جنایات علیه بشریت

جنایات علیه بشریت در حقوق بین‌الملل عمومی به اعمال قساوت باری اطلاق می‌شود که بر ضدانسان‌ها انجام می‌گیرد که این اعمال در قوانین بین‌الملل بالاترین جنایت قانونی در حق بشریت تلقی می‌شوند. معاهده رم توضیح می‌دهد، جنایات علیه بشریت شامل جنایاتی می‌شود که شان انسان را کاسته و مقام و منزلت انسانی را پای‌مال می‌کنند.

این مسائل گاه به گاه و یا منفرد نیستند اما آنها یا بخشی از سیاست‌های دولتی برای سرکوب و از میدان به در کردن مخالفان هستند و یا عملیات‌هایی گسترده برای ددمنشی و چشم‌پوشی عمدی به قصد نابودی گروه‌های خاص می‌باشند. به هر حال کشتار، نابودی گروهی، شکنجه، هتک ناموس، کشتار سیاسی، نژادی و یا مذهبی و دیگر اعمال غیر انسانی که به نهایت جنایات علیه بشریت می‌رسند و به نوعی بخشی از تمرینات سیستماتیک گسترده‌ای هستند که توسط جنایتکاران تدارک و سازماندهی می‌شوند.

محتویات

    ۱ اولین استفاده
    ۲ دادگاه نورنبرگ
    ۳ آپارتاید
    ۴ سازمان ملل
    ۵ شورای امنیت سازمان ملل
    ۶ دادگاه بین‌المللی کیفری یا دادگاه لاهه
    ۷ اتحادیه اروپا
    ۸ ایران و جنایات علیه بشریت
    ۹ جستارهای وابسته
    ۱۰ منابع

اولین استفاده

در ۲۴ مه ۱۹۱۵ پس از نسل‌کشی ارامنه دولت‌های متحد بریتانیا، فرانسه و روسیه مشترکاً موضوعی را مطرح کردند که برای اولین بار در آن در مورد جنایاات علیه بشریت سخن گفته شده بود.

    درباره این جنایت تازه ترکیه بر علیه بشریت و شهروندان ارمنی، دولت‌های متحد به صورتی عمومی به باب‌عالی دولت عثمانی اعلام می‌دارند که آنها شخصاً عهده دار مسئولیت این جنایت می‌باشند. افرادی که مورد خطاب ما می‌باشند شامل تمام اعضا دولت عثمانی بعلاوه آنهایی که پیشکاری بزرگان برای برپایی این کشتار را انجام می‌دادند، هستند

دادگاه نورنبرگ

منشور لندن دادگاه نظامی بین‌الملل فرمان به این داد که قوانین و روندهایی که بعد از جنگ جهانی دوم در دادگاه نورنبرگ وضع گشته بود، دوباره به اجرا در بیاید. منشور توضحی داده بود که جنایت‌های متفقین اروپایی در جریان جنگ دوم جهانی، از این طریق قابل پیگیری می‌باشد. ماده ششم منشور تصریح می‌کند که دادگاه به این منظور برگزار شده بود که مرتکبین جنایات جنگی عمده در جنگ جهانی دوم را پیگیری و آنها را به سزای اعمالشان برساند. پاراگراف اول این ماده تعریفی از جنایات علیه صلح ارائه می‌دهد، بند دوم، نیز به تعریف جنایت جنگی می‌پردازد و بند سوم، به تعریف جنایات علیه بشریت اختصاص یافته‌است

    ارتکاب به کشتار، نابودی گروهی، به بندگی گرفتن، تبعید و دیگر کارهای غیر بشری و خلاف هر گونه زندگی متمدن، قبل و یا در هنگام جنگ و یا آزار و کشتار سیاسی، نژادی و یا مذهبی و یا کشتارهای داخلی سیاسی و دولتی و خارجی از مردم همان کشور، مشمول قانون جنایت علیه بشریت شمرده می‌شوند

همچنین در دادگاه نظامی بین‌المللی درباره جنایات جنگی آلمانی‌ها اظهار شده:

    دادگاه نتوانست اظهارنامه‌ای کلی درباره عمل آلمانی‌ها قبل از سال ۱۹۳۹ ایجاد کند که همان کیفیت تعریف منشور را در رابطه با جنایت علیه بشریت را دارا باشد ولی از آغاز جنگ در سال ۱۹۳۹ که جنایات جنگی در سطحی بسیار گسترده اتفاق افتادند که این جنایات در جای خود جنایات علیه بشریت بودند، تا حدی که اعمال غیر انسانی در تنظیم ادعانامه آورده شده بودند و اعمال مجازات برای مرتکب شونده‌ها، بعد از جنگ صورت گرفت.

آپارتاید

زجر و آزار گروهی و سازماندهی شده یک گروه نژادی بوسیله دیگر افراد، مانند جریان آپارتاید (تبعیض نژادی) در آفریقای جنوبی توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۶ مصداق جنایت علیه بشریت شناخته شده‌است. در منشور سازمان ملل متحد (مواد ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ام) در ارتباط با آپارتاید، مجمع عمومی سازمان ملل متحد هیچ حکمی را تصویب نکرده و هیچ دادگاهی برای بررسی آپارتاید ترتیب داده نشده‌است.
سازمان ملل

سازمان ملل متحد بعد از نگاشت منشور در سال ۱۹۴۸ به صورت مستقیم مسئول مجازات مرتکبین به جرم‌های غیر بشری و جنایات علیه بشریت می‌باشد. سازمان ملل جایی است که شیوه‌های مدرن تعقیب قانونی جرمهای فوق می‌بایست در آن پیگیری گردد. دادگاه بین الملی جنایت (ICC) که توسط معاهده رم ابداع شد و حق قانونی رسیدگی به پروندهای جنایت علیه بشریت را بر عهده گرفت، سازمان ملل را موظف کرد که پس از این وظیفه بررسی این گونه مسائل را به این دادگاه ارجاع دهد زیرا سازمان ملل قدرت و اختیار قضایی رسیدگی به این پرونده‌ها را ندارد. پرونده اخیری که در این دادگاه مورد بررسی قرار گرفت (سال ۲۰۰۵) به کشتار دارفور مربوط بود که در جریان رسیدگی به این پرونده عمر البشیر رئیس جمهور سودان به جرم نسل کشی مورد تعقیب قرار گرفت. البته رئیس وقت دادگاه، قاضی جوزف کییش در مورد دادگاه بین‌المللی جنایت اظهار می‌دارد:

    این دادگاه قدرت دستگیر کردن این افراد را ندارد. این مسئولیت آمریکا و دیگر کشورهاست که به این کار مبادرت کنند و بدون دستگیری این افراد، اینجا هم دادگاهی واقعی نخواهیم داشت

سازمان ملل پس از سال ۲۰۰۵ دیگر هیچ پرونده‌ای در رابطه با جنایات علیه بشریت را به دادگاه بین‌المللی جنایت، ارجاع نداده‌است.
شورای امنیت سازمان ملل

