اس ام اس موزیک / دانلود آهنگ های جدید

اس ام اس موزیک / دانلود آهنگ های جدید

اس ام اس موزیک / دانلود آهنگ های جدید

اس ام اس موزیک / دانلود آهنگ های جدید

سامانه موقعیت‌یاب جهانی

سامانهٔ موقعیت‌یابی جهانی یا جی‌پی‌اس (به انگلیسی: Global Positioning System) (با نماد اختصاری GPS) منظومه‌ای از ۲۴ ماهواره است که زمین را دور می‌زند و در هر مدار ۴ ماهواره قرار دارد و توسط وزارت دفاع ایالات متحده پشتیبانی می‌شود.[نیازمند منبع] راکت‌های کوچکی نیز ماهواره‌ها را در مسیر صحیح نگاه می‌دارد. به این ماهواره‌ها نوستار (NAVSTAR) نیز گفته می‌شود. جهت شناسایی موقعیت جغرافیایی آنها بین ۱۰ تا ۱۰۰ متر امکان‌پذیر می‌سازد. این ماهواره‌ها از محاسبات ریاضی ساده‌ای برای پخش اطلاعات استفاده می‌کنند که به عنوان طول و عرض و ارتفاع جغرافیایی، توسط گیرنده‌های زمین ترجمه شده‌اند. جی‌پی‌اس در تمام شرایط به‌صورت ۲۴ ساعت در شبانه‌روز و در تمام دنیا قابل استفاده‌است، و هیچ‌گونه بهایی بابت این خدمات اخذ نمی‌شود. ماهواره‌های جی‌پی‌اس، هر روز دو بار در یک مدار دقیق دور زمین می‌گردند و سیگنال‌های حاوی اطلاعات را به زمین می‌فرستند.

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ مشخصات فنی
        ۲.۱ مشخصات کلی
        ۲.۲ کنترل زمینی
        ۲.۳ تعداد ماهواره‌ها
    ۳ کاربردها
        ۳.۱ کاربردهای عمومی
        ۳.۲ کاربردها ی تخصصی
    ۴ دیگر سامانه‌ها
    ۵ جستارهای وابسته
    ۶ منابع
    ۷ پیوند به بیرون

تاریخچه

اولین ماهواره جی‌پی‌اس در سال ۱۹۷۸ با موفقیت به فضا پرتاب شد. هدف اصلی و اولیه از طراحی جی‌پی‌اس، اهداف نظامی بوده، اما از سال ۱۹۸۰ به بعد برای استفاده‌های غیرنظامی نیز در دسترس قرار گرفت. در سال ۱۹۹۴ تمامی ۲۴ ماهواره در مدار زمین قرار گرفت.
ConstellationGPS.gif
مشخصات فنی
مشخصات کلی

    تکمیل کانال ۲۴ (NAVSTAR) عددی ماهواره‌ای: ۱۹۹۴
    تکمیل کانال ۲۹ عددی ماهواره:
    عرض هر ماهواره: ۱۸/۵ متر
    طول باتری‌های خورشیدی: ۵/۵ متر

کنترل زمینی

بخش کنترل زمینی این بخش شامل ایستگاههای کنترل زمینی است که دارای مختصات معلوم هستند و موقعیت آنها از طریق روشهای کلاسیک تعیین موقعیت نظیر روش VLBI (تعیین فواصل بلند توسط کوازارها) و روش SLR (فاصله سنجی ماهواره‌ای با امواج لیزر) بدست آمده‌است. این ایستگاه‌ها وظیفه تعقیب چندجمله‌ایِ ریاضی به طریق کمترین مربعات، پارامترهای مداری (افمریزها) و موقعیت ماهواره‌ها را نسبت به یک سیستم مختصات ژئودتیک ژئوسنتریک (مبدا سیستم مختصات تقریباً در مرکززمین قرار دارد.) محاسبه می‌نماید.

تعداد این ایستگاههای زمینی ۵ عدد است که ایستگاه اصلی با نام کلرادو اسپرینگ در آمریکا قرار داردو ۴ ایستگاه فرعی دیگر در نقاط دیگر کره زمین مستقر هستند. آخرین بخش از سیستم جی‌پی‌اس، قسمتِ کاربران سیستم است که خود شامل دو بخش است:

    آنتن دریافت کننده اطلاعات ارسالی از ماهواره‌ها
    گیرنده (پردازش‌کننده اطلاعات دریافتی و تعیین کننده موقعیت محل آنتن)

نرم‌افزار و ریزپردازنده داخل گیرنده فاصله بین آنتن زمینی تا ماهواره‌های مرتبط با گیرنده را تعیین می‌کند سپس با استفاده از حداقل ۴ ماهواره موقعیت X وY و Z محل استقرار آنتن یا همان گیرنده تعیین می‌شود.

نکته مهمی که می‌بایست مورد توجه قرار گیرد این است که ارتفاعی که جی‌پی‌اس به ما می‌دهد با ارتفاع موجود در نقشه‌ها و اطلس‌ها فرق می‌کند. ارتفاع جی‌پی‌اس نسبت به سطح مبنایی بنام بیضوی است در حالی که ارتفاع موجود در نقشه‌ها ارتفاع اورتومتریک است که از سطح دریاهای آزاد محاسبه می‌گردد. مقدار این اختلاف در بیش‌ترین حالت در حدود ۱۰۰ متر است.
تعداد ماهواره‌ها
نام     مدت پرتاب     تعداد ماهواره‌های پرتاب شده شامل شکست خورده‌ها     درحال کار
Block I     ۱۹۷۸-۱۹۸۵     ۱۱     ۰
Block II     ۱۹۸۵-۱۹۹۰     ۹     ۰
Block IIA     ۱۹۹۰-۱۹۹۷     ۱۹     ۱۵+۱۱
Block IIR     ۱۹۹۷-۲۰۰۴     ۱۲     ۱۲
Block IIR-M     ۲۰۰۵-     ۳     ۳
مجموع     ۵۴ (بعلاوهٔ یک پرتاب نشده)     ۳۰+۱
۱یک ماهوارهٔ آزمایشی
کاربردها
کاربردهای عمومی

اساس کار دستگاه موقعیّت‌یاب (جی. پی. اس) تعیین موقعیت است و این کار با دریافت امواج ماهواره­های موقعیّت‌یاب که در مدارهایی به دور کره زمین در چرخش هستند، انجام می­شود. برای تعیین موقعیت، گیرنده موقعیّت‌یاب زمانهای دریافت شده را با زمان خود مقایسه می‌کند. تفاوت این دو مشخص کننده فاصله گیرنده موقعیّت‌یاب از ماهواره مزبور می‌باشد. این عملی است که دقیقاً یک گیرنده موقعیّت‌یاب انجام می‌دهد. با استفاده از حداقل سه ماهواره یا بیشتر، موقعیّت‌یاب می‌تواند طول و عرض جغرافیایی مکان خود را تعیین نماید. (که آن را تعیین دو بعدی می‌نامند .) و با تبادل با چهار (و یا بیشتر) ماهواره یک موقعیّت‌یاب می‌تواند موقعیت سه بعدی مکان خود را تعیین نماید که شامل طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع می‌باشد. با انجام پشت سر هم این محاسبات، موقعیّت‌یاب می‌تواند سرعت و جهت حرکت خود را نیز به دقت مشخص نماید امروزه در بعضی مکان‌های ایران قادر به دریافت اطلاعات تا ۱۰ ماهواره می‌باشیم و حداقل به ۴ تا ۵ ماهواره در هر زمان از شبانه روز و در هر مکان دسترسی داریم. هر قدر تعداد ماهواره‌های قابل مشاهده بیشتر شود معادلات اساسی تعیین موقعیت بیشتر خواهند شد و بنابراین زمان لازم برای تعیین موقعیت یک نقطه کاهش یافته و دقت تعیین موقعیت نیز افزایش خواهد یافت. نکته مهمی که می‌بایست مورد توجه قرار گیرد اینست که ارتفاعی که موقعیّت‌یاب به ما می دهدبا ارتفاع موجود در نقشه‌ها و اطلس‌ها فرق می‌کند. ارتفاع موقعیّت‌یاب ارتفاع ژئودتیک است که نسبت به سطح مبنایی بنام بیضوی مقایسه اندازه‌گیری می‌شود، در حالی که ارتفاع موجود در نقشه‌ها ارتفاع اورتومتریک یا ارتفاع از سطح ژئوئید می‌باشد که از سطح دریاهای آزاد محاسبه می‌گردد. مقدار اختلاف این دو مقیاس در بیشترین حالت حدود ۱۰۰ متر است. موقعیّت‌یاب اطلاعات موقعیتی را توسط اعداد و در یک سیستم مختصاتی بیان می­کند. امروزه پر کاربردترین سیستم­های مختصاتی Lat-Lon و UTM می­باشند.[۱] دستگاه جی‌پی‌اس یک رایانه کوچک است که جهت انجام امور خاصی برنامه ریزی شده‌است. بنابراین این رایانه با داشتن مختصات شما می‌تواند کارهای دیگری هم انجام بدهد. مثلاً می‌تواند زمان طلوع و غروب خورشید را در موقعیت شما بگوید. همچنین زمان طلوع و غروب ماه. شاید خیلی جالب باشد ولی جی‌پی‌اس می‌تواند زمان باقی‌مانده برای رسیدن به مقصد مورد نظر را با توجه به سرعت شما محاسبه کند. همچنین میانگین سرعت شما، بیشترین سرعت، میانگین سربالایی و سرازیری مسیر، سرعت عمودی، موقعیت منطقه از نظر شکار و ماهیگیری و شکار در هر نقطه جهان، محاسبه مساحت یک نقطه ناشناخته و بر گرداندن شما از مسیر آمده را نیز می‌تواند انجام دهد.
این آنتن بر بام خانه‌ای نصب است که در آن آزمایش‌های علمی انجام می‌شود که به زمان‌سنجی دقیقی نیاز دارد
کاربردها ی تخصصی

