هانا مونتانا

هانا مونتانا یک سریال تلویزیونی آمریکایی است که پخش آن در ۲۴ مارس ۲۰۰۶ در کانال دیزنی آغاز شد.

این مجموعه داستان زندگی دختری است که زندگی دوگانه‌ای را در روز به عنوان یک دختر نوجوان متوسط مدرسه‌ای با نام مایلی استوارت (با بازی مایلی سایرس) و در شب به عنوان یک خواننده پاپ مشهور به نام هانا مونتانا تجربه می‌کند. او هویت واقعی‌اش را از مردم، به غیر از خانواده و دوستانش مخفی می‌کند.

این مجموعه از سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۱۰ نامزد دریافت جایزه امی برای برنامه‌های تلویزیونی سر شب شده است.[۱] [۲] هانا مونتانا: فیلم در ۱۰ آوریل ۲۰۰۹ در سینما به نمایش درآمد. فصل سوم این مجموعه در ۲ نوامبر ۲۰۰۸ آغاز و در ۱۴ مارس ۲۰۱۰ به پایان رسید. این مجموعه تا فصل چهارم که آخرین فصل آن به حساب می‌آید ادامه پیدا کرد.[۳] تولید فصل چهارم در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۰ آغاز و در ۱۴ می ۲۰۱۰ به پایان رسید.[۴] فصل نهایی در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۰ به نمایش درآمد[۵] [۶] و تبدیل به آخرین کمدی موقعیت کانال دیزنی شد که بر اساس استاندارد با کیفیت بالایی تولید شد. فصل چهارم این مجموعه هانا مونتانا برای همیشه نامیده شد.[۷] یک ساعت پایانی هانا مونتانا برای همیشه در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱ به نمایش در می‌آید.[۷]

محتویات

    ۱ شخصیت‌ها
        ۱.۱ اصلی
        ۱.۲ مهمان
    ۲ قسمت ها
    ۳ فیلم ها
        ۳.۱ هانا مونتانا و مایلی سایرس : بهترین دو جهان
        ۳.۲ فیلم هانا مونتانا
    ۴ دیسکو گرافی
    ۵ جوایز و جشنواره ها
    ۶ پخش جهانی
    ۷ منابع

شخصیت‌ها
اصلی

    مایلی سایرس در نقش مایلی استوارت/هانا مونتانا
    امیلی آسمنت در نقش لیلی تراسکات/لولا لوفتناگل
    میتچل موسو در نقش اولیور اوکن/مایک استندلی سوم (فصل ۱ تا ۳ بازیگر اصلی، فصل ۴ بازیگر مهمان)
    جیسون ایرلز در نقش جکسون استوارت
    بیلی ری سایرس در نقش رابی استوارت
    موزز اریاس در نقش ریکو سواو (فصل ۲ تا ۴ بازیگر اصلی، فصل ۱ بازیگر مهمان)

مهمان

    بروک شیلد در نقش سوزان استوارت (مادر مایلی و جکسون)
    شانیکا ناولس در نقش آمبر آدیسون
    آنا ماریا پرز د تاگل در نقش اشلی دویت
    رومی دامس در نقش تراکی ون هورن
    هایلی چیس در نقش جوانی پالومبو
    دالی پارتن در نقش عمه دالی
    ویکی لارنس در نقش ماماو روثی
    فرانسیس کالیر در نقش روکسی
    کودی لینلی در نقش جیک رایان
    سلنا گومز در نقش میکایلا
    کوربین بلو در نقش جانی کولینز
    مورگان یورک در نقش سارا
    نوا سایرس در نقش دختر کوچک
    ارین متیوز در نقش کارن کانکل
    پاول وگ در نقش آقای دونتزیگ
    لیزا آرچ در نقش لیپوساکشن لیزا
    آندره کینی در نقش کوپر
    تئو اولیورز در نقش مکس
    آندره کالدول در نقش ثور
    گرگ بیکر در نقش آقای کورلی
    تامین سورساک در نقش سینا
    کریستین تیلور در نقش پرستار لوری
    دراو روی در نقش جس

قسمت ها

فصل ۱ : ۲۶ قسمت
فصل ۲ : ۲۹ قسمت
فصل ۳ : ۳۰ قسمت
فصل ۴ : ۱۳ قسمت
فیلم ها : ۱ فیلم (فیلم هانامونتانا)
فیلم ها
هانا مونتانا و مایلی سایرس : بهترین دو جهان

این فیلم، ویدیوهای اجراها و پشت صحنه ی تور "بهترین دو جهان" در شهرهای مختلف جهان است که "والت دیزنی پیکچرز" این کنسرت را به عنوان یک دی وی دی Digital 3D در سال ۲۰۰۸ منتشر کرد. در هفته ی اول اکران، با کسب ۳۱٫۱ میلیون دلار، شماره یک باکس آفیس شد و همینطور روی پرده ی ۶۳۸ سینما رفت و در هر سینما ۴۲٬۰۰۰ دلار بدست آورد.
فیلم هانا مونتانا

فیمبرداری این فیلم آمریکایی موزیکال، از فوریه ۲۰۰۸ آغاز و در در ماه ژوئیه به پایان رسید.و ۱۰ آوریل ۲۰۰۹ روی پرده سینماهای ایالات متحده آمریکا و کانادا رفت.
دیسکو گرافی

موسیقی متن

    هانامونتانا (۲۰۰۶)
    هانا مونتانا ۲/ملاقات با مایلی سایرس (۲۰۰۷)
    موسیقی متن فیلم هانا مونتانا (۲۰۰۹)
    هانا مونتانا ۳ (۲۰۰۹)
    هانا مونتانا برای همیشه (۲۰۱۰)

   

بقیه ی آلبوم ها

    هانا مونتانا : پارتی رقص توقف ناپذیر (۲۰۰۸)
    کنسرت بهترین دو جهان (۲۰۰۸)
    ریمیکس بهترین آهنگ ها (۲۰۰۸)

جوایز و جشنواره ها
aسال     جشنواره     رده     دریافت کننده     نتیجه
۲۰۰۶     جوایز برگزیده نوجوانان     TV – Breakout Star     مایلی سایرس     نامزدشده
ASCAP Awards     Top Television Series     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
۲۰۰۷     Golden Icon Awards     Best New Comedy[۸]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
جایزه برگزیده کودکان نیکلودین     Favorite Television Actress     مایلی سایرس     پیروز
جوایز برگزیده نوجوانان     Choice TV Show: Comedy[۹]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
Favorite TV Actress     مایلی سایرس     پیروز
Creative Arts Emmy     Outstanding Children's Program     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
۲۰۰۸     جایزه برگزیده کودکان نیکلودین     Favorite Television Actress     مایلی سایرس     پیروز
Favorite TV Show     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
جایزه هنرمند جوان     Best Family Television Series     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
Best Performance in a TV Series – Leading Young Actress     مایلی سایرس     پیروز
Best Performance in a TV Series – Recurring Young Actress     Ryan Newman     نامزدشده
Best Young Ensemble Performance in a TV Series     مایلی سایرس، امیلی آسمنت، میتچل موسو، موزز اریاس، کودی لینلی     نامزدشده
Gracie Allen Awards     Outstanding Female Lead – Comedy Series     مایلی سایرس     پیروز
جوایز برگزیده نوجوانان     Choice TV Actress-Comedy     مایلی سایرس     پیروز
Choice TV Show-Comedy     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
Creative Arts Emmy     Outstanding Children's Program[۱۰]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
Television Critics Association Awards     Outstanding Achievement in Children's Programing     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
BAFTA Children's Awards[۱۱]     BAFTA Kid's Vote ۲۰۰۸     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
ASCAP Awards     Top Television Series[۱۲]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
Nickelodeon UK Kids' Choice Awards     Favorite Female TV Star     مایلی سایرس     پیروز
۲۰۰۹     جایزه برگزیده کودکان نیکلودین     Favorite TV Show     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
Favorite TV Actress     مایلی سایرس     نامزدشده
30th Young Artist Awards     Best Performance in a TV Series (Comedy or Drama) - Leading Young Actress     مایلی سایرس     نامزدشده
Best Performance in a TV Series (Comedy or Drama) - Supporting Young Actor     موزز اریاس     نامزدشده
Best Performance in a TV Series (Comedy or Drama) - Supporting Young Actress     امیلی آسمنت     نامزدشده
Gracie Allen Awards     Outstanding Female Lead-Comedy Series     مایلی سایرس     پیروز
Creative Arts Emmy     Outstanding Children's Program[۱۳]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
ASCAP Awards     Top Television Series[۱۴]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
جایزه سینمایی ام‌تی‌وی     Best Song From A Movie     "The Climb" (From Hannah Montana: The Movie soundtrack)     پیروز
Breakthrough Performance Female     The show film     نامزدشده
جوایز برگزیده نوجوانان ۲۰۰۹     Choice TV Actress: Comedy     مایلی سایرس     پیروز
Choice TV Show: Comedy     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     پیروز
Choice Movie: Liplock     مایلی سایرس (On Hannah Montana: The Movie)     نامزدشده
Choice Movie Actress: Music/Dance     مایلی سایرس (On Hannah Montana: The Movie)     پیروز
Choice Movie Hissy Fit     Hannah Montana: The Movie cast and crew     پیروز
Choice Music: Single     "The Climb" (From Hannah Montana: The Movie soundtrack)     پیروز
۲۰۱۰     Young Artist Awards     Best Performance in a TV Series (Comedy or Drama) - Leading Young Actress     مایلی سایرس     نامزدشده
Creative Arts Emmy     Outstanding Children's Program[۱۰]     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
Kids' Choice Awards Mexico     Personaje Internacional Femenino Favorito de una Serie     مایلی سایرس     نامزدشده
جایزه برگزیده کودکان نیکلودین     Favorite TV Actress     مایلی سایرس     نامزدشده
Favorite Movie Actress     مایلی سایرس (On Hannah Montana: The Movie)     پیروز
ASCAP Pop Music Awards     Most Performed Song     "The Climb" (From Hannah Montana: The Movie soundtrack)     پیروز
MYX Music Awards     Favorite International Video     "The Climb" music video (From Hannah Montana: The Movie soundtrack)     نامزدشده
۲۰۱۱     32nd Young Artist Awards     Best Performance in a TV Series (Recurring Young Actress Ten and Under)     Mary-Charles Jones     نامزدشده
Best Performance in a TV Series (Guest Starring Young Actor 11-13)     David Burrus     نامزدشده
2011 Kids' Choice Awards     Favorite TV Actress     مایلی سایرس     نامزدشده
Kids' Choice Awards México     Favorite TV Program     همگی دست اندرکاران هانا مونتانا     نامزدشده
پخش جهانی

هانا مونتانا در شبکه‌های زیر در سرتاسر دنیا پخش شده است:
موقعیت     شبکه(ها)     زمان پخش اولین مجموعه
اتحادیه عرب جهان عرب     کانال دیزنی خاورمیانه     ۲۴ مارس ۲۰۰۶
ام‌بی‌سی۳     ۱۰ نوامبر ۲۰۰۷
آرژانتین آرژانتین     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۲۰۰۶
آسیا

