۰٬۳۴۲     آتلانتیک
۸     میامی-فورت لادردیل-وست پالم بیچ     ۵٬۷۶۲،۷۱۷     جنوب
۹     آتلانتا     ۵٬۴۵۷،۸۳۱     جنوب
۱۰     بوستون     ۴٬۶۴۰٬۸۰۲     نیو انگلند
۱۱     منطقه خلیج سانفرانسیسکو     ۴٬۴۵۵،۵۶۰     غرب
۱۲     دترویت     ۴٬۲۹۲،۰۶۰     غرب میانه
۱۳     ریورساید-سن برناردینو-انتاریو     ۴٬۳۵۰٬۰۹۶     غرب
۱۴     فینیکس-گلندیل-میزا-سکاتزدیل     ۴٬۳۲۹٬۵۳۴     جنوب غرب
۱۵     سیتل-تاکوما-بلویو     ۳٬۵۵۲،۱۵۷     غرب

اگر لس‌آنجلس بزرگ را متشکل از ریورساید، سن برناردینو، انتاریو، لانگ بیچ، سنتا آنا و خود شهر لس آنجلس حساب کنیم، این منطقه شهری بیش از ۱۷،۸۰۰،۰۰۰ سکنه خواهد داشت که پس از کلانشهر نیویورک بزرگترین منطقه شهری ایالات متحده خواهد بود.
آموزش و پژوهش
پرچم ایالات متحده آمریکا برروی کره ماه در سفر آپولو ۱۷.
کتابخانه آکادمی فیلیپس اکستر بزرگترین کتابخانه در مقطع دبیرستان در جهان.
نوشتار اصلی: آموزش عالی در آمریکا
نوشتار اصلی: دانشگاه‌های آمریکا
نوشتار اصلی: تاریخ آموزش عالی در آمریکا

در اواخر قرن نوزدهم میلادی در ایالات متحده آمریکا نزدیک به ۱۶۰٬۰۰۰ دانشجو در ۱٬۰۰۰ دانشگاه در سرتاسر کشور مشغول به تحصیل بودند. برخی از موسسات دانشگاهی آمریکا (همانند دانشگاه تنسی بطور نمونه) قبل از تاسیس ایالتی که در آن واقع بودند تاسیس شدند. در این میان، و در بین موسسات آموزش عالی در آمریکا، موسسات زیر دارای کهن‌ترین سابقه هستند:
موسسه     سال تاسیس[۴۲]
دانشگاه هاروارد     ۱۶۳۶
دانشگاه ویلیام اند ماری     ۱۶۹۳
دانشگاه ییل     ۱۷۰۱
دانشگاه پرینستون     ۱۷۴۶
دانشگاه کلمبیا     ۱۷۵۴
دانشگاه پنسیلوانیا     ۱۷۵۷

امروزه هزینهٔ آموزش و تحصیلات در سطوح مدرسه‌ای و متوسطه در ایالات متحده را اکثراً دولت پرداخت می‌کند. ایالات متحده با داشتن قریب به ۵٬۸۰۰ دانشگاه و یا مؤسسه آموزش عالی[۴۳] تقریباً امکان تحصیلات در سطوح آموزش عالی را برای تمامی افراد جامعه فراهم کرده‌است. وام‌های کم‌بهره، کمک هزینه‌های بلاعوض، و انواع بورس‌های تحصیلی، از اقسام راههایی‌اند که دانشجویان اقدام به پرداخت شهریه‌های خود می‌کنند. در این میان دانشگاه ایالتی اوهایو با داشتن بیش از ۵۳٬۷۱۵ دانشجو در یک پردیس، پرجمعیت‌ترین دانشگاه آمریکا محسوب می‌شود.[۴۴]

در میان آمریکاییان بالای ۲۵ سال، ۸۴٫۶ درصد از دبیرستان فارغ‌التحصیل شده‌اند، ۵۲٫۶ درصد وارد کالج، دانشگاه یا مؤسسات دیگر آموزش عالی شده‌اند، ۲۷٫۲ درصد مدرک کارشناسی دریافت کرده‌اند، و ۹٫۶ درصد دارای مدارک کارشناسی ارشد و بالاتر هستند.[۴۵]