    نقشه برداری
    پروژه‌های عمرانی
    کوهنوردی
    کایت‌سواری
    سفر در مناطق ناشناخته
    کشتی‌رانی
    قایق‌رانی
    عملیات نجات هنگام وقوع سیل و زلزله
    کنترل ترافیک
    تجاری

دیگر سامانه‌ها

    سامانهٔ گلوناس که دولت شوروی ساخته و اکنون به‌دست کشور روسیه اداره می‌شود. این سامانه هم اکنون ۴۵٪ قابلیت مانور دارد و در سال ۲۰۰۸ به همراه کشور هند به طور کامل به بهره‌برداری رسیده‌است.
    سامانهٔ گالیلئو گسترش داده شده توسط اتحادیه اروپا و قرار است به همراه کشورهای اسرائیل، هند، عربستان سعودی، کره جنوبی، اکراین، چین و مراکش تا سال ۲۰۱۰ به صورت موثر به کار گرفته شود.
    سامانهٔ بیدو (Beidou) که به صورت مستقل چین در حال گسترش می‌باشد
    سامانهٔ QZSS درژاپن برای پوشش بهتر جزایر ژاپنی
    سامانهٔ ماهواره‌ای موقعیت یابی ملی هند (IRNSS)

گالیلئو (ناوبری ماهواره‌ای)

گالیلئو سیستم ماهواره ای ناوبری جهانی است (GNSS) که در حال ساخته شدن توسط اتحادیه اروپا (EU)و سازمان فضایی اروپا (ESA) میباشد. این پروژه ی بیست میلیارد یورویی به نام ستاره شناس مشهور ایتالیایی گالیلئو گالیله نامگذاری شد. یکی از اهداف سیاسی گالیلئو، فراهم آوری سیستم مکان یابی با دقت بالا است که توسط آن ایالت های اروپایی می توانند با خود کفایی کامل از سیستم گلوناس(گلوناس) روسیه و جی پی اس (GPS) ایالات متحده به آن تکیه کنند، چرا که سیستم های (گلوناس)و (GPS)، میتوانند در هنگام جنگ یا درگیری برای کاربران تجاری، غیر فعال گردند. در راه اندازی آن از دو ایستگاه راه اندازی زمینی، یکی در شهر مونیخ آلمان و دیگری در شهر فوچینو در ایتالیا استفاده شده است. در ابتدا انتظار می رفت این سیستم تا سال ۲۰۱۲ راه اندازی شود.

ناوبری

ناوبری دانش هدایت و راهیابی وسایط نقلیه بین دو نقطه‌است. به طور خاص این هدایت بیشتر در مورد هواپیما و کشتی بین دو نقطه بر روی کره زمین است هرچند فضاپیماها نیز از سامانه‌های مشابهی استفاده می‌کنند.
انواع ناوبری
    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ناوبری موجود است.

ناوبری به دو دسته کلی تقسیم می‌شود:

۱- ناوبری با هدایت رادیویی: در این نوع از ناوبری یک ایستگاه رادیویی به طور مرتب سیگنالهایی را به اطراف می‌فرستد. این سیگنالها شامل مختصات دقیق آن ایستگاه‌است. فرقی ندارد که این ایستگاه ثابت باشد (مانند برج کنترل فرودگاه) یا متحرک باشد (مانند ماهواره). نکته مهم این است که مختصات خود ایستگاه باید در هر لحظه معلوم باشد. هواپیما یا کشتی که این سیگنالها را دریافت می‌کند با استخراج مختصاتی که در سیگنال گنجانده شده و انجام عملیات هندسی بر روی آنها مختصات خودش را به دست می‌آورد و با استفاده از نقشه‌های استاندارد مسیرش را پیدا می‌کند. در این روش معمولاً بیش از یک ایستگاه رادیویی باید در دیدرس وسیله باشد.

عالی‌ترین شکل هدایت رادیویی سامانه موقعیت‌یاب جهانی است که شامل ۲۴ ماهواره در مدار زمین است و با آن در هر نقطه از زمین می‌توان مختصات را با دقتی در حد متر به دست آورد. کشور روسیه نیز یک سامانه موقعیت یاب ماهواره‌ای با نام گلوناس دارد و اتحادیه اروپا نیز در صدد به راه انداختن چنین سامانه‌ای در آینده نزدیک با نام گالیلئو (ناوبری ماهواره‌ای)| است.

۲- ناوبری اینرسی این شکل از ناوبری مبتنی بر اینرسی است، به این معنی که شتاب و چرخش و میدان مغناطیسی سیستم به ترتیب توسط سنسورهای شتاب سنج و ژیروسکپ و مگنتومتر حس شده و سپس با انجام یک سری عملیت ریاضی و فیلترینگ، میزان چرخش و در مدل های پیشرفته تر میزان تغییر موقعیت محاسبه می شود. این سیستم در اندازه گیری میزان چرخش دقت مناسبی دارد و مورد استفاده قرار میگیرد اما در اندازه گیری میزان تغییر مکان اگر از سنسورهای با دقت بسیار بالا استفاده نشود، خروجی خطاهایی دارد که لازم است در بازه های زمانی چند دقیقه ای با سیستم دیگری تطابق داده شود و خطای آن گرفته شود. در کاربردهای تجاری معمولا از سنسورهایی استفاده می شود که با تکنولوژی MEMS ساخته شده اند اما در کاربردهای حساس و نظامی سنسورهای دیگری مانند FOG استفاده می شود که دارای دقت و قیمت بسیار بالا هستند. از گذشته قطب نماها کاربرد وسیعی در کشتی ها داشته اند که دقت پایین و امکان بروز خطاهای زیاد از نکات منفی آن ها هستند. در سیستم ناوبری مبتنی بر اینرسی اطلاعات قطب نما با ژایروسکپ ترکیب میشود و مقداری از خطای آن را رفع میکند. همچنین انجام عملیات کالیبراسیون نیز میتواد تاثیر فراوانی بر رفع خطای قطب نماهای دیجیتال داشته باشد.

مهندسی هوانوردی

مهندسی هوانوردی (به انگلیسی: Aviation Engineering) هم یک دانش است و هم یک هنر. به عنوان یک شاخه مهندسی، دانشی است که با توسعه حریم هوایی، طراحی فرودگاه، فناوری های ناوبری هواپیما و برنامه ریزی فرودگاه های کوچک سروکار دارد.[۱]

دانشگاه فنی استانبول

دانشگاه فنی مهندسی استانبول (به ترکی: İstanbul Teknik Üniversitesi یا به طور معمول‌تر İTÜ یا Teknik Üniversite) یکی از دانشگاه‌های بین‌المللی ترکیه واقع در استانبول می‌باشد.

این دانشگاه سومین دانشگاه فنی قدیمی دنیا به شمار می‌رود که وقف علوم فنی مهندسی گشته.