    برونئی برونئی
    هنگ کنگ هنگ کنگ
    اندونزی اندونزی
    کره جنوبی کره جنوبی
    مالزی مالزی
    فیلیپین فیلیپین
    سنگاپور سنگاپور
    تایلند تایلند
    ویتنام ویتنام

    کانال دیزنی آسیا     ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۶
آسیای جنوبی

    بنگلادش بنگلادش
    هند هند
    پاکستان پاکستان
    سری‌لانکا سری‌لانکا

    کانال دیزنی هند     ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۶
استرالیا استرالیا     کانال دیزنی استرالیا     ۷ اوت ۲۰۰۶
شبکه هفت     ۷ آوریل ۲۰۰۷
لتونی لتونی

لیتوانی لیتوانی

استونی استونی
    کانال دیزنی اسکاندیناوی     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶
بلژیک بلژیک     وی‌تی۴
کانال دیزنی (هلند و بلژیک)     ۳ سپتامبر ۲۰۰۷
۱ نوامبر ۲۰۰۹
برزیل برزیل     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۲۶ نوامبر ۲۰۰۶
رید گلوبو     ۵ آوریل ۲۰۰۸
بلغارستان بلغارستان     جتیکس (رومانی و روسیه)     ۱۵ اوت ۲۰۰۸
بی‌ان‌تی ۱     March ۲۸, ۲۰۰۹[۱۵]
کانال دیزنی بلغارستان     ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹
قبرس قبرس     بنگاه سخن‌پراکنی قبرس     ۱ اکتبر ۲۰۰۹
کانادا کانادا     خانوادگی (کانال تلویزیونی)     ۴ اوت ۲۰۰۶
شیلی شیلی     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶
کانال ۱۳     ۲۰ آوریل ۲۰۰۷
چین چین     کانال جهانی شانگهای[۱۶]     ۳۰ ژوئن ۲۰۰۸
کلمبیا کلمبیا     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶
جمهوری چک جمهوری چک     جتیکس     ۲۰۰۸
دانمارک دانمارک     کانال دیزنی دانمارک     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶
دی‌آر ۱     ژانویه ۲۰۰۷
جمهوری دومینیکن جمهوری دومینیکن     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶
فنلاند فنلاند     کانال دیزنی اسکاندیناوی     ۲۹ فوریه ۲۰۰۸
فرانسه فرانسه     کانال دیزنی فرانسه     ۳ اکتبر ۲۰۰۶
آلمان آلمان     کانال دیزنی آلمان     ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۶
سوپر آرتی‌ال     ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۷
یونان یونان     کانال دیزنی یونان     ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹
ایسلند ایسلند     آریووی     ۲۰۰۷
جمهوری ایرلند ایرلند     آرتی‌ئی دو, کانال دیزنی     ۶ مه ۲۰۰۶
اسرائیل اسرائیل     هاروتز هایلادیم
جتیکس (اسرائیل)
کانال دیزنی اسرائیل     ۶ ژوئن ۲۰۰۷
۲۰۰۹
ایتالیا ایتالیا     کانال دیزنی ایتالیا     ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۶
ژاپن ژاپن     کانال دیزنی ژاپن[۱۷]     ۱۴ اکتبر ۲۰۰۶
تلویزیون توکیو     ۵ اکتبر ۲۰۰۷
لبنان لبنان     تلویزیون آینده     ژانویه ۲۰۰۹
مقدونیه جمهوری مقدونیه     تلویزیون آ۱     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۸
مکزیک مکزیک     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶
آزتکا ۷     ۶ ژوئیه ۲۰۰۷
مولداوی مولداوی     کانال دیزنی رومانی     ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹
هلند هلند     جتیکس هلند     ۱۷ مه ۲۰۰۸
کانال دیزنی (هلند و بلژیک)     ۹ اکتبر ۲۰۰۹
نیوزیلند نیوزیلند     کانال دیزنی نیوزیلند
کانال چهار نیوزیلند
تلویزیون استیکی     ۷ اوت ۲۰۰۶
نروژ نروژ     کانال دیزنی اسکاندیناوی     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶
پاکستان پاکستان     کانال دیزنی     ۲۴ مارس ۲۰۰۶
کانال دیزنی خاورمیانه     ۲۴ مارس ۲۰۰۶
کانال دیزنی هند     ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۶
جتیکس پاکستان     ۵ ژانویه ۲۰۰۸
جی‌ای‌او کیدز     نوامبر ۲۰۰۸
ویکید پلاس     ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹
پاناما پاناما     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶
تل ۷     ۲ ژانویه ۲۰۰۸
پرو پرو     کانال دیزنی آمریکای لاتین     ۱۱ نوامبر ۲۰۰۶
لهستان لهستان     کانال دیزنی لهستان     ۲ دسامبر ۲۰۰۶
پرتغال پرتغال     کانال دیزنی پرتغال     ۲۰۰۶
کبک کبک     وی‌آرای‌کا.تی‌وی     ۱۸ ژوئن ۲۰۰۸
رومانی رومانی     تی‌وی‌آر ۱     ۳ ژوئیه ۲۰۰۷
جتیکس (رومانی و روسیه)     ۱۵ اوت ۲۰۰۸
کانال دیزنی رومانی     ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹
روسیه روسیه     اس‌تی‌اس (روسیه)     ۱ سپتامبر ۲۰۰۸
کانال دیزنی روسیه     ۱۰ اوت ۲۰۱۰
آفریقای جنوبی آفریقای جنوبی     کانال دیزنی آفریقای جنوبی     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶
صربستان صربستان     جتیکس
دیزنی ایکس‌دی     ۲۰۰۸
رادیو تلویزیون صربستان     دسامبر ۲۰۱۰
اسلوونی اسلوونی     کانال آ     اکتبر ۲۰۰۸
اسلواکی جمهوری اسلواکی     اس‌تی‌وی ۱     مه ۲۰۰۷
جتیکس     ژوئن ۲۰۰۷
اسپانیا اسپانیا     کانال دیزنی اسپانیا     ژانویه ۲۰۰۷
سوئد سوئد     کانال دیزنی اسکاندیناوی
اس‌وی‌تی     ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۶
ترینیداد و توباگو ترینیداد و توباگو     تلویزیون سی‌ان‌سی۳     نوامبر ۲۰۰۸
کانال دیزنی     ۲۴ مارس ۲۰۰۶
تایوان تایوان     کانال دیزنی تایوان     ۴ نوامبر ۲۰۰۶
ترکیه ترکیه     دیجی‌ترک     ۲۹ آوریل ۲۰۰۷
کانال دیزنی ترکیه     ۲۹ آوریل ۲۰۰۷
اوکراین اوکراین     کانال نووی     ۲۳ فوریه ۲۰۱۰
بریتانیا بریتانیا     کانال دیزنی بریتانیا     ۶ مه ۲۰۰۶
سی‌آی‌تی‌وی[۱۸]    
ایالات متحده آمریکا ایالات متحده آمریکا     کانال دیزنی     ۲۴ مارس ۲۰۰۶
ای‌بی‌سی کودکان (آمریکا)

هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس

هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس دومین آلبوم صوتی از کانال دیزنی درباره سریال هانا مونتانا و اولین آلبوم مایلی سایرس است. این آلبوم در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۷، توسط والت دیزنی رکوردز انتشار یافت. این آلبوم دارای دو دیسک است که دیسک اول دارای ده آهنگ از کاراکتر هانا مونتانا و دیسک دوم که نامش ملاقات با مایلی سایرس بود ده آهنگ از مایلی سایرس بود.

مایلی سایرس

مایلی ری سایرس (به انگلیسی: Miley Ray Cyrus) (زاده ۲۳ نوامبر ۱۹۹۲)[۱][۲] هنرپیشه، خواننده‌ی پاپ و ترانه‌سرای آمریکایی است. او پس از بازی در نقش مایلی استوارت/هانا مونتانا∗ در سریالی به نام هانا مونتانا∗ از تولیدات شبکه دیزنی به شهرت رسید.

مایلی پس از آغاز هانا مونتانا در مارس ۲۰۰۶ بسیار تحت تاثیر قرار گرفته و به وجد آمد. به دنبال موفقیتهای این برنامه تلویزیونی، در اکتبر ۲۰۰۶ یک سی دی شامل ۸ ترک که توسط مایلی سروده شده و مربوط به ترانه‌های این سریال می‌شد به بازار عرضه شد. او در دسامبر ۲۰۰۷ رتبهٔ هفدهم در رده بندی مربوط به ۲۰ پردرآمدترین تازه کاران∗ زیر ۲۵ سال را با درآمد سالیانه بالغ بر ۳/۵ میلیون دلار آمریکا به خود اختصاص داد.[۳] سایرس در ۲۳ ژوئن ۲۰۰۷ با انتشار آلبوم ملاقات با مایلی سایرس∗ حرفهٔ موسیقی را به طور مستقل آغاز کرد که شامل تک آهنگی با نام «تو را دوباره می‌بینم»∗ بود که اولین ترانهٔ وی در ۱۰ ترانهٔ برتر(Top 10) به حساب می‌آید. این ترانه به مایلی کمک کرد تا از رادیو دیزنی به ۴۰ ترانهٔ برتر رادیوی اصلی گذار پیدا کند و باعث شد راه برای هنرمندان دیزنی در عرصه‌های بالاتر باز شود. دومین آلبوم او با عنوان بریک اوت∗ در ۲۲ ژوئیه ۲۰۰۸ منتشر شد که در حقیقت اولین آلبوم او فاقد ترانه‌های متن سریال هانا مونتانا محسوب می‌شد. هر دوی این آلبومها با استقبال گرمی از طرف بیلبورد ۲۰۰ مواجه شده و در صدر این فهرست قرار گرفتند.[۴] در سال ۲۰۰۸ او در فیلمی با عنوان Hannah Montana & Miley Cyrus: Best of Both Worlds Concert ایفای نقش کرد. مایلی در سال ۲۰۱۳ یعنی به تازگی آلبوم جدید خود به نام بَنجرز را به همراه دو تک آهنگِ we can't stop و wreking ball منتشر کرده که هر دو ترانه دارای موزیک ویدیو هستند.