تقریباً ۹۹ درصد آمریکاییان دارای حداقل سواد پایه هستند. در طبقه‌بندی سازمان ملل متحد، شاخص آموزشی در کشور ایالات متحده ۰٫۹۷ است که در رتبه دوازدهم جهانی جای دارد.[۴۶] در سال ۲۰۱۲ ایالات متحده آمریکا در میان کشورهای دنیا از نظر تعداد تحصیل کردگان آموزش عالی به نسبت جمعیت در رتبه چهارم جهان قرار داشت.[۴۷]

پژوهش و توسعه در آمریکا در دو جبهه دولتی و خصوصی با هم رقابت می‌کنند. دره سیلیکون نمونه بارزی از فعالیتهای بخش خصوصی در توسعه صنعت و فناوری آمریکاست. از سوی دیگر مراکز ملی همانند آزمایشگاههای فدرال، ناسا، و مؤسسات ملی بهداشت ایالات متحده آمریکا در پیشبرد صنعت و فناوری کشور نقش کلیدی بر عهده دارند.

آمریکا یکی از تنها سه کشور دنیا است که هنوز رسماً از سامانه استاندارد بین‌المللی یکاها استفاده نمی‌کند و بلکه پایبند به دستگاه امپراتوری بریتانیاییست.[۴۸] با اینحال سیستم متریک رفته رفته در صنعت و سطوح دانشگاهی به تدریج رواج می‌یابد.
اقتصاد
ورودی ساختمان بورس اوراق بهادار نیویورک در وال استریت بزرگ‌ترین بازار بورس در جهان در معاملات دلاری است.
ایالات متحده در تولید برق از انرژی بادی در جهان پیشتاز است، هم اکنون (مارچ ۲۰۱۱) حدود ۳ درصد[۴۹] برق مورد نیاز این کشور از این طریق تامین می‌گردد.
مقایسه ی تولید ناخالص داخلی ایالت های آمریکا با سایر کشور ها در سال ۲۰۱۲.
بدهی دولت فدرال ایالات متحده به مردم به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی، از ۱۷۹۰ تا ۲۰۱۳
نوشتار اصلی: اقتصاد ایالات متحده آمریکا


ایالات متحدهٔ آمریکا اقتصاد کاپتالیستی از نوع سرمایه‌داری انحصاری دارد. ویژگی بارز اقتصاد ایالات متحدهٔ آمریکا عبارتست از تسلط انحصارها در رشته‌های مختلف، که بر مبنای منابع طبیعی فراوان، زیربنای توسعه‌یافته، تولید انبوه، و مصرف زیاد استوار است. تولید ناخالص داخلی ایالات متحدهٔ آمریکا با بیش از ۱۳ تریلیون دلار،[۵۰] یعنی حدود ۲۰٪ تولید ناخالص جهان، نخستین اقتصاد بزرگ جهان است.[۵۱]

ایالات متحده بزرگ‌ترین واردکننده، و - پس از آلمان و چین - سومین صادرکنندهٔ بزرگ جهان است.[۵۲] کانادا، چین، مکزیک، ژاپن و آلمان، به ترتیب بزرگ‌ترین شرکای تجاری آمریکا هستند.[۵۳] آمریکا در دههٔ اخیر بزرگ‌ترین بدهی جهان را نیز بر شانه داشته‌است.[۵۴]

بزرگ‌ترین اقلام صادراتی آمریکا بترتیب تجهیزات صنعتی (۲۹٫۸٪)، ماشین‌آلات (۲۹٫۵٪)، کالاهای مصرفی غیر اتومبیل (۱۲٫۴٪)، خودرو و تولیدات وابسته (۹٫۳٪)، تولیدات صنایع غذایی (۸٫۳٪)، و تولیدات صنایع هوایی (۶٫۶٪) هستند، در حالی که بزرگ‌ترین اقلام وارداتی به آمریکا کالاهای مصرفی غیر اتومبیل (۲۳٪)، سوخت (۲۲٫۱٪)، ماشین‌آلات (۱۹٫۹٪)، تجهیزات صنعتی (۱۴٫۸٪)، تولیدات خودرو (۱۱٫۱٪)، صنایع غذایی (۴٫۲٪)، و صنایع هوایی (۱٫۷٪) هستند.[۵۵]

اما بزرگ‌ترین محصولات تولیدی آمریکا مواد شیمیایی، تولیدات نفتی، فولاد، خودرو، تولیدات صنایع هوایی، ارتباطات، الکترونیک، تولیدات غذایی و مصرفی، و صنایع معدن و چوب هستند.[۵۶] آمریکا همچنین در تولید برق،[۵۷] ظرفیت پالایش نفت،[۵۸] ذخیره‌های ذغال سنگ،[۵۹] تولید انرژی بادی،[۶۰] و انرژی هسته‌ای[۶۱] در جهان، رتبه نخست را دارا است.