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ پردیس‌ها
    ۳ کتابخانه اصلی مصطفی اینان
    ۴ رآکتور هسته‌ای تریگا مارک ۲ و ابر رایانه
    ۵ زندگی دانشجویان و امکانات
    ۶ ساختار آموزشی
    ۷ منابع
    ۸ پیوند به بیرون

تاریخچه

از آن جا که این دانشگاه سومین دانشگاه فنی مهندسی دنیا از لحاظ سن به شمارمی رود، دارای یک تاریخچه پیچیده و طولانی می‌باشد. که به سال ۱۷۷۳ باز می‌گردد. این دانشگاه برای اولین بار توسط سلطان مصطفی سوم به عنوان کالج سلطنتی مهندسی علوم دریایی (devlet donanma muhendihanesi) پایه گذاری شد و به آموزش کشتی سازان و طراحان کشتی اختصاص داده شد. در سال ۱۷۹۵دامنه تدریس این دانشگاه جهت آموزش تکنیکی پرسنل ارتش و مدرنیزه کردن ارتش عثمانی افزایش یافت. در سال۱۸۴۶حیطه آموزشی این دانشگاه با افزودن بخش‌های آموزشی مربوط به علوم معماری گسترده تر شد. در طی سالهای ۱۸۸۳و۱۹۰۹نام وشعاع آموزشی این دانشگاه باردیگر افزایش یافت و با افزودن دانشکده عمران برای ایجاد بستری مناسب جهت پیشرفت‌های سریع یک جامعه در حال توسعه این دانشگاه به دانشگاهی عمومی و ملی مبدل شد. درسال ۱۹۲۸این موسسه آموزشی با تخصیص عنوان دانشگاه مهندسی حالتی رسمی به خود گرفته و به فعالیت‌های خود در هردو زمینه فنی و مهندسی و معماری ادامه داد و در سال ۱۹۴۴به دانشگاه فنی مهندسی استانبول تغییر یافت.در سال۱۹۴۶ این دانشگاه به همراه دانشکده‌های معماری، عمران، مکانیک و الکترونیک به یک سیستم دانشگاهی مستقل تبدیل شد.
پردیس‌ها

دانشگاه فنی استانبول، دانشگاهی دولتی است. این داشگاه پنج پردیس دارد که هریک از آنها در یکی ز مناطق مهم استانبول واقع شده. پردیس «ماسلاک» (maslak) یکی از پنج پردیس این دانشگاه می‌باشد و پردیس اصلی این داشگاه بشمار می‌رود، که در حومه شهر به مساحتی بالغ بر ۲٫۶۴ کیلومتر مربع بنیان گشته. ساختمان ریاست دانشگاه به همراه استخر، خوابگاه‌های دانشجویی، اکثر دانشکده‌ها و کتابخانه مرکزی دانشگاه در این پردیس قرار دارند. پردیس توزلا (tuzla)زمین دانشگاهی دیگری می‌باشد که در منطقه‌ای در حومه شهر به نام توزلا واقع است و به دانشجویان علوم دریایی و اساتید آنها اختصاص دارد و مملو از کارگاه‌های کشتی می‌باشد. پردیس تاشکیشلا (taskisla) که در زمان عثمانی یکی از پادگان‌های ارتش بوده در منطقه تاشکیشلای استانبول بنا شده؛ ساختمان این دانشگاه یکی از مهمترین بناهای تاریخی استانبول محسوب می‌شود. دانشکده مهندسی مکانیک در پردیس گوموش سویو(gumus suyu)و دانشکده مدیریت، واقع در پردیس ماچکا(macka) بسیار به میدان تقسیم (taksim) استانبول نزدیک بوده و آن‌ها نیز از جمله بناهای تاریخی مهم استانبول محسوب می‌شوند. زبان آموزشی در تمامی رشته‌های آموزشی به صورت ترکی و انگلیسی ارائه می‌شوند.
ITU Taşkışla Campus interior.jpg
کتابخانه اصلی مصطفی اینان

کتابخانه اصلی دانشگاه استانبول نزدیک به ۵۳۳ هزار جلد کتاب با مضامین مختلف و ۶۰۰۰ جلد کتاب کهن عثمانی را در خود جای داده‌است، همچنین این کتابخانه به پایگاه‌های داده متعدد و کتابخانه‌های دیگر نیز متصل می‌باشد. این کتابخانه بزرگترین مجموعه کتابهاو مقالات آموزشی علوم پایه و مهندسی را در ترکیه دارد. این کتابخانه تاریخی، در سال ۱۷۹۶ ایجاد شده و در آن زمان به عنوان چابخانه امپراتوری عثمانی محسوب می‌شد همچنین این کتابخانه وظیفه مدیریت ۵ کتابخانه دیگر این دانشگاه را بر عهده دارد.
رآکتور هسته‌ای تریگا مارک ۲ و ابر رایانه

راکتور هسته‌ای تریگا مارک۲ در پردیس اصلی دانشگاه قرار دارد، و در موسسه انرژی واقع شده‌است که در آزمایش‌های هسته‌ای ار آن بهره برداری می‌شود. پارک فناوری آری(ari techno police) که در پردیس آیازاغا (ayazaga) بنا شده، به شرکت‌های تجاری امکان استفاده از فناوری تولیدی و تحقیقاتی را ایجاد می‌کند. مرکز رایانه ملی این دانشگاه که آن نیز در پردیس "آیازاغا قرار دارد، دارای یکی از سریع‌ترین ابررایانه‌های جهان می‌باشد و همچنین تنها مرکز رایانه با کارایی بالا ترکیه به شمار می‌آید. ابررایانه مورد استفاده در این مرکز رتبه ۲۳۹ را به خود تخصیص داده‌است.
پردیس ایازاغا، دریاچه دانشگاه
زندگی دانشجویان و امکانات

قرار گرفتن پردیس اصلی در حومه شهر این فرصت را ایجاد کرده تا امکانات ورزشی زیادی ساخته شود. ورزشگاه ایازاغا مرکز ورزشی دانشگاه فنی استانبول به شمار می‌آید. این ورزشگاه همچنین استادیوم ۳۵۰۰ نفری برای مسابقات بسکتبال و والیبال را در خود جای داده، مسابقات بسکتبال از مهمترین مسابقات ورزشی این دانشگاه به شمار می‌آید، ولی تیم فوتبال این دانشگاه در لیگ آماتور ترکیه قرار دارد. همچنین این دانشگاه دارای باشگاه‌های متعددی مانند باشگاه‌های موسیقی و سینما دارد. دانشگاه فنی استانبول امکانات بسیاری جهت آسان سازی سفر دانشجویان این دانشگاه به کشورهای اروپایی ایجاد کرده‌است. خوابگاه‌های دانشجویی این دانشگاه ظرفیت جای دهی به ۳۰۰۰ دانشجو را دارا می‌باشند.
پردیس ایازاغا، دریاچه دانشگاه
ساختار آموزشی

ساختار دانشکده‌ای این دانشگاه کاملآ منطبق بر انواع آمریکایی آن است. در این دانشگاه هریک از دانشکده‌ها مشتمل از چند دپارتمان مختلف و مجزا می‌باشند. همچنین تمامی دپارتمانهای دانشگاه فنی استانبول توسط سازمان ABET (بنگاه ارزیابی آموزشی ایالات متحده آمریکا) مورد تآیید می‌باشند. و دانشکده معماری این دانشگاه موفق به کسب گواهینامه NAAB شده‌است.