مایلی همچنین در سال ۲۰۰۸ در انیمیشن بُلت∗ هنرنمایی کرد و ترانه‌ای با عنوان «فکر می‌کردم تو را گم کردم»∗ را به همراه جان تراولتا برای آن خواند که باعث نامزد شدن او در گلدن گلوب نیز شد. او در فیلم دیگری که مربوط به هانا مونتانا می‌شد، به نام هانا مونتانا: فیلم∗، شرکت کرد که این فیلم در ۱۰ آوریل سال ۲۰۰۹ بر روی پرده رفت. همچنین او تک آهنگ «صعود»∗ را به عنوان موسیقی متن این فیلم خواند.[۵] مایلی در سال ۲۰۰۸ در فهرست ۱۰۰ شخصیت تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۰۸ از مجلهٔ تایم قرار گرفت.[۶] مجلهٔ فوربز او را در لیست ۱۰۰ هنرمندی که درآمدی بیش از ۲۵ میلیون دلار آمریکا را دارند به عنوان سی و پنجمین نفر انتخاب کرد.[۷]

محتویات

    ۱ سال‌های آغازین زندگی
    ۲ حرفه
        ۲.۱ ۲۰۰۱-۵: آغاز حرفه
        ۲.۲ ۲۰۰۶-۷: هانا مونتانا و هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس
        ۲.۳ ۲۰۰۸-۹: آلبوم بریک اوت و اولین فیلم سینمایی
        ۲.۴ ۲۰۱۰-۱۱: آلبوم "من رام نمیشم" و تور "قلب کولی
    ۳ درآمد
    ۴ زندگی شخصی
    ۵ انتقادات
    ۶ فیلم شناسی
    ۷ آلبوم شناسی
        ۷.۱ آلبوم‌های استودیویی
        ۷.۲ آلبوم چند آهنگه
        ۷.۳ آلبوم‌های زنده
        ۷.۴ آهنگ متن
    ۸ تورها
    ۹ منابع
    ۱۰ پیوند به بیرون

سال‌های آغازین زندگی

سایرس در شهر نشویل واقع در ایالت تنسی زاده شد.[۸] مادرش لتیشیا تیش∗، پدرش خواننده و نوازندهٔ سبک کانتری با نام بیلی ری سایرس∗ و پدربزرگش ران سایرس بود. او دو برادر ناتنی با نامهای کریستوفر کدی∗ و تریس سایرس∗ دارد، که دومی خواننده و نوازنده گیتار گروه راک با نام ایستگاه مترو∗ در ایالت کالیفرنیا است.[۹] مایلی همچنین یک خواهر ناتنی بزرگتر از خود با نام برندی∗، یک برادر کوچکتر با نام بریسون∗ و یک خواهر کوچکتر از خود با نام نوآ ∗ که هنرمند هم هست، می‌باشد.[۱۰] والدینش نام او را دیستنی هُپ∗ (در انگلیسی به معنای امیدوار به سرنوشت) گذاشتند چراکه اعتقاد داشتند او کارهای بزرگی را در آینده انجام می‌دهد. نام مستعار «مایلی» به دلیل چهرهٔ همیشه بشاش او برایش انتخاب شد. او بعدها که به شهرت رسید نام مستعار دیگر (ماری) را هم به نام خود اضافه کرد که به دلیل علاقه وافر او به خواننده معروف (ماریان کری) بود.

سایرس در مدرسهٔ متوسطهٔ "Heritage" تحصیل می‌کرد و در آنجا چیرلیدر بود.[۱۱] و هم اکنون او به مدرسه‌ای واقع در منطقهٔ Options For Youth می‌رود.[۱۲] او همچنین یک معلم خصوصی در مورد برنامهٔ تلویزیونی خود دارد.[۱۳] او در مزرعهٔ والدینش در خارج نشویل بزرگ شد.[۱۴]
حرفه
۲۰۰۱-۵: آغاز حرفه

خانوادهٔ سایرس هنگامی که او ۸ سال داشت برای مدت کوتاهی در شهر تورنتو واقع در ایالت انتاریوی کانادا زندگی می‌کردند تا پدرش بتواند به فیلمبرداری سریالش به نام «داک» ادامه دهد. علاقهٔ مایلی بازیگری از وقتی شروع شد که پدرش او را به نمایشی به نام "ماما میا" در سینمای "رویال الکساندرا" برد. مایلی بعد از اتمام نمایش دست پدرش را گرفته و به او گفته: "بابا، این کاریه که میخوام انجام بدم. من میخوام بازیگر بشم."سپس او شروع به رفتن کلاس‌های تمرین آواز و بازیگری در آرمسترانگ تورنتو کرد. او برای اولین بار در سریال داک، نقش دختری به نام "کایل" را ایفا کرد. در سال ۲۰۰۳، در فیلم "ماهی بزرگ" به کارگردانی "تیم برتون" در نقش "روثی" جوان ظاهر شد. سایرس در سن ۱۱ سالگی اطلاعاتی درمورد سریال "هانا مونتانا"ی شبکهٔ دیزنی بدست آورد و یک ویدیو برای شرکت در تست بازیگری و ایفای نقش بهترین دوست نقش اصلی این سریال فرستاد. ولی از او خواستند تا برای نقش اصلی سریال یعنی "کلو استورات" تست بدهد. بعد از فرستادن یک ویدیوی دیگر و رفتن به هالیوود او را بخاطر جوان بودن برای ایفای این نقش قبول نکردند اما بخاطر توانایی‌های او در بازیگری و خوانندگی به او گفتند که بعداً با او تماس می‌گیرند و در سال بعد، یعنی در سن ۱۲ سالگی او موفق به پذیرفتن نقش اصلی داستان که به "مایلی استورات" تغییر یافت شد. که البته در طول آن سال، او به همراه "تیلور لاتنر" برای ایفای نقش در فیلم The Adventures of Sharkboy and Lavagirl in ۳-D تست داد که موفق که کسب این نقش هم شد، اما شروع به ضبط سریال "هانا مونتانا" کرد. تیش سایرس، مادر مایلی با "میچل گوست" درمورد دخترش صحبت کرد و گوست که در پرورش نوجوانان بااستعداد دارد پیشنهاد شرکت در تست ایفای نقش در سریال هانا مونتانا را داد. و درمورد خوانندگی او نیز، به توصیهٔ "دالی پارتون"، مادرخواندهٔ مایلی عمل کرد و دخترش را به جیسون موری" معرفی کرد. و همینطوراز برنامه ریز فعالیت‌های بیلی ری سایرس خواست تا مدیریت مسائل مالی دخترش را به عهده بگیرد. و برای تحصیل وی نیز، دخترش را در مدرسه‌ای خصوصی ثبت نام کرد تا بتواند همزمان با فیلمبرداری سریالش، تحصیلش را نیز ادامه دهد.
۲۰۰۶-۷: هانا مونتانا و هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس

محبوبیت روزافزون سریال هانا مونتانا، محبوبیت سایرس را به همراه داشت و او را به یک "تین آیدل" تبدیل کرد. پخش این سریال از ۲۶ مارس ۲۰۰۶ آغاز شد و به یکی از بهترین سریال‌ها تبدیل شد و همینطور بیشترین بازدیدکنندگان سریال‌های دیزنی را بهخود اختصاص داد و مایلی به جوان ترین شخصی تبدیل شد که تا به حال با کمپانی دیزنی قرارداد انجام فعالیت در زمینه‌های "تلیویزیون، فیلم سینمایی و دنباله‌های این فعالیت‌ها و هم در زمینهٔ موسیقی داشته است.
۲۰۰۸-۹: آلبوم بریک اوت و اولین فیلم سینمایی
۲۰۱۰-۱۱: آلبوم "من رام نمیشم" و تور "قلب کولی
سایرس در تور شگفتی‌ها در سال ۲۰۰۹.
درآمد

سایرس در سال ۲۰۰۸، ۲۵ میلیون دلار درآمد داشت. او در مجله فوربز از لیست ۱۰۰ سلبریتی رتبه ۳۵ را از آن خود کرده است.[۱۵] به گفتهٔ مجله پرید او ثروتمندترین سلبریتی نوجوان است و در آخر سال ۲۰۰۸ کل فرانشیز وی حدود یک میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. در فاصله ژوئن ۲۰۱۰ تا ژوئن ۲۰۱۱ سایرس ۵۴ میلیون دلار درآمد داشته است.
در سریال هانا مونتانا، او برای هر قسمت ۱۵ هزار دلار دریافت می کرده است.
زندگی شخصی
مایلی در فرش قرمز سال ۲۰۰۹

او یک مسیحی است. در سال ۲۰۰۸ او و دوستش مندی جیراکس، در یوتیوب یک اکانت باز کردند و شروع به پست کردن ویدئو برای شوی مایلی و مندی کردند. این شبکه توانست رتبه خوبی در یوتیوب کسب کند. گفته می‌شود که مایلی و منی با یکدیگر ویدئوها را ویرایش می‌کردند.
مجله تایم مایلی را جزو ۱۰۰ نفر پر نفوذ جهان معرفی کرد. مایلی در تولد ۱۶ سالگیش، با جمع کردن پول در دیزنی لند، به موسسه خیریه جوانان آمریکا کمک کرد. در پایان سال ۲۰۰۹، مجله بیلبورد مایلی را به عنوان بهترین خواننده زن در رتبه چهارم معرفی کرد و همچنین رتبه پنجم برای پر فروش ترین خواننده. در سال ۲۰۰۹، او با سن ۱۶ سال، جوانترین خواننده‌ای بود که دارای ۴ آلبوم با رتبه ۱ بود.
در ژوئن ۲۰۰۹، مایلی به رابطهٔ نه‌ماهه‌اش با مدل، جاستین گاستون، کمی قبل از رفتن به گرجستان برای فیلم آخرین آهنگ، خاتمه داد. او در این فیلم با بازیگر استرالیایی لیام همسورف آشنا شد. او اعلام کرد که لیام اولین دوست پسر جدی اوست!. در اوت ۲۰۱۰ او اعلام کرد که رابطهٔ او با لیام تمام شده است. مایلی و لیام بعد از یک ماه با هم دیده شدند. و در ماه نوامبر اعلام شد که آنها قرار است با هم ازدواج کنند. در ۶ ژوئن ۲۰۱۲ آن‌ها با هم نامزد کردند. لیام در ۳۱ مه با یک حلقه الماس ۳٫۵ قیراط از مایلی خواستگاری کرد.[۱۶]
انتقادات
مایلی در حال اجرا در سال ۲۰۰۹.