وظیفه شورای امنیت سازمان ملل متحد در جلوگیری از نسل کشی و حمایت شهروندان جهان از داشتن محیطی امن برای زندگی است که بنا بر مصوبهٔ سال ۲۰۰۵ سازمان ملل بر عهده این زیر بخش از سازمان ملل گزارده شده‌است.
دادگاه بین‌المللی کیفری یا دادگاه لاهه

دادگاه بین‌المللی کیفری در پایتخت اداری هلند، لاهه قرار دارد. این دادگاه در سال ۲۰۰۲ توسط اساسنامه رم تاسیس و مسئول رسیدگی به جرم‌های ضد بشری در سرتاسر جهان شد. مصداق جنایت بر علیه بشریت برای این دادگاه طبق ماده هفتم اساسنامه سازمان ملل به شرح ذیل می‌باشد:

    برای رسیدن به نتایج مورد نظر در معاهده رم «جنایات علیه بشریت» می‌بایست یکی از مصداق‌های زیر را در خود داشته باشد و این موضوع زمانی مصداق می‌یابد که مربوط به یک حمله سازماندهی شده و سرتاسری برعلیه هر کدام از شهروندان یک جمعیت باشد با در نظر داشتن مفاهیم نوع حمله‌ای که به آنها صورت گرفته‌است:

        کشتار
        نابودی گروهی
        به بردگی بردن
        تبعید و یا کوچاندن اجبار جمعیت
        زندانی یا دیگر ابزارهای جلوگیری کننده از گسترش آزادگی با ابزارهای قانون اساسی و یا دیگر قوانین یک کشور
        شکنجه
        هتک حرمت از زنان، بردگی جنسی، فحشا اجباری، بارداری اجباری، سترون کردن اجباری و یا هر راه دیگر آزار جنسی
        آزار و ارعاب علیه هر گروه سیاسی شناخته شده، نژادی، ملیتی، فرهنگی، مذهبی که بنا بر بند شماره ۳ مورد تذکر قرار گرفته‌است یا دیگر زمینه‌ها که به صورت جهانی مصداق این بند طلقی می‌شوند باشد
        حذف محیطی و یا فیزیکی اجباری افراد از صحنه‌های سیاسی
        نژادپرستی و تبعیض نژادی
        دیگر اعمال غیر انسانی که منجر به صدمات و لطمات غیر قابل جبران و جدی بر جسم، ذهن و یا سلامتی افراد گردد

اتحادیه اروپا

کمیسیون وزیران اتحادیه اروپا در ۳۰ آوریل ۲۰۰۲ توصیه‌هایی را برای اعضا خود در رابطه با حمایت از زنان در برابر خشونت منتشر کرد که در بخش «معیارهای اضافه شده در رابطه با خشونت در موقعیت‌های کشمکش و بعد از کشمکش» تصریح می‌کند (بند ۶۹) که اعضا می‌بایست: هتک حرمت از زنان، برده‌داری جنسی، حاملگی اجباری، سترون سازی اجباری و یا دیگر شیوه‌های قهری جنسی که مغایر با حقوق بشر هستند را همانند جنایت علیه بشریت و اقدامات مسلحانه بر علیه انسان را مجازات کنند.
ایران و جنایات علیه بشریت

در ایران نیز لایحه مربوط به رسیدگی به جنایات بین المللی در دادگاه‌های ایران در مورخ ۶ بهمن ۸۷ در هیئت دولت به تصویب رسید. در این لایحه نحوه پیگیری، تعقیب، محاکمه و مجازات مرتکبان و آمران جنایت جنگی و چگونگی تشکیل و ارجاع پرونده‌های مربوط به این نوع جرایم مشخص شده‌است.

در سال ۱۳۹۱ خورشیدی ، دادگاه ایران تریبونال ، حکومت جمهوری اسلامی ایران را به دلیل کشتار گسترده در دهه 60 خورشیدی به جنایت علیه بشریت محکوم نمود.

جنایت جنگی

جنایات جنگی را نقض قانون‌ها و آداب و رسوم جنگی می‌دانند که شامل و البته نه محدود قتل، برخورد ناشایست و یا اخراج اهالی ملکی مناطق اشغال شده به منظور گماشتن به کارهای برده وارانه یا به هر منظور دیگری، قتل و یا برخورد ناشایست با اسرای جنگی یا اشخاص اسیرشده، کشتار گروگانها، غارت ملکیت‌های شخصی، ویرانی عمدی شهرها و روستاها درصورتیکه نیاز نظامی قابل توجیه وجود نداشته باشد است.

دیده‌بان حقوق بشر «هدف قراردادن عمدی شهروندان غیرنظامی» را در طی یک جنگ، جنایت جنگی میداند.[۱]

جنایت‌های جنگی مانند خیانت در اعصار مختلف تاریخ به عنوان یک عرف در میان کشورهای متمدن بوده‌است بسیاری از این عرف‌ها در میان سال‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ در کنوانسیون لاهه بررسی و طبقه‌بندی شد. مفهوم امروزی جنایت جنگی در سایه دادگاه‌های نورنبرگ بر پایه منشور لندنی دادگاه نظامی بین‌المللی (به انگلیسی: London Charter of the International Military Tribunal) در ۸ اوت سال ۱۹۴۵ (میلادی) بوجود آمد. در کنار جنایات جنگی مفاهیم جدید مانند جنایت علیه بشریت و جنایت علیه صلح نیز تعریف شدند زیرا در زمان جنگ معمولاً جنایاتی از این دست نیز صورت می‌گیرد.

نازیسم

نازیسم (به انگلیسی: National Socialism) (به آلمانی: Nationalsozialismus) خلاصه عبارت ناسیونال سوسیالیسم است. نازیسم به مجموعه ایدئولوژی‌های حزب نازی اطلاق می‌شود. نازیسم را می‌توان شکلی از فاشیسم دانست که نژادپرستی نیز به اصول آن افزوده شده‌است.[۱][۲][۳][۴][۵]
نازیسم را در دسته احزاب راست دسته بندی می‌کنند.[۱][۶][۷][۸][۹] نازی‌ها به برتری نژادی معتقد بودند و مدعی بودند که خالص ترین نژاد آریایی‌ها هستند. در طرف مقابل نازی‌ها یهودیان را دشمنان شماره یک نژاد آریایی می‌خواندند.[۱][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]
نازی‌ها مخالف دموکراسی بودند و دموکراسی را تنها در تئوری زیبا می‌دانستند، نازی‌ها دموکراسی را دروغ گویی برای رسیدن به قدرت می‌خواندند.[۱][۱۴][۱۵][۱۶][۱۷]
نازی‌ها مخالف نظام سوسیالیسم و کمونیسم بودند و سبکی از سرمایه داری را ترویج می‌دادند که از سرمایه داری در جهت خواسته‌های دولت حمایت می‌کرد و این سبک را سوسیالیسم ملی نام گذاشتند.[۱][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱]
آنها اهداف سوسیالیسم ملی را رفاه عمومی کارگران، افزایش دستمزدها و عدالت در تقسیم سرمایه‌ها اعلام کردند.[۲۲][۲۳] نازیسم در آلمان امروزی غیر قانونی است، گرچه بقایا و احیا کنندگان نازیسم مشهور به «نئو نازی‌ها» در آلمان و خارج از آن مشغول فعالیت هستند.[۲۴]