بیشتر چرخ‌های اقتصادی آمریکا متعلق به بخش خصوصی است، تا جاییکه بخش دولتی فقط ۱۲٫۴٪ تولید ناخالص ملی را سالیانه باعث می‌شود.[۶۲] با اینحال ۷۵٪ تولید ناخالص ملی محصول بخش خدماتی بوده‌است. با اینکه تولیدات کشاورزی آمریکا حدود ۱٪ تولید ناخالص ملی این کشور است، همین سطح تولید حدود ۶۰٪ کل تولیدات کشاورزی جهان را تشکیل می‌دهد.
شاخص‌های اقتصادی
نرخ بیکاری     ۷،۳٪ اوت ۲۰۱۳[۶۳]
رشد تولید ناخالص داخلی     ۴٫۶٪ سال ۲۰۱۲
۲٫۸٪ سال ۲۰۱۲[۶۴]
تورم شاخص بهای مصرف‌کننده     ۰٫۱٪ ۲۰۱۳[۶۵]
بدهی     ۱۶٫۷ هزار میلیارد دلار۲۰۱۳[۶۶]
میزان فقر     ۱۵٪ ۲۰۱۲[۶۷]


بخش بهداشت و خدمات اجتماعی با داشتن ۱۶ میلیون نفر شاغل، بزرگ‌ترین بخش اشتغال آمریکا را تشکیل می‌دهد.[۶۸] از لحاظ مجموع ساعات کاری در طول سال، آمریکایی‌ها بیشترین تعداد روز در سال را کار می‌کنند.[۶۹] با این حال در مقایسه با کشورهای صنعتی دیگر، از نظر تولید بر حسب ساعات کاری آمریکایی‌ها از برخی کشورهای اروپایی عقب‌ترند.[۷۰]

در میان ۵۰ ایالت آمریکا، از لحاظ درآمد سرانه،[۷۱] ایالت نیوجرسی در رتبه اول، و ایالت می‌سی‌سی‌پی در رتبه آخر در مقایسه با ایالات دیگر قرار دارند.[۷۲] نزدیک به ۱۳٪ آمریکاییان در زیر خط فقر تعیین شده توسط دولت فدرال قرار دارند[۷۳] و فاصله طبقاتی بین بالاترین و پایین‌ترین قشرها جامعه آمریکا همچنان در حال افزایش است.[۷۴]
حمل و نقل
سامانه بزرگراه‌های میان ایالتی شامل ۴۶۸۷۶ مایل.[۷۵]

در سال ۲۰۱۰ به ازای هر ۱٬۰۰۰ آمریکایی ۷۹۷ اتومبیل در این کشور وجود داشت[۷۶] و برابر آمار به طور متوسط هر آمریکایی بالغ روزانه ۵۵ دقیقه (یا ۲۹ مایل) از اتومبیل استفاده می‌کند.[۷۷] اما در مقایسه با گسترهٔ اتومبیل، پایانهٔ ریلی آن به نسبت کمتر است.[۷۸] از نظر حمل و نقل عمومی، تنها ۹٪ از سفرها از این طریق انجام می‌شود در صورتی که این مقدار برای اروپا ۳۸٪است.[۷۹] استفاده از دوچرخه نیز نسبت به اروپا کمتر است.[۸۰] پنج شرکت بزرگ هواپیمایی دنیا -بر اساس تعداد مسافران- آمریکایی هستند. شرکت امریکن ایرلاینز اولین رتبه را در این میان داراست..[۸۱] همچنین از سی فرودگاه پرترافیک دنیا شانزده فرودگاه متعلق به آمریکاست.[۸۲]
دین و مذهب
نوشتار اصلی: مذهب در ایالات متحده آمریکا
دین و مذهب اکثریت بر پایه ایالت:
     کاتولیک با کمتر از ۳۰ درصد کل جمعیت      کاتولیک با کمتر از ۴۰ درصد کل جمعیت      کاتولیک با کمتر از ۵۰ درصد کل جمعیت      کاتولیک با بیش از ۵۰ درصد کل جمعیت      باپتیست با کمتر از ۳۰ درصد کل جمعیت      باپتیست با کمتر از ۴۰ درصد کل جمعیت      باپتیست با کمتر از ۵۰ درصد کل جمعیت      باپتیست با بیش از ۵۰ درصد کل جمعیت      متودیست با کمتر از ۳۰ درصد کل جمعیت      لوترن با کمتر از ۳۰ درصد کل جمعیت      لوترن با کمتر از ۴۰ درصد کل جمعیت      مورمون با بیش از ۵۰ درصد کل جمعیت      ناخداباور با کمتر از ۳۰ درصد کل جمعیت