    در دسامبر ۲۰۰۷ عکسی از اکانت خصوصی مای اسپیس مایلی لو رفت که در حال بوسیدن یک دختر بود و شایعات همجنسگرا بودن مایلی سر زبان‌ها آمد.[۱۷]
    در آوریل ۲۰۰۸ یک نوجوان جی میل مایلی را هک کرد و چند عکس از مایلی با لباس شنا و حالات نا مناسب آن به بیرون راه پیدا کرد. مایلی در این مورد گفت: این یک اشتباه است، من می دونم، من کامل نیستم و هیچ دلیلی برای این اتفاقات ندارم. من واقعاً متاسفم اگر کسی را نا امید کرده‌ام.[۱۸]
    مایلی در سال ۲۰۰۸ در جوایز انتخاب نوجوانان در حال اجرای پارتی در آمریکا بصورت رقص میله بود. بسیاری این رقص را برای سن ۱۶ سالهٔ مایلی مناسب نداستند.[۱۹]
    در سال ۲۰۱۰، TMZ، ویدئویی منتشر کرد که در آن مایلی، پیج روز بعد از جشن تولدش در لس آنجلس، در حال کشیدن مواد مخدر (مایش آزتکی) بوده است. مایلی این خبر را تکذیب یا تائید نکرده است. مایش آزتکی در ایالت کالیفرنیا قانونی است. و مایلی هم به سن قانونی رسیده بوده است. پدر مایلی در این باره در توییتر خود نوشت: متاسفم بچه‌ها، من هیچ نظری ندارم و چیزی ندیده‌ام و این مشکل را اولین باری است که می‌شنوم، من خیلی ناراحتم... در حال حاضر خیلی چیزها خارج کنترل من می‌باشند.[۲۰]
    در سال ۲۰۱۴، در یک مصاحبه در پاسخ به این پرسش که آیا این تورا هیچوقت آزار نمی‌دهد که، موادمخدر می‌تواند به مغزت آسیب برساند؟ مایلی سایروس گفت که، او تصور می‌کند که سایت‌های گوگل و اینستاگرام از مواد مخدر ضررشان بیشترهست.[۲۱]
    در یک ویدئو از تولد ۱۹ سالگی مایلی، در حالی بسیار مست بوده، حرف‌های نامربوطی می زده، اگر چه که گفته شد که این مجلس خصوصی بوده است. و کیک تولد وی شبیه اندام تناسلی مردانه بوده است. هفته بعد مایلی گفت: من در آن لحظه مست بودم و آن کیک فقط جنبه " تفریحی" داشته است.[۲۲]
    در سال ۲۰۱۳: انجام نوع خاصی از رقص باسن و نوع اجرای مایلی سایرس در جشن سالانه جایزه شبکه تلویزیونی ام‌تی‌وی، بحث‌برانگیز و جنجال‌ساز شد. منتقدان می‌گویند پوشش و حرکات او «زننده» بوده است.[۲۳]

فیلم شناسی
فیلم‌ها سال     اسم فیلم     نقش     ملاحظات
۲۰۰۳     ماهی بزرگ     روثی جوان     نقش کوتاه
۲۰۰۷     دبیرستان موزیکال     دختر کنار استخر     نقش کوتاه
۲۰۰۸     هانا مونتانا و مایلی سایرس: کنسرت بهترین دو جهان     مایلی سایرس/هانا مونتانا     فیلم ۳D کنسرت
۲۰۰۸     بلت     پنی     "صدا"
۲۰۰۹     هانا مونتانا: فیلم     مایلی استوارت
۲۰۱۰     آخرین آواز     ورانیکا میلر     بر اساس رمان "آخرین آواز"
۲۰۱۰     سکس و شهر ۲     مایلی سایرس     نقش کوتاه
۲۰۱۱     هرگز نگو هرگز     مایلی سایرس     نقش کوتاه
۲۰۱۲     فوق سری     مالی    
۲۰۱۲     بلند خندیدن     لولا     بازسازی یک فیلم فرانسوی
۲۰۱۲     نمی‌ترسم     کیتی هریسون     در حال فیلمبرداری
TBA     بیداری     جینی هنگن     در دست بررسی
آلبوم شناسی
آلبوم‌های استودیویی

    هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس (۲۰۰۷)
    بریک اوت (۲۰۰۸)
    من رام نمی‌شوم (۲۰۱۰)

آلبوم چند آهنگه

    زمان زندگی ما (۲۰۰۹)

آلبوم‌های زنده

    کنسرت بهترین دو جهان

آهنگ متن

    هانا مونتانا (۲۰۰۶)
    هانا مونتانا ۲: ملاقات با مایلی سایرس (۲۰۰۷)
    فیلم هانا مونتانا (۲۰۰۹)
    هانا مونتانا ۳ (۲۰۰۹)
    هانا مونتانا برای همیشه (۲۰۱۰)

تورها

    بهترین دو جهان (۲۰۰۷–۲۰۰۸)
    دنیای عجیب (۲۰۰۹)
    قلب کولی (۲۰۱۱)

تنسی

تنسی (به انگلیسی: Tennessee) یکی از ایالت‌های جنوبی آمریکا است. پایتخت آن نشویل و شهر مهم آن ممفیس است. ناکسویل و چاتانوگا بترتیب سومین و چهارمین شهر بزرگ این ایالت هستند.

محتویات

    ۱ جغرافیا
    ۲ مراکز علمی-فرهنگی
    ۳ اقتصاد
    ۴ مراکز تفریحی
    ۵ مشاهیر
    ۶ نگارخانه
    ۷ جستارهای وابسته
    ۸ منابع
    ۹ پیوند به بیرون

جغرافیا

ایالت تنسی با مساحتی برابر ۴۲٬۱۴۳ مایل مربع سی وششمین ایالت آمریکا ازنظر وسعت می‌باشد. جمعیت ایالت تنسی برابر با ۵٬۶۸۹٬۲۸۳ نفر می‌باشد. ایالت تنسی در بین ایالات آمریکا ۱۶مین ایالت پر جمعیت می‌باشد. ممفیس در غرب ایالت تنسی با جمعیت ۶۵۰٬۱۰۰ بزرگ‌ترین شهر این ایالت می‌باشد.
مراکز علمی-فرهنگی

تنسی از لحاظ تاسیسات علمی پژوهشی در جایگاه ویژه‌ای قرار دارد. آزمایشگاه ملی اوک ریج یکی از آزمایشگاههای بزرگ علمی فدرال در کشور است و در غرب شهر ناکسویل قرار دارد. همچنین مرکز اس ان اس، یکی از بزرگترین چشمه‌های نوترونی جهان در این ایالت قرار دارد.

سامانه دانشگاه تنسی بزرگ‌ترین سیستم دانشگاهی این ایالت محسوب می‌شود، و دانشگاه وندربیلت در شهر نشویل از مراکز پزشکی بسیار معتبر در ایالات متحده محسوب می‌گردد.

از دانشگاههای بزرگ دیگر در این ایالت می‌توان به دانشگاه ممفیس و دانشگاه اوپتومتری جنوبی اشاره نمود.
اقتصاد

در سال ۲۰۱۲، این ایالت تولید ناخالص داخلی برابر با ۳۰۳,۹۹۷ میلیارد دلار داشت، که قابل مقایسه با تولید ناخالص داخلی کشور مالزی (۳۰۵,۰۳۳ میلیارد دلار) بود.[۲]

سازمان تنسی ولی آتوریتی با ۹،۲ میلیارد دلار درآمد حاصل از فروش ۱۷۶ میلیارد کیلوات ساعت برق در سال ۲۰۰۶، یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های تولید نیرو در ایالات متحده را داراست.[۳][پیوند مرده][پیوند مرده]
نمایی از پارک ملی کوههای بزرگ اسموکی
مراکز تفریحی

پارک ملی کوههای بزرگ اسموکی در شرق این ایالت واقع است. شهر نشویل نیز پایتخت موسیقی کانتری آمریکا محسوب می‌گردد.[۴]

شهر گتلینبرگ نیز هر ساله گردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند.
مشاهیر

از افراد مشهور این سرزمین می‌توان کوئنتین تارانتینو. الویس پریسلی.یوسف لطیف،اشر ریموند،دیوی کراکت، مورگن فریمن٫ اریتا فرانکلین٫ ال گور٫ آیزاک هیز٫ تامارا جرنیگان، تینا ترنر و مایلی سایرس را نام برد.

موزه و تالار مفاخر موسیقی کانتری

تالار مفاخر موسیقی کانتری (به انگلیسی: Country Music Hall of Fame and Museum) نام یک موزه ملی در آمریکا است.

این موزه به افتخار موسیقی کانتری و بمنظور بزرگداشت تاریخ و فرهنگ آن بنا گردیده.

این بنا در نشویل در تنسی قرار دارد.

تالار مشاهیر راک اند رول

تالار مشاهیر و موزهٔ راک اند رول (به انگلیسی: Rock and Roll Hall of Fame and Museum )، نام موزه‌ای است که در سواحل رودخانهٔ ای‌اری در مرکز کلیولند اوهایوی ایالات متحده قرار دارد و به ثبت پیشینهٔ چندی از مشهورترین و تاثیرگذارترین هنرمندان، تهیه‌کنندگان و سایر افرادی که به طریقی مهم صنعت موسیقی را تحت تاثیر قرار داده‌اند اختصاص داده شده است؛ خصوصاً در زمینهٔ راک اند رول.

طراح و معمار این بنا آی ام پی است.

محتویات

    ۱ تالار مشاهیر
        ۱.۱ اجراکننده‌ها
    ۲ پانویس
    ۳ جستارهای وابسته
    ۴ منابع
    ۵ پیوند به بیرون

تالار مشاهیر
تالار شهرت راک اند رول، با جلوهٔ رودخانهٔ ای‌اری در نمای جلویی.

هر ساله تنی چند از هنرمندان در یک مراسم معارفه به عضویت این تالار درمی‌آیند؛ با این پیشینهٔ تاریخی که که این مراسم در هتل والدورف استوریا در شهر نیویورک بر‌گزار می‌شد. اولین گروه پذیرفته‌شدگان در ۲۳ ژانویه ۱۹۸۶ به عضویت این مکان درآمدند؛ که شامل چاک بری، جیمز براون، ری چارلز، سم کوک، فتس دامینو، اورلی برادرز، بادی هالی، جری لی لویس، لیتل ریچارد سلطان راک اند رول الویس پریسلی بودند

در حال حاضر، گروه‌ها یا خواننده‌های انفرادی بعد از گذشت ۲۵ سال از اولین عرضهٔ آثارشان واجد شرایط می‌شوند. نامزدها می‌بایست تأثیرها و اهمیتی قابل اثباتی در طی پیشینهٔ راک اند رول داشته باشند. چهار رده شناخته شده است: اجراکننده‌ها، غیر اجراکننده‌ها، تاثیرهای اولیه و از سال ۲۰۰۰، ''سایدمن‌ها''

با آغازی در سال ۲۰۰۹، مراسم معارفهٔ سالانه بر یک مبنای چرخشی به کلیولند تغییر مکان خواهد یافت، احتمالاً هر سه سال یک‌بار.[۱]
اجراکننده‌ها

اجراکننده‌ها (به انگلیسی: Performers) شامل خوانندگان و نوازندگان می‌شوند.

یک گروه نامزدگزینی متشکل ار تاریخ‌دانان موسیقی، نام‌های ردهٔ اجراکنندگان را انتخاب می‌کنند که بعد از آن از طریق نزدیک به ۱۰۰۰ متخصص شامل تحصیل‌کرده‌های دانشگاهی، روزنامه‌نگاران، تهیه‌کنندگان و سایر تجارب صنعت موسیقی رای‌گیری می‌شوند. اجراکنندگان دریافت‌کنندهٔ بیشترین تعداد آرا و بالاتر از ۵۰٪ برای معرفه انتخاب می‌شوند؛ هر سال در حدود پنج یا شش نامزد به این موفقیت می‌رسند.

آر.ئی.ام.

آر.ای.ام. (به انگلیسی: .R.E.M) گروه بسیار موفق آلترناتیو راک از جورجیا در آمریکا می باشد. رهبر و خواننده اصلی گروه مایکل استایپ است.