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ پشتیبانی از جریان‌های فاشیستی
    ۳ عوامل موفقیت نازیسم
    ۴ بنیادهای اندیشه نازی
        ۴.۱ تأثیرات جانبی
    ۵ نقش ملت
    ۶ ملت و تاریخ
    ۷ پانویس
    ۸ جستارهای وابسته
    ۹ فهرست کتاب‌ها
        ۹.۱ کتاب‌شناسی
        ۹.۲ منابع
    ۱۰ پیوند به بیرون

تاریخچه

پیش از آنکه واژه ناسیونال سوسیالیسم در آلمان و توسط حزب نازی به کار گرفته شود، ایدئولوژی مکتب آریایی‌گرایی توسط کنت گوبینوی فرانسوی و هوستن چمبرلین انگلیسی در قرن نوزدهم بنیان‌گذاری شد.[۲۵] پس از چندی این ایدئولوژی در میان مخلفان دموکراسی حامیان بسیاری پیدا کرد.[۲۶] پس از آنکه آنتوان درکسلر حزب کارگران آلمان را بنیانگذاری کرد و آدولف هیتلر پس از مدتی به آن پیوست. هیتلر به سران حزب پیشنهاد داد تا یک تحول اجتماعی نیز در دستور حزب قرار گیرد که این پیشنهاد مورد موافقت قرار نگرفت زیرا افزودن واژه سوسیالیسم به نام حزب امکان داشت حزب را به داشتن عقاید کمونیستی مشهور کند. پس از آنکه درکسلر از سمت خود کناره گیری کرد آدولف هیتلر توانست جایگزین وی شود، هیتلر در اولین قدم واژه سوسیالیسم را به نام حزب افزود و اعلام کرد که حزب سوسیالیسم کارگران آلمان در پی یک تحول اجتماعی از سرمایه داری به سوسیالیسم است، سوسیالیسمی خارج از چهارچوب کمونیسم.[۲۷][۲۸] ورنر سومبارت اندیشمند آلمانی درباره مکتب آریایی‌گرایی می‌گوید:[نیازمند منبع]

    نظریه رسالت جهانی ملت آریایی یا آلمانی چیزی نیست جز شکل جدیدی از باور یهودی به قوم برگزیده

پوستری که خنجر زدن یهودیان از پشت به نیروهای آلمانی را نشان می‌دهد، سال ۱۹۱۹

یکی دیگر از عوامل موثر در ترویج ایدئولوژی آریایی‌گرایی، تأسیس «انجمن جهانی تئوسوفی» در سال ۱۸۷۵ در نیویورک توسط کلنل اُلکات[۲۹] بود. قابل ذکر است آرم این انجمن در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، صلیب شکسته[۳۰] به همراه نماد ستاره داوود بود که بعدها این آرم با حذف ستاره داوود به آرم حزب نازی تبدیل شد.[۳۱]

عامل موثر دیگری که باعث تأسیس حزب نازی و قدرت گرفتن آدولف هیتلر شد، پدیدهٔ آنتی سمیتیسم[۳۲](ضدسامی گرایی) بود.[۳۳] کادتها (دانش‌جویان مدارس نظامی آلمان) به عنوان ستون فقرات این پدیده که در میان بخش‌های عقب‌مانده جامعه آلمان گسترش یافت به حساب می‌آمدند. یکی از نخستین کانون‌های اشاعه ضدسامی گرایی در آلمان حزب سوسیال مسیحی کارگری آلمان[۳۴] بود. این حزب از تبلیغات ضدیهودی به عنوان تاکتیک برای نفوذ در میان توده‌های کارگری آلمان استفاده می‌کرد. در نتیجه در دهه‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ میلادی، انجمن‌های ضدیهودی در آلمان به سرعت گسترش پیدا کردند و با پشتوانه‌های مالی کلان در انتخابات سال ۱۸۹۳ رایشتاک (مجلس آلمان) موفق به اخذ ۲۵۰هزار رای و ۱۶ نماینده شدند.[۳۳]
یکی دیگر از تبلیغ کنندگان موج ضدسامی گرایی، ویلهلم دوم امپراتور آلمان بود که از دوستان صمیمی سِر ارنست کاسل (از یهودیان ثروتمند انگلیسی و از دوستان نزدیک ادوارد هفتم پادشاه انگلیس[۳۵]) بود.[۳۶]
از دیگر مروجان پدیده‌های آریایی گرایانه و ضدسامی گرایانه هوستن چمبرلین[۳۷] بود. وی در سال ۱۸۹۸ کتابی با عنوان بنیاد سده نوزدهم منتشر کرد که در آن تاریخ معاصر اروپا را به عنوان عرصه تعارض دو نژاد «آریایی» و «سامی» ترسیم می‌کرد. قیصر ویلهلم شخصاً این کتاب را برای فرزندانش می‌خواند و او بود که دستور داد که این کتاب در دانشگاه افسری آلمان تدریس شود. قابل ذکر است که هوستن چمبرلین انگلیسی طی سال‌های ۱۸۸۹ - ۱۹۰۹ به طور منظم به کاخ ویلهلم، قیصر آلمان، رفت و آمد داشت و با ادعای پیوند با استادان غیبی به رویاهای او در زمینه سروری بر جهان و ایجاد نژاد نوین دامن می‌زد. چمبرلین پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان نیز همچنان مروج عقاید آریایی گرایانه بود و زمانی که هیتلر در صحنه سیاست آلمان ظهور کرد، وی را به عنوان ناجی نژاد آریایی اعلام نمود. وی که در سال ۱۹۲۳ شخصاً با هیتلر ملاقات کرده بود بعدها در نامه‌ای به او نوشت:

    همین که ملت آلمان یک هیتلر را متولد می‌کند نشانه نیروی حیاتی اوست.[۳۸]

از دیگر موارد تأثیر گذار بر ظهور نازیسم فرقه‌ای به نام انجمن تول بود که در سال ۱۹۱۲ در مونیخ تأسیس شد. بنیان‌گذار این سازمان فردی به نام رودلف گلوئر بود که به نام کنت هنریش فن سباتندروف معروف بود. وی که در اوایل قرن ۱۹ در استانبول(عثمانی) اقامت داشت و تاجری ثروتمند به شمار می‌رفت پس از بازگشت به آلمان، اندیشه تول، سرزمین مرموز و افسانه‌ای آریایی‌های باستان، را با وام گرفتن از کتاب «آموزه سرّی»[۳۹] پی‌ریزی کرد و هدف خویش را سروری نژاد برتر اعلام داشت و به جذب اعضای خاندان‌های اشرافی و ثروتمندان و کارخانه‌داران آلمانی به این انجمن پرداخت. با اوجگیری جنبش انقلابی در آلمان و بویژه قیام کارگران باواریا، یک شبکه تروریستی به ریاست دیتریش اکارت ایجاد کرد که یکی از اقدامات آن قتل کورت ایزنر رئیس‌جمهور باواریا بود. طی سال‌های ۱۹۱۹ - ۱۹۲۳ این سازمان به ۳۰۰ علمیات تروریستی دست زد. از اعضای انجمن تول می‌توان افرادی چون فرانتس گورتنر وزیر دادگستری باواریا، یوهنر رئیس پلیس مونیخ، ویلهلم فریک معاون یوهنر، رودلف هس و پروفسور هوسهوفر نظریه پرداز انجمن را نام برد. بعدها در دولت هیتلر، فرانتس گورتنر وزیر دادگستری و ویلهلم فریک وزیر کشور شد و تعالیم هوسهوفر دستمایه اصلی هیتلر در نگارش کتاب زندگی من قرار گرفت. مورخین انجمن تول را قدرتمندترین سازمان مخفی آلمان در دوران صعود نازیسم می‌دانند.[۴۰]