آمریکا به طور رسمی یک کشور سکولار می‌باشد. در ایالات متحده آمریکا بر اساس متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، هیچ دینی بطور رسمی وجود ندارد، اما همین متمم نیز آزادی تمام ادیان را تضمین کرده‌است. به همین دلیل است که مثلاً زنان محجبهٔ مسلمان آمریکایی اجازه حضور در مراکز دولتی و دانشگاهی کشور را از نظر قانونی دارند.

در سال ۱۷۷۶ با اعلامیهٔ استقلال، رسماً ایالات متحده آمریکا بنیان‌گذاری شد و چند سال بعد، در ۱۷۹۱، قانون اساسی فعلی آمریکا که شامل اصلاحیهٔ نخست متضمن آزادی‌ها و حقوق مدنی (من‌جمله جدایی نهاد دین از نهاد حکومت، آزادی در انتخاب دین و آزادی در اجرای مناسک دینی) به تصویب رسید. به یمن کثرت و تنوع ادیان ساکنان و نیز اصلاحیهٔ نخست قانون اساسی، آمریکا هیچ‌گاه صاحب دین رسمی و حکومتی نبود.[۸۳]

با وجود جدایی دین از سیاست در آمریکا، دین اهمیت ونقش مهمی در این کشور دارد که نماد آن جمله توکل ما به خداست شعار کشور آمریکا است که بر روی اسکناس دلار آمریکا نیز نقش بسته است[۸۴] گروه‌های مذهبی قدرت اثر گذاری قابل توجهی در آمریکا دارند در دهه ۱۹۲۰ این گروهها توانستند دولت را ترغیب به ممنوعیت تولید و مصرف مشروبات الکلی کنند[۸۵](اصلاحیه هجدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا ولی با افزایش خشونت‌ها در پی گسترش قاچاق در اصلاحیه بیست و یکم برداشته شد[۲۹])و بر تدریس نظریه تکامل در مدارس آمریکا بصورت محدود و در برخی ایالات محدودیت ایجاد کنند..[۸۶] گروههای مذهبی به خصوص پروتستانهای اونجلیکال و کاتولیک‌ها، مواضع سرسختانه‌ای را دربرابر موضوعات چون همجنسگرایی، سقط جنین و آموزش مختلط در مدارس آمریکا، اتخاذ کرده‌اند.

بر اساس آمار سال ۲۰۰۲، ترکیب مذهبی مردم آمریکا به شرح زیر بوده‌است[۴]: پروتستان ۵۲٪، کاتولیک ۲۴٪، مورمون ۲٪، یهودی ۲٪، مسلمان ۱٪، دیگران ۱۰٪، بدون دین ۱۰٪.

پروتستانهای آمریکا نیز به فرقه‌های متعددی تقسیم می‌شوند. برخی از آنان میلیون‌ها نفر را دربر می‌گیرند، در حالی که کلیساهای کوچک، تنها هزاران عضو دارند.

برخی از فرقه‌های مذهبی معروف آمریکا عبارت‌اند از:

اپیسکوپلین‌ها، پرسبیترین‌ها، متدیست‌ها، باپتیست‌ها، یونیتارین‌ها، مریدان مسیح، کلیسای اصلاحی هلندی، کویکرها و کانگروگیشنالیست‌ها.

    کلیسای لیک وود در شهر هیوستون، بزرگترین کلیسای پروتستان آمریکا

    باسیلیکای عبادتگاه ملی لقاح معصوم، بزرگترین کلیسای کاتولیک آمریکا

    مرکز اسلامی آمریکا، بزرگترین مسجد شیعی مذهب آمریکا

    معبد بودایی سی-لای در لس آنجلس

    معبد هندوهای مالیبو در کالیفرنیا

فرهنگ
بوفالوی دونده، اثر ایدویرد مویبریج در سال ۱۸۸۷ در شهر فیلادلفیا به نمایش در آمد.