زمانی که اولین تک‌آهنگ آن‌ها با نام «Radio Free Europe» در سال ۱۹۸۱ منتشر شد، نوعی احساس رجوع دوباره به گاراژ راک دههٔ ۶۰ را در موسیقی زیرزمینی ایالات متحده پدید آورد. در آن دوره که بیشتر چند گروه پانک و هاردکور در موسیقی زیرزمینی ایالات متحده فعال بودند، آر.ای.اِم گیتار پاپ را وارد موسیقی آندرگراوند آمریکایی کرد. گرچه هیچ نوآوری بدیعی در موسیقی آن‌ها وجود نداشت اما نوعی هویت و حس هدفمندی در آثارشان بود که باعث گسترش موسیقی زیرزمینی در آمریکا شد.[۱]

ترانهٔ «Losing My Religion» که در سال ۱۹۹۱ و به‌عنوان اولین تک‌آهنگ آلبوم Out of Time روانهٔ بازار شد یکی از موفق‌ترین آثار آر.ای.ام. است. در پی انتشار این ترانه نام گروه برای اولین بار در ردهٔ چهارم پرفروش‌ترین تک‌آهنگ‌های ایالات متحده قرار گرفت[۲]، آلبوم Out of Time به رتبهٔ اول پرفروش‌ترین آلبوم‌ها در آمریکا رسید[۳] و ویدئوی‌اش هرآن‌چه جایزه که ممکن بود طی یک سال برنده شد را از آن خود کرد.[۴]

آر.ای.ام. تابه‌حال نامزد دریافت ۷ جایزه گرمی شده، که در ۳ مورد برنده شده‌است.[۵] اعضای گروه در سال ۲۰۰۷ به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافتند. این گروه در سپتامبر 2011 با توافق اعضا منحل شد ا هر کدام به طور جداگانه به کار بپردازند.

فندر جگ-استنگ

فندر جَگ-اِستَنگ (به انگلیسی: Fender Jag-Stang) یک گیتار الکتریک از محصولات شرکت فندر است که با طراحی و به سفارش کرت کوبین رهبر گروه نیروانا و با تلفیق گیتارهای سری ماستَنگ و جگوار فندر تولید شده‌است. پس از آن‌که کوبین ایدهٔ ساخت جگ-استنگ را با کمپانی فندر مطرح کرد، ۲ نمونهٔ اولیهٔ چَپ‌دست از آن ساز توسط سازندهٔ سازهای سفارشی، لَری اِل. بروکس ساخته شد که فقط یکی از آن‌ها توسط کوبین استفاده شد. گفته شده که کوبین از نمونهٔ اولیهٔ تولید شده ناراضی بود و قبل از آن‌که در تور اروپایی آلبوم در رَحِم (۱۹۹۴)-به ندرت-از آن استفاده کند، ساز را برای انجام پاره‌ای تغییرات به شرکت فندر بازگردانده بود. برخی بر این عقیده‌اند که کوبین پیش از مرگ‌اش در آوریل ۱۹۹۴ هیچ‌گاه مجال بررسی دقیق و رفع مشکل‌های احتمالی جَگ-اِستَنگ را نیافت.

در نمونهٔ اولیهٔ جگ-استنگ که برای کوبین ساخته شد از «پیک‌آپ‌های سینگل کویل فندر تگزاس ویژه» در پایین دسته (نِک) و «پیک‌آپ هامباکر دی‌مارزیو سری اچ-۳» در قسمت بریج استفاده شده‌بود. در کنار پیک‌آپ‌های این ساز (مانند برخی گیتارهای وینتیج) کلیدهای خاموش/روشن تعبیه شده‌است تا نوازنده به‌دلخواه، پیک‌آپ‌ها را به‌تنهایی یا به‌همراه هم استفاده کند و یا هر دوی آن‌ها را از کار بیاندازد. ایرادهایی به کیفیت پیک‌آپ‌ها و ساختار گیتار جگ-استنگ وارد شده‌است، در مقابل دارندگان این مدل گیتارها معتقدند این موارد باعث منحصر به‌فرد بودن جگ-استنگ شده‌اند و نشان‌دهندهٔ طرز تفکر گرانج طراح آن هستند.

اولین سری تولید جگ-استنگ در سال ۱۹۹۵ و پس از مرگ کرت کوبین آغاز شد. در سال ۲۰۰۱ تولید آن متوقف شد و ۲ سال بعد به‌خاطر محبوبیت و تقاضای بازار، فندر ژاپن تولید آن را از سر گرفت تا این‌که در ماه مه ۲۰۰۶ مجددا تولید آن متوقف شد.

کورتنی لاو گیتار جگ-استنگ کوبین را پس از مرگ‌اش به پیتر باک (گیتاریست آر.ای.ام.) داد. او در ویدئوی ترانهٔ «?What's the Frequency, Kenneth»-با جابه‌جا کردن سیم‌ها از چپ‌دست به راست‌دست- از این ساز استفاده کرده‌است. همچنین مایک میلز (باسیست آر. ای. ام) در یکی از کنسرت‌های آر.ای.ام. و برای اجرای ترانهٔ «من هم بازی»[۱]-که بابت ادای احترام به کوبین سروده شده- از این ساز استفاده کرده‌است.

کرت کوبین

کرت دانلد کوبین (به انگلیسی: Kurt Donald Cobain)‏ (۲۰ فوریهٔ ۱۹۶۷-۵ آوریل ۱۹۹۴) موسیقی‌دان راک اهل آمریکا است که بیشتر به‌عنوان خواننده، نوازندهٔ گیتار، ترانه‌سرای اصلی و بنیانگذار گروه گرانج نیروانا شناخته شده‌است. از کرت کوبین به‌عنوان «صدای نسل‌اش» یاد می‌کنند.[۱]

او در سال ۱۹۸۵ به همراه کریست ناواسلیک گروه نیروانا را بنیان گذاشتند. اولین آلبوم نیروانا با نام بلیچ در سال ۱۹۸۹ منتشر شد. آن‌ها پس از انتشار دومین آلبوم‌شان با عنوان مهم نیست (۱۹۹۱) تبدیل به یک گروه پُرفروش و نامدار در سطح بین‌المللی شدند. مهم نیست با تک‌آهنگ موفق «بوی روح نوجوانی می‌ده» اولین آلبوم با سبکی مشتق از پانک بود که محبوبیت عام پیدا کرد و مورد توجه عمدهٔ مخاطبان موسیقی قرار گرفت.[۱]

در سال ۱۹۹۲ کوبین با کورتنی لاو خواننده و رهبر گروه هول ازدواج کرد. آن‌ها مدتی بعد صاحب یک فرزند دختر شدند که فرنسیس بین نام گرفت. کوبین از موفقیت تجاری نیروانا، جنجالی که همواره در حاشیه نیروانا در جریان بود و سرک کشیدن رسانه‌ها به زندگی خصوصی‌اش ناراضی بود. او سال‌های پایانی زندگی‌اش را با مشکلاتی هم‌چون اعتیاد به مواد مخدر، افسردگی و نابسامانی‌های زندگی زناشویی سپری کرد. در سال ۱۹۹۳ سومین و آخرین آلبوم استودیویی نیروانا با عنوان در رحِم روانهٔ بازار شد که در واقع بیان اعتراض او به شرایط موجود بود.

در ۸ آوریل ۱۹۹۴ جسد کرت کوبین با مغز متلاشی شده و یک شاتگان در کنارش در خانه‌اش یافت شد و در مدارک رسمی پلیس علت مرگ، خودکشی اعلام شد.

محتویات

    ۱ کودکی و نوجوانی
    ۲ نیروانا
    ۳ زندگی شخصی
    ۴ مرگ
    ۵ پس از مرگ
    ۶ پی‌نوشت
    ۷ یادکرد منابع
    ۸ منابع
    ۹ پیوند به بیرون

کودکی و نوجوانی

کرت کوبین در ۲۰ فوریه ۱۹۶۷ در بیمارستان گریز هاربر ابردین به دنیا آمد[۲] در زمان تولد او خانواده‌اش در هُوْکواِم[پانویس ۱]، شهر کوچکی در ۱۴۰ کیلومتری جنوب غربی سیاتل در ایالت واشنگتن ساکن بودند.[۳] پدر کرت از هُوْکواِم به عنوان شهری غم‌زده و تک‌افتاده در سواحل غربی آمریکا یاد کرده‌است.[۴] مادرش وندی اکانر، پیشخدمت و پدرش دانلد کوبین، مکانیک بود.[۵] زمانی که کرت شش ماهه بود خانواده‌اش به ابردین نقل مکان کردند.[۶] او در دوران کودکی از برونشیت رنج می‌برد.

او که تا سه سالگی مورد توجهی خاص از سوی پدر و مادرش در خانواده بود، پس از تولد خواهرش کمتر مورد توجه قرار گرفت.[۷] در سال ۱۹۷۵ مدتی پس از تولد خواهرش کیم[۸] و زمانی که کرت هشت سال بیشتر نداشت پدر و مادرش از هم جدا شدند.[۹] این ماجرا اثرات نامطلوبی بر رشد روانی کوبین در نوجوانی گذاشت، تا حدی که بعدها طلاق پدر و مادرش را به «زخمی در زندگی»اش تشبیه کرد.[۷] پس از آن کوبین به‌همراه پدرش به مونتسانو نقل مکان کردند و برای ادامهٔ تحصیل وارد «مدسهٔ ابتدایی بیکِن» شد.[۱۰] پس از مدتی دانلد کوبین دوباره ازدواج کرد و کرت هیچ‌گاه نتوانست با نامادری جدیدش رابطه عاطفی برقرار کند. او پس از جدایی والدینش مدتی در منزل خویشاوندان سرگردان بود[۱۱] و دچار ضربه روانی عمیقی شد که آثارش در رفتارهای ضد اجتماعی دوران نوجوانی‌اش بارز بود و بعدها تاثیرش را در موسیقی نیروانا نشان داد.[۵][۱۲] کرت در این دوره به مصرف داروهای آرام‌بخشی مانند ریتالین که از سوی مدرسهٔ محل تحصیل‌اش برایش توصیه شده بود روی آورد.[۱۳]

ترانهٔ «قاچ»[پانویس ۲] از آلبوم بلیچ منعکس کننده بخشی از زندگی او در دوران جدایی والدینش است.[۱۴] در سال‌های نوجوانی هم مدتی را خارج از خانه و روزگارش را در زیر یک پل گذراند. ترانهٔ «چیزی مانع در راه»[پانویس ۳] از آلبوم مهم نیست در واقع اشاره به دوران آوارگی اوست. بعدها که درباره زندگی‌اش صحبت می‌کرد گفت: آن زمان یادم می‌آید بابت پدر و مادرم شرمنده بودم و از دوستانم در مدرسه خجالت می‌کشیدم.