در زمان صعود هیتلر در آلمان(۱۹۳۸)، دولت نویل چمبرلین[۴۱] در انگلیس بر سر کار بود و سرسخت‌ترین هوادار هیتلر در این دولت لرد هالیفاکس[۴۲] بود. در این دوره زمانی دولت بریتانیا اقدامات بسیاری را جهت تحکیم پایه‌های اقتدار هیتلر انجام داد. نقش اینتلیجنس سرویس(سازمان اطلاعاتی بریتانیا) را از طریق فعالیت‌های ایگناس تربیش لینکن[۴۳] می‌توان پیگیری کرد. در آستانه جنگ جهانی اول، تربیش لینکلن به عنوان نماینده اینتلیجنس سرویس با سازمان اطلاعاتی آلمان وارد ارتباط شد. وی از اوایل سال ۱۹۱۹ به طور کامل در آلمان مستقر شد و نقش فعالی در عملیات‌های خرابکارانه گروه‌های افراطی فاشیستی داشت. در این دوران وی یکی از عوامل اصلی در سازمان‌دهی و تحرکات گروه‌های اوباش موسوم به «لشکر آزاد» بود که حزب نازی از درون آن‌ها زائیده شد. از اقدامات این گروه می‌توان قتل «والتر راتنو»[۴۴](وزیر خارجه آلمان) در ۲۴ ژوئن ۱۹۲۲ و همچنین قتل «رزا لوکزامبورگ»[۴۵] و «کارل لیبکنخت» را نام برد.
در همین زمان بود که فعالیت سیاسی هیتلر آغاز شد و وی به عنوان مامور مخفی سازمان ضداطلاعات ارتش آلمان، و در رابطه به برخی رهبران نظامی چون ژنرال اریش لودندورف، گروه کوچک خود را تأسیس کرد. گروهی که سپس به حزب ناسیونال سوسیالیست کارگری آلمان تبدیل شد. در نوامبر ۱۹۲۳ ژنرال اریش لودندورف و هیتلر کودتای نافرجامی را ترتیب دادند که به کودتای مونیخ معروف است. قابل ذکر است یکی از گردانندگان طرح‌های متعدد کودتایی هیتلر و ژنرال اریش لودندورف، تربیش لینکلن بوده‌است.[۴۶]
پشتیبانی از جریان‌های فاشیستی

بسیاری از احزاب سیاسی و سیاست‌مداران راست‌گرا در اروپا از پدید آمدن فاشیسم و نازیسم استقبال نمودند. این احزاب مخالف شوروی، معتقد بودند که هیتلر منجی تمدن غرب و سرمایه داری در مقابل بلشویسم می‌باشد. در سال‌های ۱۹۲۰ و اوایل ۱۹۳۰ نازیسم از طرف احزابی چون حزب محافظه کار انگلستان، در اواخر سالهای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ نهضت فاشیستی اسپانیا(فالانژیسم)، اشخاص سیاسی و نظامی که خواستار ایجاد دولتی "مقتدر" بودند، و لژیون فرانسویان مخالف بلشویسم (اِل وی اِف) و دیگر مخالفان شوروی حمایت می‌گردید.[۴۷] حزب محافظه کار انگلستان و راست‌گرایان فرانسه در میانه و اواخر سالهای ۱۹۳۰ از رژیم نازی دلسرد شدند و حتی شروع به انتقاد از توتالیتاریسم (رژیم حکومت متمرکز در یک قدرت مرکزی) کردند. برخی از مفسران معاصر عقیده داشتند که اعمال این احزاب در حقیقت حمایت از نازیسم می‌باشد.[۴۷]
عوامل موفقیت نازیسم

این سوال مهمی است، که در رابطه با عوامل موفقیت نازیسم نه تنها در آلمان، بلکه در کشورهای دیگر اروپایی از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ نازیسم در سوئد، انگلیس، ایتالیا، اسپانیا، و حتی در آمریکا طرفدار پیدا کرده بود و در دهه بیست و سی قرن اخیر مطرح می‌باشد؟ عوامل زیر را می‌توان در خصوص عوامل موفقیت نازیسم نام برد:[۴۷]

    تحقیر آلمان و جریمه آن در معاهده ورسای پس از جنگ جهانی اول.
    بحران اقتصادی شدید در آلمان، اروپا و جهان پس از جنگ جهانی اول.
    خطر درخواست سوسیالیسم از طرف طبقه کارگر آلمان پس از جنگ جهانی اول.
    نداشتن آشنایی سیاسی مردم، پس از سرنگونی سلطنت در بسیاری از کشورهای اروپایی.
    مشاهده نقش سرمایه داران و بانک‌ها در وقوع جنگ جهانی اول و سودجویی آنها.
    مشاهده ثروت یهودیان سرمایه دار در آلمان.
    تنفر از یهودیان.

بنیادهای اندیشه نازی
تأثیرات جانبی

اصول کلی مورد استفاده در تصدیق سیاست دیکتاتوری دستوراتی بودند که در جهت تبعیض نژادی و توقیف تمام دارایی هایشان در تمام ایالات، و هم چنین سرکوب مخالفان صادر می‌گردید.[۴۷]
نقش ملت

دولت نازی بر اساس نژاد برتر "ملت آلمان" بنا شده بود. این چکیده اصلی کتاب نبرد من بود، که شعار آن هم "یک ملت، یک حکومت، یک پیشوا" بود.
ملت و تاریخ

برجسته‌ترین عضو حزب نازی آدولف هیتلر بود، که از ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳ تا زمان خودکشی در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ بر آلمان نازی حکومت می‌کرد و همچنین رهبری آلمان را در جنگ جهانی دوم بر عهده داشت. پس از جنگ، بسیاری از سران نازی در دادگاه نورنبرگ محکوم به جنایت جنگی و جنایت برضد بشریت شدند.

فیلیپ لنارت

فیلیپ ادوارد آنتون لِنارت (Philipp Eduard Anton Lenard)، (به مجاری: Lénárd Fülöp Eduárd Antal) ‏ (زاده ۷ ژوئن ۱۸۶۲ در پرسبورگ، اسلوواکی - درگذشته ۲۰ مه ۱۹۴۷ در مسلهاوزن، آلمان) فیزیکدان آلمانی مجارالاصل و برندهٔ جایزه نوبل فیزیک است.

او در سال ۱۹۰۵ جایزه نوبل فیزیک را به دلیل تحقیقاتش بر روی پرتوهای کاتودیک و کشف بعضی از ویژگی‌های آن‌ها به‌دست‌آورد.

او از جمله هواداران اندیشه ناسیونال سوسیالیسم بود.