    اطلاعات بیشتر: فرهنگ و هنر آمریکا

در عرصه هنر و معماری هنرمندان آمریکایی از فرانک لوید رایت گرفته تا اندی وارهال آثار بسیار قابل توجهی در سطح جهانی خلق کرده‌اند. هرم ورودی موزه لوور، کاخ مجلس ملی بنگلادش، برج خلیفه دوبی، و دروازهٔ اروپا در مادرید اسپانیا، نمونه‌هایی از خلاقیت معماران آمریکایی در سراسر جهان است.

ایدویرد مویبریج در سال ۱۸۷۸ برای نخستین بار تصاویر متحرکی را خلق کرد که اسب و بوفالوی وحشی آمریکایی را در حال دویدن نشان می‌داد. نخستین فیلم تجارتی آمریکا فیلمی بود که توسط دستگاه کینتسکوپ ساخت توماس ادیسون در ۱۸۹۴ در شهر نیویورک به نمایش در آمد.[۸۷] از آن زمان تا کنون آمریکا دارای صعنت فیلم‌سازی و سینمایی بسیار بزرگی شده است که مرکز آن امروزه هالیوود در شهر لس آنجلس است. هالیوود امروزه با ۶۳ میلیارد دلار درآمد، ۳۵ درصد کل تولیدات صنعت فیلمسازی جهان را به خود اختصاص داده‌است.[۸۸] این صنعت با هنر تئاتر در آمریکا رابطهٔ تنگاتنگی دارد، اما بر خلاف سینما، مرکز هنر تئاتر همچنان در شهر نیویورک است، جاییکه عمده ترین مراکز هنرهای نمایشی در جهان در آن قرار دارند.[۸۹] برادوی از این لحاظ دارای شهرت و سابقهٔ بی همتاییست.

موسیقی امروزه به شکل تولید و اجرای زنده در آمریکا دارای فعالیت بسیار زیادیست بطوریکه در سال ۲۰۰۸ میلادی بیش از ۱۰ میلیارد دلار درآمد تنها حاصل از صنعت ضبط و فروش موسیقی در آمریکا کسب گردید.[۹۰] سبکهای اصیل موسیقی آمریکایی می‌توان به سبکهای جاز، بلوز، هیپ هاپ و کانتری اشاره کرد.

ادبیات آمریکا در مدت نسبتاً کوتاه عمر این کشور، از مشهورترین چهره‌های شناخته شده ادبیات بشری را به دنیا ارزانی داشته. از مارک تواین و ادگار آلن پو و رالف والدو امرسون گرفته تا ارنست همینگوی و جک لندن و امیلی دیکنسون، ادبیات آمریکا را قطعاً از نقاط درخشان فرهنگ این کشور می‌توان به حساب آورد که بر هنرهای کشورهای دیگر تاثیرات فراوانی داشته‌است. از دیگر نویسندگان برتر تاریخ آمریکا می‌توان تی اس الیوت، ویلیام فاکنر، تنسی ویلیامز، جی دی سالینجر، آیزاک آسیموف، مایکل کرایتون، و ریموند کارور را نام برد که آشنای نزدیک صاحبان قلم ادبیات جهان‌اند.

    عمارت دادگستری شهرستان الیس ساخت سال ۱۸۹۶ در تگزاس، یک نمونه از معماری بومی

    موسیقی جاز نوین هویت خود را مدیون هنرمندانی همچون لویی آرمسترانگ است.

    مایکل جکسون، پرفروش‌ترین هنرمند سرگرمی‌ساز تمام دوران‌ها است که هواداران بی‌شماری در سراسر جهان دارد.

    صنایع دستی سرخپوستان آمریکایی طرفداران زیادی دارد. این نمونه در موزه ایالتی آریزونا نگهداری می‌شود.

    تندیس وودی آلن در اسپانیا، هالیوود یکی از صادرات اصلی آمریکا به جهانیان بوده‌است.