کرت در ابتدا به موسیقی گروه‌هایی همچون بیتلز و مانکیز علاقه داشت ولی پس از مدتی به کیس، سکس پیستولز، بلک سبت و کلَش علاقه‌مند شد.[۱۵] در سن ۱۲ سالگی تصویری از گروه سکس پیستولز در مجلهٔ موسیقی کریم نظرش را جلب کرد و بعداً در مصاحبه‌ای گفت بعد از دیدن آن عکس دوست داشته در یک گروه پانک عضو باشد.[۱۶] در روز تولد ۱۴ سالگی‌اش اولین گیتارش را هدیه گرفت[۱۷] و پس از آن‌که فقط یک جلسه نزد شخصی برای آموزش رفت، به شیوه خودش و بدون آموزگار شروع به نواختن کرد.[۱۸] در همان‌سال یک فیلم سوپر ۸ با نام «خودکشی خونبار کرت» از خودش درست کرد که طی آن با لبهٔ یک بطری نوشابهٔ شکسته به‌صورت نمایشی رگ مُچ دست‌اش را می‌برید و در میان خون تقلبی که در صحنه ریخته بود به‌خود می‌پیچید.[۱۶] پس از مدتی به موسیقی گروه‌های راک سیاتلی علاقه‌مند شد و مدتی هم به عنوان نیروی کمکی پشت صحنه، گروه محلی ملواینز را همراهی می‌کرد.[۱۹]

زمانی که وارد دبیرستان شد به‌خاطر دوستی با یکی از دانش‌آموزان که همجنس‌گرا بود مورد آزار و طعنهٔ دیگران قرار می‌گرفت. این اتفاق باعث شد بعدها در آثارش به نفی هوموفوبیا و تبعیض جنسی بپردازد.[۲۰] در بخشی از فیلم دربارهٔ یک پسر که در سال ۲۰۰۸ به کارگردانی AJ Schnack منتشر شد گفتگویی در این مورد وجود دارد که کوبین آن‌جا گفته‌است: «من شروع به افتخار کردن به هم‌جنس‌گرا بودن در برابر آن‌ها کردم. گرچه واقعاً نبودم.»[۲۱] او یکبار هم به‌خاطر نوشتن جملهٔ «خدا گِی است» با اسپری بر در و دیوار شهر، توسط پلیس ابردین بازداشت شد.[۲۲] وی در آثارش به همجنس‌گراها هم پرداخته و نقل‌قولی از او هست که در دفاع از آن‌ها گفته‌است: من گِی نیستم، گرچه‌ای کاش بودم فقط برای این‌که حال هوموفوبیاها را بگیرم.[۲۳]

زمانی‌که متوجه شد که نمره‌های‌اش برای دریافت مدرک کافی نیستند دو هفته قبل از آن‌که از دبیرستان فارغ‌التحصیل شود ترک تحصیل کرد.[۲۴]

در سال ۱۹۸۵ از طریق دوست‌اش رابرت ناواسلیک-برادر کریست ناواسلیک- با ناواسلیک آشنا شد که مانند خودش طرفدار موسیقی پانک بود. در همان زمان کوبین در گروه فیکال مَتِر عضو بود که اولین گروه او محسوب می‌شد.[پانویس ۴] مدتی بعد و پس از آن‌که کوبین چندبار ایدهٔ تشکیل یک گروه موسیقی را مطرح کرد، ناواسلیک با پیشنهاد او موافقت کرد.[۲۵]
نیروانا
نوشتار اصلی: نیروانا (گروه موسیقی)

در سال ۱۹۸۵ کرت و کریست در ابتدا گروهی با نام «د استیف وودیز» تشکیل دادند که کوبین در آن نوازندهٔ درامز بود، ناواسلیک باس می‌زد و افراد مختلفی هم به‌عنوان خواننده و گیتاریست با آن‌ها هم‌کاری می‌کردند.[۱۱] آن‌ها با همان سرعتی که خواننده و گیتاریست عوض می‌کردند نام‌شان را هم عوض می‌کردند و این قبل از آن بود که کوبین خواننده و گیتاریست اصلی گروه شود.[۲۶] زمانی‌که نام‌شان را به «اسکید راو»[پانویس ۵] تغییر دادند ترکیب ۳نفره‌شان ثابت شده بود و آرِن بارکهارد به عنوان درامر به کرت و کریست پیوسته‌بود.[۲۶] در سال ۱۹۸۶ بارکهارت جای‌اش را به چد چنینگ داد و در سال ۱۹۸۷ «نیروانا» به‌عنوان نام ثابت گروه انتخاب شد.[۱۱]

در سال ۱۹۸۷ نیروانا ۱۰ دمو را به تهیه‌کنندگی جَک اِندینو ضبط کردند و پس از آن‌که اِندینو دموها را به جاناتان پانِمَن-از بنیان‌گذاران شرکت نشر سیاتلیِ ساب پاپ- ارائه کرد پانِمَن موافقت کرد با آن‌ها قرارداد امضا کند.[۲۷] در دسامبر ۱۹۸۸ اولین تک‌آهنگ نیروانا با نام «وزوز عشق»[پانویس ۶] که در اصل متعلق به گروه پاپ هلندی شاکینگ بلو بود با لیبل ساب پاپ منتشر شد.[۲۸]

نیروانا اولین آلبوم استودیویی‌اش با نام بلیچ را در ژوئن ۱۹۸۹ روانهٔ بازار کرد. پس از انتشار بلیچ آن‌ها یک تور در سطح ایالات متحده و اولین اجرای خارج از آمریکای‌شان را در نیوکاسل انگلستان بر‌گزار کردند.[۱۴] گروه با درامرهای مختلف کار کرد تا این‌که دیو گرول به نیروانا پیوست. در سپتامبر ۱۹۹۱ گروه آلبوم مهم نیست را به بازار عرضه کرد. این آلبوم برای نیروانا به موفقیتی بزرگ تبدیل شد، فقط در آمریکا بیش از ۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰ و در سطح بین‌المللی ۲۶٬۰۰۰٬۰۰۰ نسخه از آن به‌فروش رسید.[۲۹] مهم نیست دنیای موسیقی راک را متحول کرد و گرانج و پانک راک را به جریان اصلی موسیقی راک تبدیل کرد.
زندگی شخصی

در فوریهٔ ۱۹۹۲ کرت با کورتنی لاو که در آن زمان حامله بود[۳۰] ازدواج کرد و شش ماه بعد صاحب دختری به نام فرنسیس بین شدند. کوبین نام فرنسیس را به‌خاطر علاقه‌اش به فرنسیس مک‌کی، خوانندهٔ گروه اسکاتلندی وَزلینز برای دخترش انتخاب کرد. مایکل استایپ پدرخواندهٔ فرنسیس بین است.[۳۱] کرت و کورتنی هردو در آن زمان معتاد به هروئین بودند. گرچه لاو بعداً ادعا کرد زمانی که متوجه شده باردار است اعتیادش را کنار گذاشته‌است.[۵]

نشریهٔ آبزرور در سال ۲۰۰۴ در مقاله‌ای که در آستانهٔ ۱۰امین سالگرد مرگ کرت کوبین منتشر کرد، با اشاره به وجود بعضی شباهت‌ها در زندگی و خصوصیات فردی او با سید ویشس و الگوگیری کوبین از کاراکتر ویشس، نوشته‌است که کوبین اولین باری که با کورتنی لاو ملاقات کرد او را خیلی شبیه به دوست‌دختر ویشس نانسی اسپانگن-که سید ویشس به‌خاطر احساس گناه در مورد مرگ او خودکشی کرد- تصور کرد و ملاقات با لاو باعث شد نوعی حس انتقام‌جویی در کوبین زنده شود.[۱۶]

کوبین شخصیت درون‌گرا و پیچیده‌ای داشت. از خودش، موفقیت بی‌نظیری که به‌عنوان یک ستاره موسیقی بدست آورده بود و هیاهوی بزرگی که همواره در حاشیه نیروانا و زندگی خصوصی‌اش در جریان بود گریزان بود. طبق ادعای خودش به‌خاطر بیماری زخم معده-که واقعاً به آن مبتلا بود- و برای تسکین درد به هروئین پناه برد، اما به‌نظر می‌آید آن‌چه که او واقعاً در جستجوی‌اش بود رسیدن به آرامش روانی بود.[۳۲]

مایکل آزارد نویسندهٔ کتاب «همان‌طور که هستی بیا: داستان نیروانا» در مورد کوبین گفته‌است: او بسیار باهوش، دوست‌داشتنی، سخاوتمند و حساس به‌خود بود و شاید برای تجارتی که وارد آن شده‌بود کمی بیش از حد نازنین و حساس.[۳۲]

به نظر دَنیل هاوس یکی از دوستان کوبین که موزیسین و مالک یک شرکت نشر موسیقی در سیاتل است، اگر کوبین مشهور نمی‌شد، هیچ اتفاقی برای‌اش نمی‌افتاد. او دراین‌باره گفته‌است: زمانی‌که نیروانا به محبوبیت رسید کرت دچار نوعی سردرگُمی شد. موسیقی او بسیار شخصی بود و ازدحام هواداران برای شنیدن آثار نیروانا برای‌اش شگفت‌انگیز بود.[۳۲]

یک‌سال قبل از آن‌که کوبین و خانواده‌اش به خانه‌ای که او در آن‌جا خودکشی کرد بروند، روزنامه‌نگاری که برای گفتگو به آپارتمان اجاره‌ای آن‌ها رفته‌بود گفته‌بود که کوبین جملهٔ «هیچ‌کدام از شما هرگز درونیات من را نخواهد فهمید»[پانویس ۷] را روی یکی از دیوارهای آپارتمان‌شان دیوارنویسی کرده‌بود.[۳۲]

در چند مورد درگیر پرونده‌های قضایی و اعتیاد به مواد مخدر شد. در سال ۱۹۹۲ و درپی چاپ مطلبی در مجلهٔ ونیتی فیر که در آن از قول کورتنی لاو گفته‌شده بود او در زمان بارداری مخدر مصرف می‌کرده، دادگاه رای به عدم صلاحیت والدین برای نگهداری کودک‌شان داد.[۳۳] آن‌ها پس از چند ماه کشمکش‌های قانونی موفق شدند نظر مساعد مسئولان را برای سرپرستی فرزندشان جلب کنند.[۳۴]

در ژوئیه سال ۱۹۹۳ پلیس بعد از آن‌که در جریان یک دعوای خانوادگی قرار گرفت کوبین را بازداشت کرد. لاو به پلیس گفته‌بود که لیوانی را به سمت صورت کوبین پرتاب کرده و کوبین او را هُل داده، روی زمین انداخته و می‌خواسته خفه‌اش کند. آن‌ها پس از انتقال او به زندان کینگ کانتری واشنگتن، به‌دلیل فقدان شواهد و مدارک کافی و با پرداخت وثیقهٔ ۹۵۰ دلاری آزادش کردند.[۳۵][۳۶]

در سال ۱۹۹۲ و در پی ماجرایی که طی آن ۲ نفر در حالی که دختری را مورد تجاوز جنسی قرار داده بودند ترانه «پالی» را خوانده بودند، کوبین متنی را در کتابچهٔ همراه آلبوم بعدی نیروانا با نام زنا منتشر کرد که آن اتفاق را محکوم کرده‌بود و گفته‌بود پس از آن‌که متوجه شده چنین افرادی در میان هواداران‌شان وجود دارند دوران سختی را گذرانده‌است.[۳۷] کوبین نمی‌توانست خودش را با چنین شهرتی که بدست آورده بود مطابقت دهد و از ابراز احساسات مخاطبان گریزان بود.[۳۸] او یک‌بار گفته‌بود «مشهور» آخرین چیزی‌ست که می‌خواهم باشم.[۳۹] او در ۱۳ مارس ۱۹۹۴ ساعت ۸:۴۵ صبح، در اعتراض به شهرت و ثروتی که دچارش شده بود در حالتی روان پریشانه تمام اثاثیه لوکس خانه اش را در هم کوبید و از بین برد.[۷]
مرگ
نوشتار اصلی: مرگ کرت کوبین