۱۸۶۲ (میلادی)

زادروزها

    ۲۳ ژانویه داوید هیلبرت، ریاضیدان نامی آلمانی.
    ۷ ژوئن فیلیپ لنارت فیزیک‌دان مجار و برنده جایزه فیزیک نوبل.

۱۹۲۶ (میلادی)

رویدادها

    پل دیراک در این سال توانست یک فرمول‌بندی عمومی از مکانیک کوانتومی به دست آورد، که در هر دوی نظریات مکانیک ماتریسی هایزنبرگ و مکانیک موجی شرودینگر در حالتهای خاص صادق باشد.
    تشکیل تیم هاکی نیویورک رنجرز در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا.

زادروزها

    ۲۷ ژانویه - اینگرید تولین بازیگر سوئدی سینما. (مرگ ۷ ژانویه ۲۰۰۴)
    ۲۹ ژانویه - عبدالسلام فیزیکدان پاکستانی و برندهٔ جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۷۹. (مرگ ۲۱ نوامبر ۱۹۹۶)
    ۲۴ مارس - داریو فو، نویسنده، نمایشنامه‌نویس، طراح صحنه و کارگردان ایتالیایی
    ۲۶ مه - مایلز دیویس از نوازندگان معروف شیپور کلیددار (ترومپت) در آمریکا در سبک جاز. (مرگ ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۱)
    ۱ ژوئن - مریلین مونرو، بازیگر و ستاره آمریکایی. (مرگ ۵ اوت ۱۹۶۲)

‍* ۲۱ آوریل - تولد ملکه الیزابت دوم، ملکهٔ بریتانیای کبیر.

‍* روز نامشخص - تولد معین بسیسو، شاعر فلسطینی.(مرگ ۲۳ ژانویه ۱۹۸۴)
مرگ‌ها

    ۵ دسامبر - کلود مونه نقاش فرانسوی و بنیانگذار امپرسیونیسم (دریافتگری)

تاریخ روز نامعلوم:

    ادوارد براون - خاورشناس بریتانیایی. (زادهٔ ۱۸۶۲)

۱۹۶۲ (میلادی)

سال ۱۹۶۲ (هزار و نهصد و شصت و دو) میلادی، دومین سال از دهه ۱۹۶۰ در سده ۲۰ میلادی بود.

محتویات

    ۱ نام‌گذاری‌ها
    ۲ رویدادها
    ۳ زادروزها
    ۴ مرگ‌ها
    ۵ پیوندهای خارجی

نام‌گذاری‌ها
رویدادها

    5 ژوئیه _ اعلام استقلال الجزایر از فرانسه .

    ۱۷ ژوئیه - تهران – علی امینی از مقام نخست وزیری استعفا می دهد.

    ۱۹ ژوئیه - تهران - محمد رضا شاه پهلوی اسدالله علم را به نخست وزیری منصوب می کند.

    ۱ سپتامبر - قزوین– زمین لرزه ۳۰۰ دهکده را ویران می سازد. عزای ملی اعلام می شود.

زادروزها

    ۷ اوت - مایکل ویکاث نوازنده گیتار، آهنگساز و موسیقیدان، یکی از اعضای اولیه گروه هلووین اهل آلمان.

مرگ‌ها

    ۶ ژوئیه - ویلیام فاکنر (به انگلیسی: William Faulkner) ‏ (زاده ۱۸۹۷) رمان‌نویس آمریکایی و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات.
    ۵ اوت - مرلین مونرو هنرپیشه آمریکایی (زادهٔ ۱ ژوئن ۱۹۲۶)

جام جهانی فوتبال

جام جهانی فیفا (که همچنین با نام جام جهانی فوتبال و یا بطور خلاصه، با نام جام جهانی شناخته می‌شود)، مسابقات حرفه‌ای فوتبال است که در ردهٔ مردان و بین اعضای فدراسیون بین‌المللی فوتبال(فیفا) برگزار می‌شود. این مسابقات از سال ۱۹۳۰ بطور مرتب و هر ۴ سال یکبار برگزار می‌شود و تنها در سال‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۶ و به علت جنگ جهانی دوم برگزار نشده‌است. قهرمان فعلی این مسابقات، کشور آلمان است که در مسابقات سال ۲۰۱۴ قهرمان شد، که در بازی فینال با یک گل و شکست آرژانتین قهرمان شد.

در حال حاضر، مسابقات در طی نزدیک به یک ماه و با حضور ۳۲ تیم برگزار می‌شود که به این مرحله از مسابقات، معمولاً مرحلهٔ نهایی جام جهانی گفته می‌شود. تیم‌ها برای ورود به مرحله نهایی جام، در طی ۳ سال قبل از آغاز آن، تلاش کرده و در نهایت به همراه کشور (های) میزبان در این مسابقات حضور پیدا می‌کنند.

تاکنون ۲۰ جام جهانی برگزار شده‌است و تنها ۸ کشور موفق به فتح این مسابقات شدند که کشور برزیل با ۵ قهرمانی، پرافتخارترین تیم این رقابت هاست. همچنین برزیلی‌ها تنها تیم در دنیا هستند که در تمام ۲۰ دورهٔ رقابت‌ها حضور داشتند. ایتالیا و آلمان با چهار قهرمانی، دومین تیم‌های پرافتخار دنیا هستند، اوروگوئه و آرژانتین با ۲ قهرمانی و کشورهای انگلستان، فرانسه و اسپانیا ۶ کشور دیگری هستند که تجربهٔ کسب عنوان قهرمانی را دارند.

جام جهانی، پربیننده ترین رویداد ورزشی است طوریکه بازی فینال جام جهانی سال ۲۰۰۶ را که در کشور آلمان برگزار شد، ۷۱۵٫۱ میلیون نفر در سرتاسر دنیا به صورت زنده تماشا کردند.[۱]

میزبان ۲ دوره بعدی جام جهانی نیز انتخاب شده است که کشورهای روسیه و قطر به ترتیب در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ میزبان رقابت‌ها خواهند بود.

محتویات

    ۱ تاریخچه
        ۱.۱ مسابقات بین‌المللی قبلی
        ۱.۲ نخستین دوره رقابت‌ها
        ۱.۳ جام‌های جهانی قبل از جنگ جهانی
        ۱.۴ برگزار نشدن دو جام جهانی بخاطر جنگ جهانی
        ۱.۵ جام‌های جهانی بعد از جنگ جهانی
            ۱.۵.۱ ۱۹۵۰
            ۱.۵.۲ ۱۹۵۴
            ۱.۵.۳ ۱۹۵۸
            ۱.۵.۴ ۱۹۶۲
    ۲ نتایج
        ۲.۱ تیم‌هایی که به جمع چهار تیم برتر راه یافته‌اند
    ۳ یادداشت‌ها
    ۴ خوانندگان جام جهانی ۲۰۱۴
    ۵ منابع

تاریخچه
مسابقات بین‌المللی قبلی

در سال ۱۸۷۲، نخستین مسابقه بین‌المللی فوتبال بین دو کشورانگلیس و اسکاتلند در گلاسگو انجام شد که با نتیجه مساوی بدون گل به پایان رسید.[۲] نخستین جام برگزار شده نیز در سال ۱۸۸۴ و با نام مسابقات قهرمانی بریتانیا برگزار شد.[۳]