غذا و آشپزی

آشپزی آمریکایی همچون سرزمین آمریکا دارای تنوع و گوناگونی فراوانیست و از آشپزی آمریکایی چینی تا آشپزی مستعمرات سیزده‌گانه، غذای آمریکاییان دارای طعم و خواص منحصربه‌فردیست که برخی از این غذاها همانند استیک و باربیکیو و چیزبرگر در دنیا محبوبیت عام دارند و برخی دیگر همانند خوراک مار زنگی، پاستای گولاش آمریکایی، پیتزای نیویورکی و گامبو کمتر در خارج از مرزهای آمریکا شهرت یافته‌اند.
ورزش
نوشتار اصلی: ورزش در آمریکا

از قرن نوزدهم بیسبال به عنوان ورزش ملی آمریکا شناخته شد. در وهله بعد فوتبال آمریکایی، بسکتبال و هاکی روی یخ ورزش‌های ملی آمریکا قرار گرفتند. شاید امروزه فوتبال آمریکایی پرطرفدارترین ورزش در آمریکا باشد. اما بسته به موقعیت جغرافیایی ترتیب اهمیت این ورزشها تفاوت خواهد داشت.

این ورزشها در سطوح مختلف نیز برگزار می‌شوند. بطور نمونه فوتبال کالجی و بسکتبال کالجی در سطوح ملی و سراسری بسیار پرطرفدارند.[۹۱] بوکس و اسب‌دوانی نیز بسیار پرطرفدارند، اما این ورزش‌ها زیر سایه دو ورزش گلف و اتومبیل‌رانی (به خصوص مسابقات نسکار) هستند.

ایالات متحده آمریکا در بازیهای المپیک سابقه درخشانی دارد. این کشور تا کنون هشت مرتبه بترتیب در بازیهای سالهای ۱۹۰۴، ۱۹۳۲ (زمستانی)، ۱۹۳۲ (تابستانی)، ۱۹۶۰، ۱۹۸۰، ۱۹۸۴، ۱۹۹۶، و ۲۰۰۲ میزبان بازیهای المپیک بوده است. آمریکا با داشتن ۲٬۱۰۳ مدال در المپیک تابستانی موفق‌ترین کشور دنیا در المپیک محسوب می‌شود،[۹۲][۹۳] و با داشتن ۲۱۶ مدال در بازی‌های المپیک زمستانی در رده دوم جای می‌گیرد.[۹۴]
 رتبه در جهان          تعداد طلا     تعداد نقره     تعداد برنز     در مجموع
۱     سابقه آمریکا در مجموع دوره‌های بازیهای المپیک تابستانی     ۹۷۶     ۷۵۸     ۶۶۶     ۲۴۰۰
۲     سابقه آمریکا در مجموع دوره‌های بازیهای المپیک زمستانی     ۹۶     ۱۰۲     ۸۳     ۲۸۱

    مخترع ورزش والیبال ویلیام مورگان

    فوتبال در میان زنان آمریکا بسیار ورزش محبوبیست. تیم ملی فوتبال زنان آمریکا در جام جهانی فوتبال زنان تا کنون دو مرتبه قهرمان شده است.

    مایکل فلپس شناگر امریکایی صاحب ۱۶ مدال المپیک و ۷ رکورد جهانی در این ورزش

    در حال حاضر فوتبال آمریکایی پرطرفدارترین ورزش ایالات متحده است.

    مایکل جردن و دیگر ستارگان لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا طرفداران بیشماری دارند

نیروهای مسلح
ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن.
آمریکا با دارا بودن دوازده ناو هواپیمابر بزرگ‌ترین نیروی دریایی دنیا را داراست.
نوشتار اصلی: نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا


نیروهای نظامی آمریکا به پنج دسته اصلی تقسیم می‌شوند:[۹۵]

    نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
    نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
    نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
    نیروهای تفنگدار دریایی ایالات متحده آمریکا
    گارد ساحلی ایالات متحده آمریکا

وزیر دفاع (در حال حاضر چاک هیگل) زیر نظر رییس جمهور (در حال حاضر باراک اوباما) که مقام فرمانده کل قوا را بر عهده دارد فعالیت می‌کند.