دانشکده مهندسی عمران:

    دپارتمان مهندسی عمران
    دپارتمان ژئودزی و نقشه‌برداری
    دپارتمان مهندسی محیط

دانشکده معماری

    دپارتمان معماری
    دپارتمان شهرسازی
    دپارتمان طراحی صنعتی
    دپارتمان معماری داخلی
    دپارتمان معماری فضای سبز

دانشکده مکانیک

    دپارتمان مهندسی مکانیک
    دپارتمان مهندسی ساخت و تولید

دانشکده الکترونیک

    دپارتمان مهندسی کامپیوتر
    دپارتمان مهندسی الکترونیک
    دپارتمان مهندسی کنترل سیستم‌ها
    دپارتمان مهندسی برق
    دپارتمان مهندسی پزشکی
    دپارتمان مهندسی علوم مخابراتی

دانشکده معدن

    دپارتمان مهندسی معدن
    دپارتمان مهندسی زمین شناسی
    دپارتمان مهنسی نفت و گاز
    دپارتمان مهندسی ژئوفیزیک

دانشکده شیمی و متالورژِ

    دپارتمان مهندسی شیمی
    دپارتمان مهندسی متالورژی و مواد
    دپارتمان مهندسی صنایع غذایی

دانشکده معماری دریایی

    دپارتمان طراحی دریایی
    دپارتمان مهندسی دریایی

دانشکده علوم پایه

    دپارتمان مهندسی ریاضی
    دپارتمان مهندسی فیزیک
    دپارتمان مهندسی ژنتیک
    دپارتمان علوم انسانی و اجتماعی

دانشکده علوم هوانوردی

    دپارتمان مهندسی هوانوردی
    دپارتمان مهندسی فضانوردی
    دپارتمان مهندسی هواشناسی

دانشکده مدیریت

    دپارتمان مهندسی مدیریت
    دپارتمان مهندسی صنایع

دانشکده نساجی'

فهرست دانشگاه‌ها در ترکیه

مهم‌ترین دانشگاه‌های کشور ترکیه عبارت‌اند از:

    دانشگاه آبانت عزت بایسال
    دانشگاه آک دنیز
    دانشگاه آنکارا
    دانشگاه غازی انتپ
    دانشگاه آتاترک
    دانشگاه آتیلیم
    دانشگاه باغچه شهر
    دانشگاه بالیکسیر
    دانشگاه باشکنت
    دانشکده بیکنت
    دانشگاه بیلگی استانبول
    دانشگاه بیلکنت
    دانشگاه بغازیچی
    دانشگاه چاغ
    دانشگاه جلال بایار
    دانشگاه ۱۸ مارس چاناک قلعه (جناق‌قلعه)
    دانشگاه چوکوراُوا
    دانشگاه جمهوریت سیواس
    دانشگاه سلیمان دمیرل
    دانشگاه دجله
    دانشگاه دوغوش
    دانشگاه دوکوز ایلول
    دانشگاه دوملوپینار کوتاهیا
    دانشگاه اژه
    دانشگاه ارجیس
    دانشگاه فاتح
    دانشگاه فرات
    دانشگاه گالاتاسرای
    دانشگاه غازی
    دانشگاه حاجت تپه
    دانشگاه خلیج
    دانشگاه حران شانلی اورفا
    دانشگاه کادیرخاص
    دانشگاه اینونو مالاتیا
    دانشگاه ایشیک
    دانشگاه استانبول
    دانشگاه قفقاز قارص
    دانشگاه قارا آلماس زونگولداک
    دانشگاه فنی کارادنیز
    دانشگاه قوچ
    دانشگاه قوجاایلی
    دانشگاه فرهنگ استانبول
    دانشگاه مال تپه
    دانشگاه مرمره استانبول
    دانشگاه معمار سینان
    دانشگاه موغلا
    دانشگاه مصطفی کمال ختای
    دانشگاه نیغده
    دانشگاه خاورمیانه
    دانشگاه غازی عثمان پاشا
    دانشگاه پاموک قلعه
    دانشگاه سابانجی
    دانشگاه ساکاریا (سقاریه)
    دانشگاه سلجوق (قونیه)
    دانشگاه فنی استانبول
    دانشگاه اولوداغ
    دانشگاه یوزونجوییل
    دانشگاه یدی تپه

فهرست نام دانشگاه‌های کشورها

آسیا

    فهرست دانشگاه‌های جمهوری آذربایجان
    فهرست دانشگاه‌های اردن
    فهرست دانشگاه‌های ارمنستان
    فهرست دانشگاه‌های ازبکستان
    فهرست دانشگاه‌های اسرائیل
    فهرست دانشگاه‌های افغانستان
    فهرست دانشگاه‌های امارات متحده عربی
    فهرست دانشگاه‌های اندونزی
    فهرست دانشگاه‌های ایران
    فهرست دانشگاه‌های بحرین
    فهرست دانشگاه‌های برونئی
    فهرست دانشگاه‌های بنگلادش
    فهرست دانشگاه‌های بوتان
    فهرست دانشگاه‌های پاکستان
    فهرست دانشگاه‌های تاجیکستان
    فهرست دانشگاه‌های تایلند
    فهرست دانشگاه‌های ترکمنستان
    فهرست دانشگاه‌های تیمور شرقی
    فهرست دانشگاه‌های جمهوری خلق چین
    فهرست دانشگاه‌های جمهوری‌های چین(تایوان، کوئموی، ماتسو)
    فهرست دانشگاه‌های روسیه
    فهرست دانشگاه‌های ژاپن
    فهرست دانشگاه‌های سنگاپور
    فهرست دانشگاه‌های سرزمین‌های فلسطینی
    فهرست دانشگاه‌های سری‌لانکا
    فهرست دانشگاه‌های سوریه
    فهرست دانشگاه‌های سنگاپور
    فهرست دانشگاه‌های عراق
    فهرست دانشگاه‌های عمان
    فهرست دانشگاه‌های عربستان سعودی
    فهرست دانشگاه‌های فیلیپین
    فهرست دانشگاه‌های قرقیزستان
    فهرست دانشگاه‌های قزاقستان
    فهرست دانشگاه‌های قطر
    فهرست دانشگاه‌های کامبوج
    فهرست دانشگاه‌های کره جنوبی
    فهرست دانشگاه‌های کره شمالی
    فهرست دانشگاه‌های کویت
    فهرست دانشگاه‌های گرجستان
    فهرست دانشگاه‌های لبنان
    فهرست دانشگاه‌های لائوس
    فهرست دانشگاه‌های مالدیو
    فهرست دانشگاه‌های مالزی
    فهرست دانشگاه‌های ماکائو
    فهرست دانشگاه‌های مغولستان
    فهرست دانشگاه‌های میانمار
    فهرست دانشگاه‌های نپال
    فهرست دانشگاه‌های ویتنام
    فهرست دانشگاه‌های هند
    فهرست دانشگاه‌های هنگ کنگ
    فهرست دانشگاه‌های یمن

آفریقا

    فهرست دانشگاه‌های آفریقای جنوبی
    فهرست دانشگاه‌های اتیوپی
    فهرست دانشگاه‌های اریتره
    فهرست دانشگاه‌های الجزایر
    فهرست دانشگاه‌های انگولا
    فهرست دانشگاه‌های اوگاندا
    فهرست دانشگاه‌های بتسوانا
    فهرست دانشگاه‌های بنین
    فهرست دانشگاه‌های بورکینا فاسو
    فهرست دانشگاه‌های تانزانیا
    فهرست دانشگاه‌های توگو
    فهرست دانشگاه‌های تونس
    فهرست دانشگاه‌های جزایر قناری
    فهرست دانشگاه‌های جزیره موریس
    فهرست دانشگاه‌های رواندا
    فهرست دانشگاه‌های زامبیا
    فهرست دانشگاه‌های زیمبابوه
    فهرست دانشگاه‌های ساحل عاج
    فهرست دانشگاه‌های سنگال
    فهرست دانشگاه‌های سوازی لند
    فهرست دانشگاه‌های سودان
    فهرست دانشگاه‌های سومالی
    فهرست دانشگاه‌های سیرالئون
    فهرست دانشگاه‌های غنا
    فهرست دانشگاه‌های کنیا
    فهرست دانشگاه‌های گامبیا
    فهرست دانشگاه‌های لسوتو
    فهرست دانشگاه‌های لیبریا
    فهرست دانشگاه‌های لیبی
    فهرست دانشگاه‌های ماداگاسکار
    فهرست دانشگاه‌های مالاوی
    فهرست دانشگاه‌های مراکش
    فهرست دانشگاه‌های مصر
    فهرست دانشگاه‌های موریتانی
    فهرست دانشگاه‌های موزامبیک
    فهرست دانشگاه‌های نامیبیا
    فهرست دانشگاه‌های نیجریه

آمریکای جنوبی

    فهرست دانشگاه‌های آرژانتین
    فهرست دانشگاه‌های اروگوئه
    فهرست دانشگاه‌های اکوادور
    فهرست دانشگاه‌های برزیل
    فهرست دانشگاه‌های بولیوی
    فهرست دانشگاه‌های پاراگوئه
    فهرست دانشگاه‌های پرو
    فهرست دانشگاه‌های شیلی
    فهرست دانشگاه‌های کلمبیا
    فهرست دانشگاه‌های ونزوئلا

آمریکای شمالی

    فهرست دانشگاه‌های آمریکا
    فهرست دانشگاه‌های کانادا
    فهرست دانشگاه‌های مکزیک