در قرن ۲۰ میلادی، فوتبال رو به رشد رفت و در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۰۰، فوتبال بدون داشتن مدال و به عنوان یکی از ورزش‌های تیمی، برگزار شد.[۴] در سال ۱۹۰۴ بود که فیفا در سوئیس تأسیس شد. مسؤولین وقت فیفا تلاش می‌کردند تا جدا از فوتبالی که در مسابقات المپیک برگزار می‌شود، مسابقات دیگری برگزار کنند اما چون اوایل ظهور این رشته ورزشی بود، فیفا توفیقی کسب نکرد و شکست خورده بود.[۵]

در المپیک سال ۱۹۰۸ بود که فوتبال برای نخستین بار، به عنوان یک ورزش رسمی در المپیک مورد استفاده قرار گرفت و فیفا مسئولیت برگزاری آن را به عهده داشت. البته در آن زمان تنها تیم ملی انگلیس یک تیم حرفه‌ای بود و سایر تیم‌ها دارای بازیکنان آماتور بودند که به همین دلیل در طی ۲ دوره بعدی المپیک، انگلیس مدال طلا را کسب کرد.

در سال ۱۹۰۹ و در کنار مسابقات المپیک که برای تیم‌های آماتور برگزار می‌شد، سر توماس لیپتون، جام توماس لیپتون را در شهر تورین برگزار کرد. البته در این رقابت‌ها، تیم‌های ملی شرکت نداشتند بلکه از هر کشور، یک تیم باشگاهی و به عنوان نماینده در این مسابقات حضور پیدا می‌کرد. زمانی جام توماس لیپتون به عنوان نخستین دوره رقابت‌های جام جهانی شناخته می‌شد.[۶] در این رقابت‌ها، موفق ترین تیم‌های ایتالیا، آلمان و سوئیس حضور داشتند اما مسئولین فوتبال انگلیس، حاضر نشدند تا یک تیم حرفه‌ای به این مسابقات بفرستند که لیپتون از باشگاه «آکلند غربی» به نمایندگی از انگلیس، برای شرکت در این رقابت‌ها دعوت کرد که در نهایت همین تیم هم قهرمان شد.

در سال ۱۹۱۴، فیفا مسابقات فوتبال المپیک را با عنوان جام جهانی فوتبال برای افراد آماتور به رسمیت شناخت و مسئولیت برگزاری این رقابت‌ها را پذیرفت.[۷] این حرکت فیفا در سال ۱۹۲۰، منجر به برگزاری نسختین جام بین قاره‌ای فوتبال شد که در آن یک کشور غیر اروپایی نیز شرکت کرد. مصر به همراه ۱۳ تیم اروپایی دیگر در این رقابت‌ها شرکت کرد که در نهایت مسابقات با قهرمانی تیم ملی بلژیک به پایان رسید.[۸] ۲ دوره بعدی رقابت‌ها نیز در سال‌های ۱۹۲۴ و ۱۹۲۸ با قهرمانی تیم ملی اروگوئه به پایان رسید.
نخستین دوره رقابت‌ها

با توجه به موفقیت در برگزاری مسابقات المپیک، فیفا و رئیس وقت آن زمانش؛ ژول ریمه؛ مجدداً تلاش خود را برای برگزاری یک جام رسمی بین‌المللی آغاز کردند تا بتوانند مسابقات مربوط به خود را برگزار کنند. در می سال ۱۹۲۸ بود که فیفا در شهر آمستردام تصمیمش را برای برگزاری مسابقات رسمی خود، اعلام کرد.[۹] آنها کشور اروگوئه را که در ۲ دوره قبلی جام جهانی و در آستانهٔ جشن ۱۰۰ سالگی استقلالش بود، به عنوان میزبان رقابت‌ها، انتخاب کردند.

کمیته‌ای برای دعوت تیم‌های ملی برای حضور در این رقابت‌ها تشکیل شد اما انتخاب اروگوئه به عنوان میزبان رقابت‌ها، به منزلهٔ افزایش هزینه‌ها و سخت شدن آمدن تیم‌ها به رقابت‌ها بود که همین مسأله باعث شد که تا قبل از ۲ ماه مانده به آغاز رقابت‌ها، هیچ تیم اروپایی، اعلام آمادگی نکرده باشد. هر چند در نهایت بلژیک، فرانسه، رومانی و یوگوسلاوی از اروپا در این رقابت‌ها حضور پیدا کردند. ۷ تیم از آمریکای جنوبی، ۲ تیم از آمریکای شمالی به همراه ۴ تیم اروپایی، ۱۳ تیم حاضر در نخستین دوره رقابت‌های جام جهانی فوتبال بودند.

دو بازی اول در تاریخ رقابت‌های جام جهانی، در ۱۳ ژوئیه ۱۹۳۰ برگزار شد. جاییکه فرانسه موفق شد با نتیجه ۴-۱ تیم مکزیک را شکست دهد و آمریکا نیز با ۳ گل تیم بلژیک را شکست داد. لوسین لورنت فرانسوی، زننده نخستین گل تاریخ رقابت‌های جام جهانی شد.[۱۰]

در بازی فینال نیز اروگوئه میزبان توانست در حضور ۹۳ هزار تماشاگر، با نتیجه ۴-۲ آرژانتین را شکست داده و به عنوان نخستین قهرمان جام جهانی فوتبال شناخته شود. جامی که با نام جام ژول ریمه نیز از آن یاد می‌شود.[۱۱]
جام‌های جهانی قبل از جنگ جهانی

پس از برگزار شدن نخستین دوره رقابت‌های جام جهانی، بازی‌های المپیک سال ۱۹۳۲ در لوس آنجلس برگزار شد که در انجا فوتبال محبوبیت بسیار کمی داشت و به جای آن، فوتبال آمریکایی بسیار محبوب شده بود. به همین دلیل بود که مسؤولین فیفا و المپیک، تصمیم گرفتند مسابقات فوتبال را در آن دوره از رقابت‌ها برگزار نکنند.[۱۲] فوتبال دوباره در المپیک سال ۱۹۳۶ جزو یکی از رشته‌ها شد اما بیشتر از گذشته تحت شعاع جام جهانی فوتبال قرار گرفته بود.