هم‌زمان با تور موسیقی که گروه نیروانا در سال ۱۹۹۴ در اروپا بر‌گزار کرد کوبین فرصت آن را می‌یافت تا زمان استراحت‌اش را همراه با خانواده‌اش در شهرهای مختلف کشورهای اروپایی سپری کند. در ۳ مارس ۱۹۹۴ کوبین در سوئیت شمارهٔ ۵۴۱ هتلی در رم ایتالیا براثر استفاده هم‌زمان الکل و دارو به کُما رفت.[۴۰] حدود ساعت ۵:۳۰ بامداد روز بعد زمانی‌که کورتنی لاو از خواب بیدار شد کوبین را بیهوش در کف اتاق یافت.[۴۱] لاو او را به بیمارستان رساند و به‌این‌ترتیب کوبین از مرگ نجات پیداکرد.[۴۲]

پس از بازگشت به ایالات متحده کوبین گوشه‌گیر شد و بیشتر وقت‌اش را در تنهایی می‌گذراند.[۴۲] در ۱۸ مارس لاو طی تماس تلفنی با پلیس سیاتل از آن‌ها در مورد «خطر احتمال خودکشی همسرش» درخواست کمک کرد. طبق گزارش پلیس، کوبین خودش را داخل کُمُدی حبس کرده‌بود که تعدادی اسلحه و مقادیری دارو در آن‌جا وجود داشت. کوبین پس از خاتمهٔ ماجرا گفت که او قصد نداشته خودش را بکُشد و لاو به‌خاطر قفل بودن در کُمُد چنین تصوری داشته‌است. درپی آن اتفاق ماموران پلیس برای اطمینان بیشتر اسلحه و داروها را با خود بردند.[۴۲] در میان ۴ اسلحه‌ای که آن‌ها از کوبین ضبط کردند یک قبضه پیستول نیمه‌خودکار اِی-آر ۱۵ هم وجود داشت.[۵]

پس از آن کورتنی لاو جمعی از دوستان‌شان را در خانه‌شان گردهم آورد تا کوبین را متقاعد کنند که اعتیادش را ترک کند. حتی مدیر برنامه‌های نیروانا کوبین را تهدید کرد که اگر خودش را پاک نکند، او و گروه‌اش را از لیست برنامهٔ کاری‌اش حذف خواهد کرد.[۴۳] به‌این شکل بود که کوبین راضی شد تحت درمان قرار بگیرد و در تاریخ ۳۰ مارس او را در مرکز ترک اعتیادی در لس‌آنجلس بستری کردند.[۴۴] اما کوبین پس از ۴۸ ساعت از آن‌جا گریخت[۱۲] و در پی زنجیره‌ای از اتفاق‌های مرموز به سیاتل برگشت و در ۵ آوریل ۱۹۹۴ اقدام به خودکشی با شاتگان کرد.[۴۵]

اسلحه‌ای که کوبین با آن خودکشی کرد یک شاتگان رمینگتون بود که آن‌را یکی از دوستان‌اش به نام دیلن کارلسون به او داده بود. کارلسون آن اسلحه را در ۳۰ مارس همان‌سال خریده‌بود و کوبین اسلحه را تحت عنوان محافظت از منزل‌اش از کارلسون گرفته‌بود. او به کارلسون گفته بود اسلحه‌ای می‌خواهد که صدا و قدرت انفجاری زیادی نداشته باشد تا در موقعی که استفاده‌اش لازم شد باعث آشفتگی اهالی خانه نشود.[۴۶]

کوبین از ۱ آوریل که از مرکز درمانی گریخته‌بود به‌مدت یک‌هفته ناپدید شده بود. در تاریخ ۴ آوریل مادرش با مراجعه به پلیس سیاتل گزارش مفقود شدن او را داده‌بود[۴۷] و کورتنی لاو برای یافتن او کارآگاه خصوصی استخدام کرده‌بود.[۲۴] یکی از دست‌اندرکاران کمپانی برادران وارنر گفته‌است پس از آن‌که کوبین از مرکز ترک اعتیاد گریخت یکی از اعضای گروه فیث نو مور کوبین را در یکی از خیابان‌های لس‌آنجلس می‌بیند و سعی می‌کند او را سوار ماشین‌اش کند و به بیمارستان برگرداند. زمانی‌که ماشین حامل آن‌ها در بزرگراه در مسیر بازگشت بوده کوبین تلاش می‌کرده از ماشین بیرون بپرد.[۱۲]

در بعدازظهر یکشنبه ۴ آوریل کوبین به‌همراه ۲ شخص ناشناس در رستوران کاکتوس حوالی مدیسون پارک سیاتل دیده‌شده بود.[۴۸] بانویی که در آن‌جا حضور داشته بعداً گفته‌بود که کوبین را در حالی که داشته ته بشقاب‌اش را لیس می‌زده دیده‌است. صاحب رستوران هم گفته زمانی که کوبین خواست پول غذای‌اش را پرداخت کند متوجه شد که کارت اعتباری‌اش مسدود شده‌است.[۴۹]

جسد کوبین حدود ساعت ۸:۴۰ بامداد[۳۶] جمعه ۸ آوریل ۱۹۹۴(سه روز پس از مرگش) در گُلخانهٔ بالای گاراژ خانه‌اش در مجاورت دریاچهٔ واشنگتن[۵۰]، توسط برقکاری به نام «گَری اسمیت» که برای نصب تجهیزات ایمنی به منزل کوبین رفته‌بود یافت شد.[۵۱] زمانی که اسمیت به خانهٔ کوبین مراجعه کرد و کسی در را بروی‌اش نگشود به گشت‌زنی در اطراف منزل و سرک کشیدن به‌داخل، از میان پنجره‌ها مشغول شد. او ابتدا فکر کرد جسد کوبین چیزی شبیه‌به مجسمهٔ یک مانکن است که روی زمین افتاده ولی پس از دیدن خونی که از گوش جنازه روی زمین ریخته‌بود متوجه ماجرا شد و با پلیس تماس گرفت.[۴۳] طبق اظهارات اسمیت، شات‌گان روی قفسهٔ سینه و لوله‌اش به سمت چانهٔ جسد قرار داشته‌است.[۳۶] به‌خاطر این‌که صورت جسد متلاشی شده‌بود پلیس سیاتل پس از انگشت‌نگاری از آن اعلام کرد که جنازه متعلق به کرت کوبین است.[۵۲]

قبل از آن‌که گزارش سم‌شناسی جسد در مطبوعات منتشر شود، کورتنی لاو اعلام کرد که کوبین پیش از آن‌که ماشه را بکشد مخدر مصرف کرده بوده‌است.[۱۲]

همانطور که می‌خواست جسدش را سوزاندند و مقداری از خاکسترش را به‌همراه تعدادی از وسایل مورد علاقه‌اش داخل یک استوپای چوبی قرار دادند[۵۳] و به یکی از زیارتگاه‌های بودائیان در نیویورک سپردند و بقیه‌اش را در رودخانهٔ ویشکا در ایالت واشنگتن پراکندند.[۵۴] در ژوئن سال ۲۰۰۸ کورتنی لاو ادعا کرد مقداری از خاکستر همسرش که او آن را در محلی مخفی در خانه‌اش در هالیوود نگهداری می‌کرده از او دزدیده شده‌است.[۵۵]

در بالای وصیت‌نامه‌ای که به کوبین نسبت داده می‌شود و در کنار جسدش یافت شد، کلمهٔ بزرگ بودا جلب توجه می‌کند. بودا نام دوست خیالی کوبین در دوران کودکی‌اش بود.[۵۶]
پس از مرگ

خودکشی(مشکوک) وی موجی از شوک روانی در میان میلیون‌ها تن از هواداران موسیقی راک بَرپا کرد. شبکهٔ اِم‌تی‌وی پخش برنامه‌های معمول‌اش را قطع کرد و بینندگان‌اش به‌ناگاه تصویر کرت لادر[پانویس ۸] را روی صفحهٔ تلویزیون‌شان مشاهده‌کردند که با حالتی محزون خبر مربوط به مرگ کوبین را اعلام کرد.[۴۳] در سیاتل هزاران نفر از هوادارانش گرد هم آمدند و با روشن کردن شمع و آوازخوانی یاد او را گرامی داشتند. هواداران طی تماس‌های مکرر با ایستگاه‌های رادیویی محلی از آن‌ها خواسته‌بودند که در مورد مراسم شبانهٔ دعا و شمع‌افروختن شنبه‌شب اطلاع‌رسانی کنند.[۵۷] بخشی از جمعیت آشفته با سردادن سرودهای اعتراضی و آتش زدن پیراهن‌های‌شان با نیروهای پلیس درگیر شدند.[۵۸] آن‌ها هم‌چنین نوار کاستی را که در آن کورتنی لاو متن خودکشی منتسب به کوبین را قرائت کرده‌بود گوش می‌کردند. لاو که ظاهراً متاثر شده‌بود و جمله‌های‌اش را با هق‌هق ادا می‌کرد پس از پایان متن با عصبانیت کوبین را asshole خطاب می‌کرد و از حضار می‌خواست که آن عبارت را بعداز او با صدای بلند تکرار کنند.[۵۸]

در آمریکا، استرالیا، ژاپن و چندین کشور اروپایی نوجوانان و جوانان دست به خودکشی زدند و تا هفته‌ها بعد تصاویر کرت کوبین در تلویزیون‌های آمریکا و ترانه‌هایش در رادیوهای این کشور مرتباً پخش می‌شد.