آمریکای مرکزی

    فهرست دانشگاه‌های السالوادور
    فهرست دانشگاه‌های بلیز
    فهرست دانشگاه‌های پاناما
    فهرست دانشگاه‌های کستاریکا
    فهرست دانشگاه‌های گوآتمالا
    فهرست دانشگاه‌های نیکاراگوآ
    فهرست دانشگاه‌های هندوراس

اروپا

    فهرست دانشگاه‌های آلبانی
    فهرست دانشگاه‌های آلمان
    فهرست دانشگاه‌های اتریش
    فهرست دانشگاه‌های اسپانیا
    فهرست دانشگاه‌های استونی
    فهرست دانشگاه‌های اسلواکی
    فهرست دانشگاه‌های اسلونی
    فهرست دانشگاه‌های ایتالیا
    فهرست دانشگاه‌های ایرلند
    فهرست دانشگاه‌های ایسلند
    فهرست دانشگاه‌های بریتانیا
    فهرست دانشگاه‌های بلژیک
    فهرست دانشگاه‌های بوسنی و هرزگوین
    فهرست دانشگاه‌های بلا روس
    فهرست دانشگاه‌های بلغارستان
    فهرست دانشگاه‌های پرتقال
    فهرست دانشگاه‌های ترکیه
    فهرست دانشگاه‌های چک
    فهرست دانشگاه‌های دانمارک
    فهرست دانشگاه‌های رومانی
    فهرست دانشگاه‌های سوئد
    فهرست دانشگاه‌های سوییس
    فهرست دانشگاه‌های صربستان
    فهرست دانشگاه‌های فرانسه
    فهرست دانشگاه‌های فلاند
    فهرست دانشگاه‌های کرواسی
    فهرست دانشگاه‌های لتونی
    فهرست دانشگاه‌های لیتوانی
    فهرست دانشگاه‌های لوکزامبورگ
    فهرست دانشگاه‌های لهستان
    فهرست دانشگاه‌های لیشتنشتاین
    فهرست دانشگاه‌های مالتا
    فهرست دانشگاه‌های مجارستان
    فهرست دانشگاه‌های مقدونیه
    فهرست دانشگاه‌های مولداوی
    فهرست دانشگاه‌های موناکو
    فهرست دانشگاه‌های مونته نگرو
    فهرست دانشگاه‌های نروژ
    فهرست دانشگاه‌های هلند
    فهرست دانشگاه‌های یونان

اقیانوسیه
استرالزی

    فهرست دانشگاه‌های زلاند نو
    فهرست دانشگاه‌های جزیره کریسمس
    فهرست دانشگاه‌های جزایر نارگیل
    فهرست دانشگاه‌های جزیره نورفولک

پلی‌نزی

    فهرست دانشگاه‌های توکلائو
    فهرست دانشگاه‌های تونگا
    فهرست دانشگاه‌های تووالو
    فهرست دانشگاه‌های پلینزی فرانسه
    فهرست دانشگاه‌های جزایر کوک
    فهرست دانشگاه‌های جزایر پیت کرن
    فهرست دانشگاه‌های ساموآ
    فهرست دانشگاه‌های ساموآی آمریکا
    فهرست دانشگاه‌های نیوئه
    فهرست دانشگاه‌های والیس و فوتونا

ملانزی

    فهرست دانشگاه‌های اندونزی
    فهرست دانشگاه‌های تیمور شرقی
    فهرست دانشگاه‌های پاپوآ گینه نو
    فهرست دانشگاه‌های جزایر سلیمان
    فهرست دانشگاه‌های فیجی
    فهرست دانشگاه‌های کالدونیای جدید
    فهرست دانشگاه‌های وانواتو

میکرونزی

    فهرست دانشگاه‌های پالائو
    فهرست دانشگاه‌های جزایر مارشال
    فهرست دانشگاه‌های کیریباتی
    فهرست دانشگاه‌های گوام
    فهرست دانشگاه‌های مجمع الجزایر ماریانای شمالی
    فهرست دانشگاه‌های میکرونزی
    فهرست دانشگاه‌های نائورو

دانشگاه صنعتی مالک اشتر

دانشگاه صنعتی مالک اشتر یکی از دانشگاه‌های وابسته به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ایران است.

این دانشگاه با هدف اجرای پروژه‌های تحقیقاتی خاص ملی و آموزش و تربیت کارشناسان و کادر ویژه مورد نیاز صنایع و مراکز تحقیقاتی دفاعی کشور در سال ۱۳۶۳ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت علوم تحقیقات و فناوری تأسیس گردید.[۱]

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ پژوهشگاه یا دانشگاه؟
    ۳ وجه تسمیه نام دانشگاه
    ۴ پردیس‌ها
    ۵ مراکز ستادی دانشگاه
    ۶ مجموعه‌های آموزشی پژوهشی دانشگاه
    ۷ رتبه دانشگاه
    ۸ اشخاص مهم
    ۹ تحریم‌های بین‌المللی
    ۱۰ جستارهای وابسته
    ۱۱ پانویس
    ۱۲ پیوند به بیرون

تاریخچه

این دانشگاه در دوران قبل از انقلاب اسلامی ایران به عنوان پژوهشگاه و آموزشکده برای صنایع دفاعی در شاهین شهر اصفهان توسط آمریکایی‌ها در جوار صنایع مهم دفاعی مستقر در اصفهان مانند هسا تاسیس شده بود. بعد از انقلاب مدتی با نام پژوهشگاه علوم و صنایع دفاعی مشغول به کار شد و سپس در سال ۱۳۶۳ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی با نام دانشگاه علوم و صنایع دفاعی با جذب دانشجویان بورسیه در مقطع کارشناسی به کار خود ادامه داد. از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۱ بنا به دستور وزیر دفاع وقت دریادار علی شمخانی جذب دانشجو در آن به حالت تعلیق در آمد[نیازمند منبع] سپس در سال ۱۳۸۲ با نام جدید دانشگاه صنعتی مالک اشتر با جذب دانشجو در مقاطع کارشناسی و سپس کارشناسی ارشد دوباره فعالیت‌های آموزشی خود را آغاز نمود. هم اینک دانشگاه صنعتی مالک اشتر با برخورداری از توانمندیها و قابلیت‎های علمی و فنی لازم، با سازماندهی فعالیت‎های پژوهشی – آموزشی مجموعه‎های آکادمیک، ایجاد ارتباط سیستماتیک با مراکز علمی و دانشگاهی داخل و خارج از کشور، انجام پروژه‎های تحقیقاتی در حوزه‎های کاربردی – توسعه‎ای – بنیادی، گسترش دوره‎های تحصیلات تکمیلی پژوهش محور و دوره‎های تخصصی کوتاه مدت تکنولوژی محور و نیز دوره‎های کاردانی و کارشناسی خاص برای تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز کشور، توسعة اطلاع‎رسانی و انفورماتیک، ساماندهی امر جذب و انتقال تکنولوژی و خدمات علمی و فنی با تشکیل آزمایشگاه‎های آکرودیته (معتمد)، ساماندهی امر استانداردسازی محصولات صنعتی و تشکیل انجمن‎های علمی و... در سطح کشور به فعالیت خود ادامه می‎دهد. دبیر خانه‌های مرکزی دانشگاه در تهران، بزرگراه شهید بابایی، لویزان و اصفهان، شاهین شهر ، انتهای بلوار فردوسی مستقر می‌باشد.
پژوهشگاه یا دانشگاه؟

دانشگاه صنعتی مالک اشتر در گذشته پژوهشگاه علوم و صنایع دفاعی بوده است و هم اکنون نیز تعدادی از پژوهشگاه‌های مهم وزرات دفاع در داخل مجموعه دانشگاهی مستقر هستند. مانند پژوهشگاه هوافضا که در مجموعه دانشگاهی مهندسی مکانیک و هوافضا پردیس اصفهان مستقر است. به همین دلیل بسیاری از مسئولان آموزشی دانشگاه با فعالیت‌های آموزشی این دانشگاه مخالف هستند و اصرار بر فعالیت‌های پژوهشی دارند تاجاییکه در سال ۱۳۸۹ در راستای سیاست‌های پژوهش محوری دانشگاه با تصویب شورای آموزشی دانشگاه، از سال تحصیلی ۱۳۹۰-۹۱ در مقطع کارشناسی فقط در سه رشته مهندسی هوافضا، مهندسی دریا گرایش کشتی سازی و مهندسی اپتیک و لیزر اقدام به پذیرش دانشجو در پردیس اصفهان می‌نماید؛ بنابراین هم اکنون در هر سه مقطع کارشناسی (محدود)، کارشناسی ارشد و دکترا اقدام به جذب دانشجو می‌نماید. در سال تحصیلی ۱۳۹۲-۹۳ تمامی انجمن‌های علمی مجددا شروع به فعالیت کرده‌اند. تصویر زیر در خرداد ماه ۱۳۹۳ گرفته شده است.