مسابقات سال ۱۹۳۴، در کشور ایتالیا برگزار شد. جاییکه برای اولین بار مسابقات دارای مرحله گروهی شدند. ۱۶ تیم در این دوره حضور داشتند که تا سال ۱۹۸۲، این تعداد تغییری نکرد. اروگوئه‌ای‌ها که از بازیهای ضعیف تیم‌های اروپایی در دورهٔ گذشته ناامید شده بودند، این مسابقات را تحریم کردند. بولیوی و پاراگوئه نیز بدلیل مسائل مالی، در این مسابقات حضور پیدا نکردند تا برزیل و آرژانتین بدون برگزاری هیچ بازی مقدماتی، در مسابقات حضور پیدا کنند. مصر نیز در این دوره، به عنوان نخستین تیم آفریقایی حضور پیدا کرد. ایتالیایی‌ها نیز خود توانستند در این دوره از رقابت‌ها قهرمان شوند و تبدیل به نخستین تیم اروپایی شوند که قهرمان جام جهانی می‌شود.[۹]

دوره بعدی رقابت‌ها نیز مجدداً در اروپا برگزار شد که موجب اعتراض کشورهای امریکایی شد و اروگوئه و آرژانتین مسابقات را تحریم کردند. همچنین برای نخستین بار اعلام شد که تیم‌های میزبان و قهرمان دوره قبل رقابت‌ها، بدون نیاز به برگزاری مسابقات مقدماتی، می‌توانند در این رقابت‌ها حضور یابند. بدین ترتیب کشور ایتالیا به عنوان قهرمان دوره قبل و فرانسه به عنوان میزبان، بطور مستقیم به جام جهانی صعود کردند. همچنین اتریش با وجود اینکه توانست به جام جهانی صعود کند، نتوانست در مسابقات شرکت کند چراکه عضوی از آلمان شده بود. به انگلیس پیشنهاد داده شد تا در این مسابقات حضور پیدا کنند اما آنها نپذیرفتند تا مسابقات با ۱۵ تیم برگزار شود. فرانسوی‌ها که میزبان بودند، تبدیل به نخستین میزبانی شدند که موفق به کسب جام نشد. تیم ملی ایتالیا در نهایت موفق شد تا برای دومین بار پیاپی، قهرمان این رقابت‌ها شود. ارنست ویلیمووسکی لهستانی نیز تبدیل به نخستین بازیکن شد که در یک بازی جام جهانی، موفق به زدن ۴ گل شد. وی در جریان باخت ۶-۵ کشورش به برزیل، چنین کاری کرد. این رکورد بعدها بارها تکرار شد اما ۵۶ سال طول کشید تا شخصی بتواند این رکورد را بهبود ببخشد.[۹]
برگزار نشدن دو جام جهانی بخاطر جنگ جهانی

دوره‌های ۱۹۴۲ و ۱۹۴۶ جام جهانی، به دلیل جنگ جهانی دوم برگزار نشد. جام جهانی ۱۹۴۲ قرار بود تا در کشور آلمان برگزار شود. این خبر در ۲۳مین سالگرد فیفا در سال ۱۹۳۶ و در برلین اعلام شده بود. اما جنگ جهانی در سال ۱۹۳۹ آغاز شد و میزبانی آلمان منتفی شد. در ژوئن همین سال، قرار شد برزیل میزبان رقابت‌ها باشد هرچند که با گسترش جنگ جهانی، برگزاری مسابقات منتفی شد آنهم در حالیکه حتی میزبان رقابت‌ها هم مشخص نشده بود.[۹]

بعد از پایان جنگ جهانی نیز، مسابقات سال ۱۹۴۶ بدلیل خرابی‌های حاصل از جنگ، برگزار نشد.[۹]
جام‌های جهانی بعد از جنگ جهانی
۱۹۵۰
اعضای تیم ملی اروگوئه که قهرمان نخستین جام، پس از جنگ جهانی دوم شدند،

در سال ۱۹۵۰ بود که مسابقات دوباره از سر گرفته شد. مسابقات به میزبانی برزیل برگزار شد و انگلیس برای نخستین بار در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. انگلیسی‌ها که فوتبال را ورزشی انگلیسی می‌دانستند، دوست نداشتند تا در رقابت با تیم‌های غیرانگلیسی شرکت کنند تا بتوانند فوتبال را انگلیسی نگه دارند[۱۳] اما سرانجام در سال ۱۹۴۶ بود که دعوت فیفا را پذیرفتند و در این رقابت‌ها شرکت کردند.[۱۴] هر چند در نهایت انها با شکست برابر آمریکا، از گردونه رقابت‌ها حذف شدند و نتوانستند به فینال راه پیدا کنند. انگلیسی‌ها آن بازی را با ۱ گل به آمریکا واگذار کرده بودند هرچند در ابتدا اخبار به اشتباه مخابره شد. بنابر اخبار، انگلیسی‌ها بازی را ۱-۰ برده بودند و البته به علت اشتباه تایپی، نتیجه بازی ۱۰-۰ به نفع انگلیس خوانده شده بود. همچنین اروگوئه‌ای که دو دوره قبلی را تحریم کرده بود، مجدداً به این بازیها آمد. کشورهای اروپای شرقی چون شوروی سابق نیز بدلایل سیاسی در مسابقات حضور نداشتند. ایتالیا، قهرمان دوره قبل نیز با وجود سقوط هواپیمای خود که باعث کشته شدن اکثر بازیکنانش شد، در این رقابت‌ها شرکت کرد. همجنین این تنها دوره از رقابت‌ها بود که پس از مرحله گروهی، مسابقات حذفی برگزار نشد و در این دور هم مسابقات به شکل گروهی برگزار شد. در نهایت نیز اروگوئه‌ای‌ها، برزیل میزبان را شکست دادند و قهرمان شدند.
۱۹۵۴

جام جهانی ۱۹۵۴ در کشور سوئیس برگزار شد و مسابقات برای اولین بار از طریق تلویزیون پخش شدند. شوروی که در مسابقات المپیک شگفتی ساز شده بودند، در این رقابت‌ها موفق نبودند. در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات نیز پرگل ترین بازی تاریخ رقابت‌ها رقم خورد. جاییکه اتریش با وجود آنکه با ۳ گل از سوئیس عقب افتاده بود، در نهایت با نتیجه ۷-۵ موفق شد سوئیس را شکست دهد. در نهایت نیز آلمان غربی با برتری ۳-۲ برابر قهرمان المپیک، یعنی مجارستان موفق شد قهرمان مسابقات شود.[۱۵] این قهرمانی در حالی بدست آمد که آلمانی‌ها ابتدا با ۲ گل از حریف عقب افتاده بودند. به همین دلیل این مسابقه در آلمان، با نام «معجزه برن» معروف شده‌است.[۱۶]
۱۹۵۸
پله و گیلمار، اعضای تیمی از برزیل بودند که نخستین قهرمانی جهان را برای برزیل به ارمغان آوردند

جام جهانی ۱۹۵۸ در سوئد برگزار شد و برزیل توانست قهرمان شود. برزیلی‌ها تبدیل به نخستین تیم تاریخ مسابقات شدند که در حالی قهرمان می‌شدند که مسابقات در یک قاره دیگر برگزار می‌شد. همچنین برای اولین بار، هر چهار تیم بریتانیایی موفق به حضور در مرحلهٔ نهایی مسابقات شدند. اتفاقی که دیگر هرگز رخ نداد. همچنین در این مسابقات، پله به جهان فوتبال معرفی شد. وی در فینال ۲ بار گلزنی کرد. ژوست فونتین نیز با زدن ۱۳ گل، بهترین گلزن رقابت‌ها شد. رکوردی که تاکنون دست نخورده باقی‌مانده‌است.[۱۷]
۱۹۶۲