تابیتا سورن خبرنگار اِن‌بی‌سی که قبل از آن‌که جسد کوبین را از گلخانهٔ محل مرگ‌اش خارج کنند در آن‌جا حضور یافته‌بود مواردی مانند تجمع هواداران در محل و بهت و حیرت‌شان، کورتنی لاو که متن نامهٔ خودکشی را با صدای بلند برای آن‌ها می‌خواند و بیرون کشیدن جنازه کوبین را در گفتگوی‌اش با اِم‌تی‌وی به‌خاطر می‌آورد.[۵۹]

مدت کوتاهی پس از مرگ کرت کوبین، سایر اعضای گروه یک ترانه ناتمام را منتشر کردند و چند آلبوم برگزیده‌آثار و قطعات منتشرنشده تحت نام نیروانا منتشر شد. آلبوم آنپلاگد نیروانا که ۷ ماه پس از مرگ کوبین منتشر شد فقط در آمریکا بیش از ۵ میلیون نسخه فروش کرد، در ۷ کشور به صدر جدول پرفروش‌ترین‌ها راه یافت و جایزهٔ گرمی بهترین آلبوم آلترنتیو سال را از آن خود کرد.[۶۰]

زندگی کرت کوبین موضوع فیلم مستندی به نام کرت و کورتنی بود که در سال ۱۹۹۸ توسط نیک بومفایلد ساخته شد و قرار بود در جشنوارهٔ فیلم ساندنس نمایش داده‌شود اما با تهدید برگزارکنندگان جشنواره توسط کورتنی لاو مبنی بر شکایت قانونی در صورت نمایش فیلم، آن‌ها از اکران فیلم صرف‌نظر کردند.[۶۱] «کرت و کورتنی» شامل مصاحبه‌هایی است که با آشنایان کوبین انجام شده و برخی از آن‌ها مانند بخش گفتگو با کورتنی لاو و پدرش هَنک هَریسن تا حدودی جنجال‌برانگیز هستند. در یکی از بخش‌های فیلم راز رِزابک[پانویس ۹] (موزیسین و دوست‌پسر قبلی لاو) ادعا می‌کند که لاو به او پیشنهاد داده بوده تا در ازای دریافت ۵۰٬۰۰۰ دلار کرت کوبین را مورد ضرب و شتم قرار دهد.[۶۲]
نمایی از تابلوی خوشامدگویی شهر اَبردین

گاس ون سنت نیز فیلمی با عنوان آخرین روزها دربارهٔ وی ساخته‌است.[۶۳] دربارهٔ کرت و گروه نیروانا کتاب‌های بسیاری نوشته شده که از میان آن‌ها می‌توان به «سنگین‌تر از بهشت» (۱۹۹۱)[پانویس ۱۰] نوشتهٔ چارلز آر. کراس اشاره‌کرد. کراس این کتاب را پس از چهار سال تحقیق و براساس ۴۰۰ مصاحبه‌ای که انجام داده نگاشته‌است.[۶۴]

مجلهٔ رولینگ استون در سال ۲۰۰۳ و در رده‌بندی ۱۰۰ گیتاریست برتر تمامی دوران، کرت کوبین را در رتبه ۱۲ قرار داد.[۶۵] رولینگ استون هم‌چنین در رده‌بندی «۱۰۰ خوانندهٔ برتر تمامی دوران»، جایگاه ۴۵ام را به کوبین اختصاص داده‌است.[۶۶]

در سال ۲۰۰۵ تابلوی خوشامدگویی در یکی از ورودی‌های شهر ابردین زادگاه کوبین نصب شد که روی آن عبارت «به اَبردین خوش‌آمدید» و در پایین‌اش جملهٔ «همان‌طور که هستی بیا» برگرفته از نام یکی از ترانه‌های مشهور نیروانا درج شده بود.[۶۷] در مراسم نصب تابلو علاوه بر لِلَند کوبین[پانویس ۱۱]-پدربزرگ کرت- تعدادی از هواداران حتی از ایالت کلرادو و کشور اسپانیا در محل حضور داشتند.[۶۸] مراحل پیشنهاد و نصب این تابلو از طرف «کمیتهٔ یادبود کوبین» که در سال ۲۰۰۴ تشکیل شده‌است، انجام شد. در سال ۲۰۰۹ این کمیته تصمیم گرفت یک پارک یادبود[۶۹] و یک مجموعهٔ فرهنگی برای پرورش استعدادهای موسیقی جوانان ابردین ایجاد کند.[۷۰]

در سال ۲۰۰۶ کوبین با فروش ۵۰٬۰۰۰٬۰۰۰ دلاری آثارش به‌عنوان «پردرآمدترین ستارهٔ مُردهٔ دنیا» معرفی شد.[۷۱] این عنوان از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ در اختیار الویس پریسلی بود.[۳۹]

در سال ۲۰۰۷ کورتنی لاو تصمیم گرفت بخشی از وسایل کرت کوبین را در حراج کریستی بفروشد. او در این‌باره گفته‌بود: خانهٔ من شبیه یک آرامگاه شده و دختر من نیازی به یک کیسهٔ بزرگ پر از وسایلی مانند انواع تی‌شرت، ژاکت، یک گیتار و دست‌نوشتهٔ آهنگ «بوی روح نوجوونی میده» ندارد. این‌ها چیزهایی هستند که فرنسیس، آن خواهد شد و من فقط می‌خواهم همهٔ آن وسایل لعنتی را ردشان کنم.[۷۲]

در سال ۲۰۰۸ یک گیتار فندر ماستنگ که کوبین در پایان یکی از اجراهای نیروانا آن را شکسته‌بود توسط یک کلکسیونر ناشناس به قیمت ۱۰۰٬۰۰۰ دلار خریداری شد. روی بدنهٔ این گیتار امضای او وجود دارد.[۷۳]

در آوریل ۲۰۱۱، همزمان با ۱۷اُمین سالمرگ کرت کوبین، تندیس یادبودی با طرح یک گیتار فندر جَگ-استَنگ در یکی از پارک‌های شهر ابردین نصب شد.[۷۴] بخشی از این تندیس، به شکل یک روبان فولادی است که روی آن قسمتی از متن ترانهٔ «بر فراز یک دشت» نیروانا حک شده‌است.[۷۴] این اثر توسط ۲ هنرمند محلی به‌نام کیم و لورا مالاکوف طراحی شده‌است.

دریاچه آتش (ترانه)

«دریاچهٔ آتش» (به انگلیسی: Lake of Fire) نام یکی از ترانه‌های گروه آلترنتیو راک آمریکایی میت پاپتس است.

این ترانه که اول‌بار در آلبوم ۱۹۸۳ آن‌ها با نام میت پاپتس ۲ منتشر شد شامل هم‌آوایی سه‌نفره در قسمت آواز و شعری با ۲بخش اصلی تکرارشونده‌است که در کلید فا ماژور ساخته شده‌است. «دریاچهٔ آتش» برای گنجانده‌شدن در آلبوم سال ۱۹۹۴ گروه با نام Too High To Die ضبط مجدد شد و به‌صورت «آهنگ مخفی» در انتهای آن آلبوم استفاده‌شد. نسخهٔ ضبط مجدد به همراه یک نسخهٔ آکوستیک و یک اجرای زندهٔ ترانه، قطعات تشکیل دهندهٔ آلبوم تک‌آهنگ هستند.

میت پاپتس این ترانه را در بیشتر اجراهای زنده‌شان اجرا کرده‌اند و حتی پس از فروپاشی گروه، کرت کرک‌وود آن را در بیشتر کنسرت‌های شخصی‌اش اجرا کرده‌است. از نسخه‌های قابل توجه این اثر اجرای آن در آنپلاگد نیروانا است که در آلبوم آنپلاگد ام‌تی‌وی در نیویورک (۱۹۹۴) نیروانا موجود است. برادران کرک‌وود با حضور در اجرای آنپلاگد نیروانا «دریاچهٔ آتش» را به همراه ۲ آهنگ دیگر از آثار خودشان با کرت کوبین و گروه‌اش اجرا کردند.

اجرای آکوستیک ام‌تی‌وی در نیویورک

آنپلاگد ام‌تی‌وی در نیویورک (به انگلیسی: MTV Unplugged in New York) نام آلبوم آنپلاگد گروه گرانج نیروانا است. آلبوم آنپلاگد نیروانا در ۱۸ نوامبر ۱۹۹۳ در استودیوی سونی در نیویورک و برای سری تلویزیونی آنپلاگد ام‌تی‌وی ضبط شده است. این اجرا توسط بث مک‌کارتی کارگردانی شد و اولین بار در تاریخ ۱۴ دسامبر ۱۹۹۳ از شبکهٔ کابلی تلویزیون ام‌تی‌وی پخش شد.

برخلاف روال برنامه‌هایی از این دست، نیروانا در این اجرا بیشتر به کارهای کم‌تر شناخته شدهٔ گروه و چند کاور از وزلینز، میت پاپتس، دیوید بووی و لیدبلی پرداخت. آنپلاگد ام‌تی‌وی در نیویورک نخستین آلبوم نیرواناست که پس از خودکشی مشکوک کرت کوبین در آوریل ۱۹۹۴ روانهٔ بازار شد.

آلبوم به سرعت به رتبهٔ نخست بیلبورد ۲۰۰ دست یافت[۱] و با فروش بیش از ۵ میلیون نسخه[۲] در آمریکا(تا سال ۱۹۹۷) تبدیل به موفق‌ترین آلبوم نیروانا پس از فروپاشی گروه شد. آنپلاگد نیروانا در زمان انتشارش در بریتانیا هم برای یک هفته در صدر جدول پرفروش‌ترین آلبوم‌ها جای گرفت و به‌مدت ۳۹ هفته (غیر پیوسته) در آن جدول حضور داشت.[۳] آلبوم به خاطر توانایی گروه در اجرای موفق قطعات، در ژانری متفاوت از آن‌چه که تا به آن زمان اجرا کرده بودند مورد تحسین قرار گرفت.[۴] در نسخهٔ پخش شده در ام‌تی‌وی دو آهنگ «Something in the Way» و «Oh, Me» حذف شد و فقط ۱۲ آهنگ روی آنتن رفت.

آنپلاگد ام‌تی‌وی در نیویورک در سال ۱۹۹۵ موفق شد جایزهٔ گرمی بهترین اجرای آلترنتیو سال را از آن خود کند.[۵] نسخه کامل این اجرا در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۷ بر روی دی وی دی منتشر شد.
آهنگ‌ها[۶]
شماره     نام آهنگ     معنی نام     آهنگ‌ساز     مدت
۱     About a Girl     «دربارهٔ یک دختر»     کرت کوبین     ۳:۳۷
۲     Come as You Are     «همان‌طور که هستی بیا»     کرت کوبین     ۴:۱۳
۳     Jesus Doesn't Want Me for a Sunbeam         وزلینز(کلی و مک‌کی)     ۴:۳۷
۴     The Man Who Sold the World     «مردی که دنیا را فروخت»     دیوید بووی     ۴:۲۰
۵     Pennyroyal Tea     «چای پونه»     کرت کوبین     ۳:۴۰
۶     Dumb     «گُنگ»     کرت کوبین     ۲:۵۲
۷     Polly     «پالی»     کرت کوبین، نیروانا     ۳:۱۶
۸     On a Plain     «بر فراز یک دشت»     کرت کوبین، نیروانا     ۳:۴۴
۹     Something in the Way     «چیزی در راه»     کرت کوبین، نیروانا     ۴:۰۱
۱۰     Plateau     «فلات»     میت پاپتس(کرک‌وود)     ۳:۳۸
۱۱     Oh, Me     «آه، من»     میت پاپتس(کرک‌وود)     ۳:۲۶
۱۲     Lake of Fire     «دریاچهٔ آتش»     میت پاپتس(کرک‌وود)     ۲:۵۶
۱۳     All Apologies     «همهٔ عذرخواهی‌ها»     کرت کوبین     ۴:۲۳
۱۴     ‎Where Did You Sleep Last Night?‎     «دیشب کجا خوابیدی؟»     لیدبلی     ۵:۰۸
رتبهٔ آلبوم در جدول فروش کشورها
جدول فروش (سال ۱۹۹۴ میلادی)     بالاترین جایگاه
بیلبورد ۲۰۰(ایالات متحده)     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در پرو     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در پادشاهی متحده     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در اتریش     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در زلاندنو     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در هلند     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در اتریش     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در اسپانیا     ۱
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در سوئد     ۲
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در سویس     ۳
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در فنلاند     ۳
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در نروژ     ۶
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در آلمان     ۶
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در مجارستان     ۹
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در ایتالیا     ۱۶
جدول رسمی فروش آلبوم‌ها در ژاپن     ۲۰