در سال ۲۰۰۴ ایالات متحده آمریکا با بودجه نظامی ۵۲۲ میلیارد دلار، ۳٫۷٪ تولید ناخالص داخلی را صرف هزینه‌های نظامی کرد، که این هزینه‌های نظامی به تنهایی تقریباً معادل نصف هزینه‌های نظامی جهانی بودند.[۹۶]

رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا برای اقدام نظامی از مشورت‌های مشاور امنیت ملی ایالات متحده آمریکا برخوردار است. در رده پایین‌تر، وزیر دفاع قرار دارد؛ رییس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده آمریکا هم به فرمانده کل قوا و هم به وزیر دفاع مشورت می‌دهد.
امنیت و قوای نظمیه

نظم و امنیت در سطح شهر و ایالت را کلانتر و پلیس‌های محلی و ایالتی بر عهده دارند. در برخی موارد و در مواقع مشخص و معینی، ارگانهای فدرال همانند اف بی آی و مارشال‌ها وارد عمل می‌شوند. سیستم قضایی نیز به همین گونه (و از سطوح محلی به سمت سطوح فدرال) بنا نهاده شده است. آمریکا در میان کشورهای پیشرفته دارای آمار جرم و جنایت بالاتری بوده است، بخصوص در موارد مربوط به سلاح‌های گرم.[۹۷] در سال ۲۰۰۹ به ازای هر یکصدهزار نفر تعداد ۵ قتل در آمریکا رخ داد.[۹۸] نقش متمم دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا (در اعطای آزادی حمل سلاح گرم به شهروندان) همواره مورد توجه بحث‌های فراوانی بوده است. آمریکا همچنین دارای تعداد نسبی بیشتری جمعیت زندانی می‌باشد.[۹۹] و این کشور از معدود کشورهای پیشرفته است که هنوز مجرمین را (در ۳۴ ایالت و برخی موارد فدرال) اعدام می‌کند. از سال ۱۹۷۶ تا کنون، تعداد یکهزار اعدام صورت گرفته.[۱۰۰] در سال ۲۰۱۰ پس از کشورهای چین، ایران، کره شمالی، و یمن، آمریکا از این لحاظ در جهان در رتبه پنجم بود.[۱۰۱] با اینحال این قانون از ایالت به ایالت فرق می‌کند. بطور مثال حکم اعدام در ایالات نیوجرسی، نیومکزیکو و ایلینوی ممنوع است.[۱۰۲]
رسانه‌ها
دفتر مرکزی روزنامه یو اس ای تودی در ویرجینیا قرار دارد که در صدر پرتیراژترین روزنامه‌های آمریکا می‌باشد.
نوشتار اصلی: فهرست روزنامه‌های آمریکا

به غیر از ارگان‌هایی همانند گروه فرارسی شماره‌ای، صدای آمریکا، و یا هیئت کارفرمایان پخش که توسط ارگان‌های دولتی برای مخاطبین خارج از آمریکا تنظیم می‌شوند، اکثر رسانه‌های درون آمریکا یا همانند شبکه‌هایی نظیر فاکس، اچ بی او، ام‌تی‌وی، و سی ان ان بطور کاملاً خصوصی و با درآمد حاصل از تبلیغات و آگهی‌های تجارتی اداره می‌گردند، و یا همانند رادیوی عمومی ملی و پی‌بی‌اس توسط موسسات و بنیادهای خیریه تامین مالی می‌گردند.

از ۱۲۰۰ شبکهٔ تلویریونی آمریکا، از بزرگترین و نامدارترین آنان در تاریخ رسانه‌های آمریکا می‌توان به ۳ شبکهٔ ای‌بی‌سی، ان‌بی‌سی، و سی‌بی‌اس اشاره نمود.[۱۰۳]

قدیمیترین روزنامه آمریکا با تیراژ ثابت و برنامه چاپ روزانه در ۳۰ می سال ۱۷۸۳ شروع به کار کرد، و فیلادلفیا ایونینگ پست نام داشت. در سال ۲۰۰۸، ۶۲۵۳ هفته نامه و ۱۴۲۲ روزنامه در آمریکا در حال فعالیت بود.

فرچون (مجله)

فورچون یک مجلهٔ تجاری آمریکایی است که در سال ۱۹۳۰ توسط هنری لوس بنا نهاده شده‌است. این مجله بیشتر برای انتشار رتبه‌بندی سالانهٔ کمپانی‌های مختلف براساس درآمدشان معروف است.

فرچون ۵۰۰

فُرچون ۵۰۰ (Fortune 500) لیستی از ۵۰۰ تا از بزرگ‌ترین شرکت‌های آمریکایی از نظر درآمدزایی می‌باشد.

این لیست هر ساله توسط نشریه فُرچون تهیه و اعلام می‌گردد.