    تابلو دفتر انجمن های علمی مالک اشتر.jpg

وجه تسمیه نام دانشگاه

در سال ۱۳۷۸ این دانشگاه علوم صنایع دفاعی بعد از سالها تعلیق فعالیت‌های آموزشی با نام جدید دانشگاه صنعتی مالک اشتر فعالیت‌های خود را دوباره آغاز نمود. مالک اشتر نام سردار حضرت علی (ع)، امام اول شیعیان است و بسیاری از نهادهای وابسته به مراکز نطامی ایران این نام را برگزیده‌اند.
پردیس‌ها

    پردیس تهران

این پردیس در بزرگراه شهید بابایی تهران واقع شده و ستادها و مدیریت و معاونت پژوهشی دانشگاه در این پردیس مستقر هستند.

    پردیس اصفهان

این پردیس در شاهین شهر اصفهان واقع شده و دانشجویان در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا مشغول به تحصیل می‌باشند. معاونت آموزشی دانشگاه در این پردیس مستقر هستند.
مراکز ستادی دانشگاه

    حوزه ریاست دانشگاه
    معاونت آموزش و تحصیلات تکمیلی
    معاونت پژوهش و فناوری
    معاونت دانشجویی
    معاونت اداری و منابع انسانی
    معاونت مالی
    معاونت انتقال فناوری و تجاری سازی
    معاونت توسعه فناوری و روابط خارجی
    معاونت بازرسی
    معاونت برنامه ریزی و توسعه

مجموعه‌های آموزشی پژوهشی دانشگاه

    مجتمع دانشگاهی ارتباطات و فناوری اطلاعات (تهران- لویزان)
    مجتمع دانشگاهی برق و الکترونیک (تهران- لویزان)
    مجتمع دانشگاهی علوم کاربردی (اصفهان – شاهین شهر)
    مجتمع دانشگاهی علوم و فناوری زیر دریا (اصفهان – شاهین شهر)
    مجتمع دانشگاهی علوم و فناوری فارس (شیراز)
    مجتمع دانشگاهی مدیریت و فناوری‌های نرم (تهران- لویزان)
    مجتمع دانشگاهی مکانیک و هوا فضا (اصفهان – شاهین شهر)
    مجتمع دانشگاهی مواد و فناوری‌های ساخت (تهران- لویزان)
    مجتمع دانشگاهی هوا فضا (تهران- اتوبان تهران /کرج)
    دانشکده مهندسی برق (اصفهان – شاهین شهر)
    دانشکده مهندسی پدافند غیرعامل (تهران- لویزان)
    دانشکده شیمی و مهندسی شیمی (تهران- لویزان)
    دانشکده مهندسی صنایع (اصفهان – شاهین شهر)
    دانشکده مهندسی مواد (اصفهان – شاهین شهر)
    پژوهشکده فناوری‌های زیستی (تهران – لویزان)
    پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمال (فریدون کنار)
    پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمال غرب (ارومیه)
    پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی هرمزگان (بندر عباس)
    مرکز فناوری اطلاعات و خدمات علمی اصفهان (شاهین شهر)
    مرکز فناوری اطلاعات و خدمات علمی تهران (لویزان)

رتبه دانشگاه

به دلیل کلیه سیاست‌های امنیتی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و استقرار حفاظت اطلاعات وزارت دفاع در داخل مجموعه دانشگاهی کلیه اطلاعات و گزارش‌ها از عملکرد آموزشی و پژوهشی دانشگاه محرمانه می‌باشد و لذا اطلاعات کافی در اختیار نهادهای مربوطه جهت رتبه بندی قرار نمی‌گیرد با این حال با توجه به فعالیت‌های این دانشگاه رتبه دانشگاه در میان دانشگاه‌های ایران هشت خواهد بود.
اشخاص مهم

با توجه به سیاست‌های امنیتی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح اطلاعات کلیه اعضای هیئت علمی این دانشگاه محرمانه می‌باشد و اعضای هیئت علمی مقالات خود را با نام دانشگاه صنعتی امیرکبیر ،دانشگاه صنعتی اصفهان ،دانشگاه اصفهان و یا دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در منابع علمی به چاپ می‌رسانند. انتشارات الزویر نیز این دانشگاه را همراه با دانشگاه شهید بهشتی تحریم کرده است. با این حال بعضی اشخاصی که وابسته به این دانشگاه بودند عبارتند از:

    دکتر اردشیر حسین‌پور :استاد فیزیک پردیس اصفهان که در تاسیسات اتمی نطنز توسط دولت اسرائیل مسموم گردیده و کشته شد. دولت ایران علت فوت را مسموییت با گاز خانگی اعلام کرد درحالیکه دولت اسرائیل مسئولیت مسمومیت دکتر اردشیر حسین‌پور را بر عهده گرفت.
    دکتر علی محمدی: استاد مدعو فیزیک پردیس تهران
    داریوش رضایی نژاد
    شهرام امیری
    دکتر محمدرضا عارف: استاد مدعو دانشگده برق و الکترونیک پردیس اصفهان

تحریم‌های بین‌المللی

این دانشگاه طبق قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد که به منظور تحریم دانشگاه‌های نظامی ایران صادر شده است، تحت تحریم‌های بین‌المللی قرار دارد. انتشارات الزویر نیز دانشگاه صنعتی مالک اشتر را به دلیل همکاری با برنامه‌های اتمی دولت ایران تحت تحریم قرار داد. تیرماه ۱۳۹۲ نیز دکتر رضا مظفرنیا رئیس دانشگاه به دلیل همکاری با برنامه موشکی ایران تحت تحریم دولت آمریکا قرار گرفت.

هواپیمای شفق

هواپیمای شفق ماکتی در اندازه واقعی از یک هواپیمای تمرینی و سبک حمله به زمین بود که توسط دانشگاه مالک اشتر طراحی شد و ادعا گردید در آن از مواد جاذب رادار استفاده شده است. در سال ۱۳۸۱ اعلام شد که اولین پرواز آزمایشی این هواپیما در سال ۱۳۸۳ انجام خواهد شد. اما در سال ۱۳۸۴ پرواز آزمایشی هواپیما به سال ۱۳۸۷ معوق شد. طرح این هواپیما عیناً مشابه یک جنگنده سبک و آموزشی است که در اواخر جنگ سرد شورای طراحی میکویان (میگ) آن را طراحی کرده بود. اما با وجود این شباهت آشکار مسئولان دانشگاه مالک اشتر الهام گرفتن از طرح روس‌ها را رد کرده و آن را یک طراحی کاملاً ایرانی معرفی می کنند.[۱]

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ طراحی و گسترش
    ۳ پانویس
    ۴ منابع
    ۵ پیوند به بیرون

تاریخچه

اولین معرفی شفق در سال ۲۰۰۲ و در نمایشگاه صنایع هوایی ایران اتفاق افتاد. در آن نمایشگاه یک نمونه از این هواپیما در ابعاد واقعی به نمایش گذاشته شده بود.[۲] در سال ۲۰۰۴ تلویزیون جمهوری اسلامی ایران فیلمی از یک نمونه در اندازه واقعی از این هواپیما نشان داد. در این فیلم شفیقه بفارین به عنوان سرمهندس تیم طراحی هواپیما معرفی شد.[۳]
طراحی و گسترش

شفق در اصل به عنوان یک جت آموزشی سبک طراحی شد و بعدها تصمیم به ساخت نوع جنگنده آن گرفته شد.

پروژه طراحی شفق یک پروژه ترکیبی از فناوری روسی-ایرانی است که در ابتدا با کمک یک شرکت هواپیماسازی روسیه[۲] و به نام اینتگرال (Integral) آغاز شد ولی بعدها روسیه به علت فشار آمریکا از آن کناره‌گیری کرد. در زمان همکاری ایران و روسیه، ۲۰ کارشناس طراحی از کارخانجات سوخو و میکویان به ایران عزیمت کرده‌بودند و با تیم ایرانی مشارکت داشتند.[۴] پروژه شفق توسّط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران سرمایه گذاری شده و به‌وسیله مجتمع دانشگاهی هوایی (به انگلیسی: Aviation University Complex) که زیرمجموعه‌ای از دانشگاه مالک اشتر است، طراحی شده‌است.

نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران یکی ازنیروهای چهارگانه ارتش جمهوری اسلامی ایران است که مسئولیت حفاظت از مرزهای هوایی و پشتیبانی نیروهای رزمی دیگر اجا را دارد. پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ نام این نیرو به صورت فعلی تغییر پیدا کرد. سرتیپ خلبان حسن شاه‌صفی، از شهریور ۱۳۸۷ تاکنون، فرماندهی نیروی هوایی را بر عهده داشته‌است. نیروی هوایی ایران طبق آخرین تخمین‌ها در سال ۲۰۱۳ هفتمین نیروی هوایی جهان از لحاظ تعداد هواپیماهای سوخت رسان و ترابری (۱۱۹ فروند) است.[۱]

محتویات

    ۱ تاریخچه نیروی هوایی
    ۲ پایگاه‌های هوایی
    ۳ دانشگاه نیروی هوایی
    ۴ عملیات‌ها
        ۴.۱ عملیات اچ-۳
        ۴.۲ عملیات اوسیراک
    ۵ توان رزمی
    ۶ هواپیماهای پناهنده نیروی هوایی عراق
    ۷ کتابشناسی
    ۸ نگارخانه
    ۹ جستارهای وابسته
    ۱۰ پانویس
    ۱۱ منابع
    ۱۲ پیوند به بیرون

تاریخچه نیروی هوایی
نوشتار اصلی: نیروی هوایی شاهنشاهی ایران

نیروی هوایی در سال ۱۳۰۳ و به کوشش نخست وزیر وقت، رضاخان سردارسپه بنیانگذاری شد. در خرداد ۱۳۰۳ حکم عمومی قشون تحت شمار ۲۲۲ برای تأسیس نیروی هوایی صادر گردید و سرهنگ احمد خان نخجوان به ریاست آن برگزیده شد.
پایگاه‌های هوایی
نوشتار اصلی: پایگاه‌های شکاری نیروی هوایی ارتش

ایران هم‌اکنون ۱۲ پایگاه هوایی نظامی دارد. از این شمار، ۱۱ پایگاه هوایی در زمان سلطنت محمدرضا پهلوی و بیشتر به کمک آمریکا ساخته‌شدند.[۲]

    پایگاه اول: تهران (مهرآباد)
    پایگاه دوم: تبریز
    پایگاه سوم: همدان
    پایگاه چهارم: دزفول
    پایگاه پنجم: امیدیه
    پایگاه ششم: بوشهر
    پایگاه هفتم: شیراز
    پایگاه هشتم:اصفهان
    پایگاه نهم: بندرعباس
    پایگاه دهم: چابهار
    پایگاه یازدهم: تهران (دوشان تپه)
    پایگاه دوازدهم: بیرجند
    پایگاه سیزدهم: زاهدان
    پایگاه چهاردهم: مشهد

در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷ میلادی) ارتش جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که نخستین پایگاه نظامی خود پس از انقلاب ۱۳۵۷ را، در نزدیکی شهر بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی در شرق ایران افتتاح کرده‌است.[۲]
دانشگاه نیروی هوایی
تیمسار منصور ستاری، بنیانگذار دانشگاه هوایی.

دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری یا به اختصار «دانشگاه هوایی» دانشجویان داوطلب را در رشته‌های زیر آموزش می‌دهد:

    دانشکده پرواز: خلبانی، خلبانی پهپاد، مراقبت پرواز و…
    دانشکده هوافضا: مهندسی هوافضا و مهندسی نگهداری هواپیما
    دانشکده کنترل: پدافند، فاشا (فرماندهی اطلاعات - شناسایی) و…
    دانشکده برق: مهندسی برق و جنگال (جنگ الکترونیک)
    دانشکده کامپیوتر: مهندسی رایانه - نرم‌افزار
    دانشکده مدیریت: مدیریت
    دانشکده تحصیلات تکمیلی: رمزخوانی و امنیت پرواز
    از آنجا که دانش‌آموختگان این دانشگاه، افسران نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران خواهند بود، در زمان دانشجویی افزون بر آموزش‌های علمی، دوره‌های دشوار آموزش نظامی را نیز می‌گذرانند.

«دانشگاه هوایی شهید ستاری» در منطقه مهرآباد جنوبی، خیابان دانشگاه هوایی واقع است.
عملیات‌ها

نیروی هوایی ایران در سالهای پس از انقلاب در جریان آزادسازی کردستان از اشغال احزاب تجزیه طلب، جنگ عراق علیه ایران، مقابله با نیروهای طالبان و همچنین عقب راندن کشتی‌های اکتشافی جمهوری آذربایجان از میادین نفتی مورد مناقشه در دریای خزر و دستگیری ریگی حضور فعال داشت.
عملیات اچ-۳
نوشتار اصلی: عملیات اچ-۳

این عملیات که از آن بعنوان بی نظیرترین عملیات در تاریخ جنگهای هوایی جهان یاد می‌شود در تاریخ (۱۵ فروردین ۱۳۶۰) با هدف حمله به پایگاه هوایی اچ ۳ در نزدیکی مرز اردن انجام گرفت. در این عملیات بیش از ۴۸ هواپیمای عراقی که بیشتر آنها بمب افکنهای روسی بودند از بین رفتند.
عملیات اوسیراک

عملیات شمشیر سوزان (حمله به اوسیراک) یا عملیات اوسیراک یکی از تاثیرگذارترین و سرنوشت سازترین عملیاتها در جهت کاهش زمان جنگ ایران و عراق می‌باشد که توسط نیروی هوایی ایران در تاریخ ۸ مهر ۱۳۵۹ (۳۰ سپتامبر ۱۹۸۰) سازماندهی و اجرا شده‌است. در طی این عملیات جنگنده‌های اف-۴ ایران با نفوذ به عمق خاک عراق تاسیسات اتمی اوسیراک را که در شرف تکمیل و دریافت سوخت بود بمباران کردند. سه ماه بعد دومین حمله به این تاسیسات توسط نیروهای هوایی اسرائیل انجام شد که این بمباران به انهدام کامل نیروگاه انجامید.
توان رزمی

تعداد پرسنل نیروی هوایی ارتش حدود ۵۲ هزار نفر و نیروی هوایی سپاه پاسداران حدود ۵ هزار نفر است. هواپیماهای فعال در نیروی هوایی ارتش و سپاه پاسداران هم بر اساس آمار غیر رسمی شامل این موارد است:[۳]
هواگرد     تصویر     اصلیت     نقش     ویرایش‌ها     در حال خدمت[۴][۵]     توضیحات
هواگردهای بال ثابت
صاعقه     A HESA Saeqeh of IRIAF.jpg      ایران     چند منظوره         ۸ فروند
اف-۱۴ تام‌کت     Iran Air Force Grumman F-14A Tomcat Sharifi.jpg      ایالات متحده آمریکا     جنگنده رهگیر و برتری هوایی         ۴۰ فروند    
داسو میراژ اف۱     Ejercito del Aire Mirage F.1M.jpg      فرانسه     جنگنده رهگیر و چندمنظوره         ۱۲ فروند[۶]     F1EQ5/6 و F1BQ3
میگ-۲۹آ     Iran Air Force Mikoyan-Gurevich MiG-29UB Sharifi.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده برتری هوایی         ۲۰ فروند    
اف-۴ فانتوم ۲     F-4E South Korea 1979.jpg      ایالات متحده آمریکا     چند منظوره         ۶۰ فروند    
نورثروپ اف-۵ئی/اف     IRIAF Northrop F-5E Tiger II Talebzadeh.jpg      ایالات متحده آمریکا     چند منظوره         50 فروند
چنگدو جی-۷ (اف-۷ام)     IRIAF MiG-21 landing.jpg      چین     رهگیر         ۲۰ فروند    
سوخو-۲۵ کا     Sukhoi Su-25K at RIAT-92.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     پشتیبانی نزدیک هوایی         ۷ فروند (۱۳[۷])    
آذرخش     HESA Azarakhsh displayed in Vahdati Airbase.jpg      ایران     پشتیبانی نزدیک هوایی         ۴ فروند    
سوخو سو-۲۴     Sukhoi Su-24 inflight Mishin-2.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده بمب‌افکن         ۳۰ فروند    
بوئینگ ۷۴۷     Pan Am Boeing 747 at Zurich Airport in May 1985.jpg      ایالات متحده آمریکا     هواپیمای سوخت‌رسان     ۷۴۷-۱۰۰F     3 فروند    
بوئینگ ۷۰۷     Saha Air Boeing 707 Haghgoo-1.jpg      ایالات متحده آمریکا     تشریفات (VIP)         3 فروند    
       
داسو فالکن-۵۰     Armee de l'Air - Dassault Falcon 50.jpg      فرانسه     تشریفات (VIP)         ۳ فروند    
لاکهید جت استار     A IRIAF Lockheed JetStar.jpg      ایالات متحده آمریکا     تشریفات (VIP)     JetStar II     ۱ فروند    
هسا درنا          ایران     آموزشی     درنا تذرو     ۱۵ فروند    
پرستو          ایران     آموزشی         ۱۲ فروند    
اف-۵بی (سیمرغ)     AE.9-00123-23 F-5M Freedom Fighter Ala 23 Spanish Air Force Dijon AB 2008.jpg      ایالات متحده آمریکا     آموزشی         ۱۰ فروند    
بیچکرافت بونانزا     F33A Bonanza of IIAF.jpg      ایالات متحده آمریکا     آموزشی     F33C     ۲۵ فروند    
لاکهید تی-۳۳ شوتینگ استار     T 33 Shooting Star-IIAF.jpg      ایالات متحده آمریکا     آموزشی     T-۳۳A     ۰ فروند    
میگ-۲۹یوبی     Iran Air Force Mikoyan-Gurevich MiG-29UB Sharifi.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     آموزشی         ۷ فروند    
سوخو-۲۵یوبی‌کا     Bulgarian Air Force Sukhoi Su-25UBK Lofting.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     آموزشی         ۳ فروند    
پیلاتوس پی سی-۷     Pilatus.pc-7.fairford2006.arp.jpg      سوئیس     آموزشی         ۳۵ فروند    
چنگدواف تی-۷     J-7I fighter at the Beijing Military museum.jpg      چین     آموزشی         ۱۰ فروند    
امبراور-۳۱۲ توکانو     Peru Air Force - Embraer T-27 Tucano - Lofting.jpg      برزیل     آموزشی         ۱۵ فروند    
ساب سافاری     T-405 RIAT Bthebest.JPG      سوئد  پاکستان     آموزشی     Mushshak     ۲۵ فروند    
سی-۱۳۰     Iranian Air Force Hercules Habibi.jpg      ایالات متحده آمریکا     حمل و نقل تاکتیکی     C-۱۳۰E C-۱۳۰H     ۳۰ فروند
شرایک کمندر ۶۸۰     680W.jpg      ایالات متحده آمریکا     حمل و نقل سبک         ۳ فروند    
ایلیوشین آی‌ال-۷۶     IlyushinIl76a.jpg     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     حمل و نقل سنگین (استراتژیک)         ۱۲ فروند    
هاربین وای-۱۲     Y12e.jpg      چین     حمل و نقل سبک         ۹ فروند    
چیان وای-۷     Zest Airways MA60.jpg      چین     حمل و نقل سبک         ۱۴ فروند
سوکاتا تی بی     Socata TB-200 Tobago XL.jpg      فرانسه     حمل و نقل سبک     تیبی-۲۱ ترینیداد تیبی-۲۰۰ توباگو     ۴ فروند ۸ فروند    
فوکر اف۲۷ فرندشیپ     Busy Bee F-27 LN-AKB.jpg      هلند     حمل و نقل تاکتیکی     F۲۷-۴۰۰M F۲۷-۶۰۰     ۱۰ فروند    
پلاتیپوس پی سی-۶ پورتر     Pilatus PC-6 SkydiveLillo JD18032008.jpg      سوئیس     حمل و نقل سبک         ۱۰ فروند    
پی-۳ اوریون     P-3 Orion underside view 20080614.jpg      ایالات متحده آمریکا     گشت دریایی     P-3F     ۳ فروند
ایران ۱۴۰     Antonov An-140 3.jpg      ایران     گشت دریایی     IRAN-140-MP     ۰ فروند
بالگردها
آگوستا-بل ۲۰۶     Bell 206L3 (D-HASA).jpg      ایتالیا     هلی کوپتر سبک         ۵ فروند     قرار است به استاندارد پنها شباویز ۲۰۶۱ ارتقا پیدا کنند
بل ۲۱۴     Bell 214B.JPG      ایالات متحده آمریکا     چندمنظوره - حمل و نقل متوسط     بل-۲۱۴ سی     ۳۰ فروند     قرار است به استاندارد شباویز ۷۵-۲ ارتقا پیدا کنند
سی‌اچ-۴۷ شنوک     CH-47F at NTC 2008.jpg      ایالات متحده آمریکا     حمل و نقل سنگین     CH-۴۷C     ۱۰ فروند    
پهپادها
مهاجر          ایران     چند منظوره         محرمانه    
ابابیل          ایران     چند منظوره         محرمانه    
سفره ماهی          ایران     پلت فرم         محرمانه    
اسکن ایگل          ایران     شناسایی-جاسوسی         محرمانه    
مهاجر          ایران             محرمانه    
یسیر          ایران             محرمانه
در آینده
قاهر_اف-۳۱۳     100px      ایران     جنگنده چند منظوره     A Class     ۳۱۳ فروند سفارش ساخت[نیازمند منبع]     در حال توسعه و تست تاکسی
هواپیماهای پناهنده نیروی هوایی عراق

در جریان جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ بیش از ۲۰۰ هواپیمای نیروی هوایی عراق نابود شدند و بمب‌های هدایت لیزری نیروهای ائتلاف پناهگاه‌های هواپیماهای عراقی را نابود کرد. پس از آن حدود نیمی از نیروی هوایی باقی‌مانده عراق برای جلوگیری از نابودی به ایران گریختند. دلیل این کار به درستی مشخص نیست اما در هر صورت بسیاری از جنگنده‌ها و هواپیماهای تدارکاتی نیروی هوایی عراق از مرز ایران گذشته و به کشور همسایه پناهنده شدند. تعداد این هواپیماها بر اساس یک برآورد ۱۲۲ تا ۱۳۷ فروند و بر اساس برآورد دیگری ۱۱۵ تا ۱۴۰ فروند بوده است. مقامات عراق در سال ۲۰۰۰ مدعی بودند که بیش از ۱۰۰ هواپیمای نظامی و ۳۳ هواپیمای غیرنظامی آنها به ایران رفته‌اند اما ایرانی‌ها تعداد آنها را کمتر می‌دانند.[۸]
هواپیما     خاستگاه     نقش     تعداد فرار به ایران
میگ-۲۳     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده بمب افکن     ۱۲
میگ-۲۵     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده رهگیر     ۷
میگ-۲۹     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده برتری هوایی     ۴
میراژ اف-۱      فرانسه     جنگنده چندمنظوره     ۲۴
سوخو-۲۰     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده بمب افکن     ۴
سوخو-۲۲     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده بمب افکن     ۴۰
سوخو-۲۴     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده ضربتی     ۲۴
سوخو-۲۵     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     جنگنده پشتیبانی نزدیک     ۷
ایلیوشین-۷۶     Flag of the Soviet Union.svg شوروی     حمل و نقل سنگین استراتژیک     ۱۵
تعداد کل [۹]             ۱۳۷
کتابشناسی

مهمترین کتب منتشر شده درباره نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به شرح ذیل است:[۱۰]

    علی بابایی، غلامرضا، (۱۳۸۳)، تاریخ نیروی هوایی ایران از پهلوی تا انقلاب، تهران: آشیان.
    مهرنیا، احمد، (۱۳۹۱)، حمله هوایی به الولید، تهران: سوره مهر.

نیروی هوایی

نیروی هوایی در بیشتر کشورها بخشی از نیروهای مسلح کشور است که وظیفه نبرد هوا-پایه را به عهده دارد.

نیروی هوائی معمولاً از انواع هواگردها به‌ویژه جنگنده و بمب‌افکن و هواپیماهای ترابری استفاده می‌کند.

در بعضی از کشورها وظایف نظامی مربوط به فضا (مانند پرتاب و اداره ماهواره‌های جاسوسی یا موشک‌های قاره‌پیما) نیز به‌عهده نیروی هوائی آن کشور است.