در حالی شیلی میزبان جام جهانی ۱۹۶۲ بود که قبل از آغاز مسابقات، زلزله ویرانگر و ۹٫۵ ریشتری شیلی رخ داد و خسارات زیادی وارد کرد. این دوره از مسابقات بخاطر خشونت زیادش و بازیهای تدافعیش بسیار مشهور شد. برای مثال بازی ایتالیا با شیلی که با برد ۲-۰ شیلی همراه بود، به نام نبرد سانتیاگو معروف شد. دو روزنامه نگار ایتالیایی، مقاله‌ای تند درباره کشور میزبان نوشتند و در مسابقه نیز بازیکنان دو تیم به قصد مصدوم کردن بازیکنان حریف بازی می‌کردند و در نهایت دو بازیکن از تیم ایتالیا نیز از بازی اخراج شدند. در نهایت و برای دومین بار پیاپی، برزیل موفق شد در فینال و با نتیجه ۳-۱ تیم چکسلواکی را شکست دهد و قهرمان مسابقات شود. مارکوس کول کلمبیایی نیز تبدیل به نختستین و تنها بازیکن تاریخ شد که از روی نقطه کرنر، موفق به زدن گل در جام جهانی شد. لو یاشین این گل را دریافت کرده بود.[۱۸]
وضعیت کشورهای مختلف در مسابقات

در بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۷۸، مسابقات با حضور ۱۶ تیم برگزار می‌شد. البته در مسابقات سال ۱۹۳۸ کشور اتریش جزوی از آلمان شده بود و به همین دلیل بود که مسابقات با حضور ۱۵ تیم برگزار شد. همچنین در مسابقات سال ۱۹۵۰ بود که به علت انصراف تیم‌های هند، اسکاتلند و ترکیه، مسابقات با شرکت ۱۳ تیم برگزار شد.[۱۹] در آن سال‌ها اکثر تیم‌های شرکت کننده، از اروپا و آمریکای جنوبی بودند و تیم‌های کمی از قاره‌های آمریکای شمالی، آسیا، آفریقا و اقیانوسیه در این رقابت‌ها بودند و اکثر آنها نیز به راحتی از تیم‌های اروپایی و آمریکایی جنوبی، شکست می‌خوردند. در واقع تا سال ۱۹۸۶، تنها آمریکا بود که جزو قاره اروپا و آمریکای جنوبی نبود اما توانسته بود از دور نخست رقابت‌ها صعود کند و در رقابت‌های سال ۱۹۳۰، به دور نیمه نهایی رسیده بود. همچنین تیم‌های ملی کوبا در سال ۱۹۳۸، کره شمالی در سال ۱۹۶۶ و مکزیک در سال ۱۹۷۰ بود که توانسته بودند به مرحله یک چهارم نهایی برسند.

در دوران جنگ جهانی دوم جام در ایتالیا بود و معاون رئیس فیفا، "اوتورینو باراسی" آنرا در یک جعبه کفش در زیر تختخواب خود مخفی کرده بود. برزیل در سال ۱۹۶۶ به روال عادی پس از چهار سال جام را به فیفا بازگرداند. این جام در همین سال و قبل از شروع بازیها، بخشی از نمایشگاه "فوتبال در دنیای تمبر" بود که در "وستمینستر سنترهال" لندن برگزار شده بود. در روز ۲۰ مارس ۱۹۶۶ برابر ۲۹ اسفند ۱۳۴۴ خورشیدی، زمانی که در قسمت دیگری از ساختمان نمایشگاه مراسم عبادت برگزار شده بود، ربوده شد. اما یک هفته بعد سگی ضمن بازی در باغچه جلوی خانه‌ای آنرا پیدا کرد. جام ژول ریمه پس از مسابقات ۱۹۷۰ برای همیشه به برزیل رفت ولی در دسامبر سال ۱۹۸۳ دوباره و این بار از ویترین فدراسیون فوتبال برزیل به سرقت رفت. در تحقیقات پلیس معلوم شد که دزدان جام را ذوب کرده‌اند. به این خاطر فدراسیون برزیل بدل جام را نزد یک شرکت آلمانی در شهر "هانائو" نزدیک فرانکفورت سفارش داد که اکنون در برزیل نگهداری می‌شود.

پس از این رویداد، فیفا از میان ۵۳ طرح که هنرمندان در رقابتی جهانی برای جام جهانی فراهم آورده بودند، جام فعلی را که طراحی تندیس ساز و سنگتراش ایتالیایی "سیلویو گازانیگا" اهل میلان است را بر گزید. جنس جام طلای ۱۸ عیار، وزن آن ۶۱۷۵ گرم و ارتفاع آن ۳۶۸ میلیمتر است. تیم برنده جام را دریافت می‌کند وپس از پایان مسابقات می‌بایستی آنرا قبل از بازگشت به کشور خود تحویل فیفا دهد. تیم قهرمان یک نسخه بدل با روکش آب طلا دریافت می‌کند که آنهم متعلق به فیفا می‌ماند.

منبع این بخش: ویکی‌پدیای آلمانی و انگلیسی
نتایج
سال     میزبان         بازی فینال         بازی مقام سومی
قهرمان     امتیاز     نایب قهرمان     مکان سوم     امتیاز     مکان چهارم
۱۹۳۰
مشروح     اروگوئه     ارگوئه
اروگوئه     ۴ - ۲     آرژانتین
آرژانتین     ایالات متحده آمریکا
ایالات متحده آمریکا     برگزار نشد‏*[۱]     یوگوسلاوی
یوگسلاوی
۱۹۳۴
مشروح     ایتالیا     ایتالیا
ایتالیا     ۲ - ۱
پس از وقت اضافه     الگو:نام مستعار کشور جمهوری چک
چکسلواکی     آلمان
آلمان     ۳ - ۲     اتریش
اتریش
۱۹۳۸
مشروح     فرانسه     ایتالیا
ایتالیا     ۴ - ۲     مجارستان
مجارستان     برزیل
برزیل     ۴ - ۲     سوئد
سوئد
۱۹۵۰
مشروح     برزیل     ارگوئه
اروگوئه     ۲ - ۱     برزیل
برزیل     سوئد
سوئد     ۳ - ۱      اسپانیا
۱۹۵۴
مشروح     سوئیس     آلمان
آلمان غربی     ۳ - ۲     مجارستان
مجارستان     اتریش
اتریش     ۳ - ۱     ارگوئه
اروگوئه
۱۹۵۸
مشروح     سوئد     برزیل
برزیل     ۵ - ۲     سوئد
سوئد     فرانسه
فرانسه     ۶ - ۳     آلمان
آلمان غربی
۱۹۶۲
مشروح     شیلی     برزیل
برزیل     ۳ - ۱     الگو:نام مستعار کشور جمهوری چک
چکسلواکی     شیلی
شیلی     ۱ - ۰     یوگوسلاوی
یوگسلاوی
۱۹۶۶
مشروح     انگلستان*[۲]     انگلستان
انگلستان     ۴ - ۲
پس از وقت اضافه     آلمان
آلمان غربی     پرتغال
پرتغال     ۲ - ۱     شوروی
شوروی
۱۹۷۰
مشروح     مکزیک     برزیل
برزیل     ۴ - ۱     ایتالیا
ایتالیا     آلمان
آلمان غربی     ۱ - ۰     ارگوئه
اروگوئه
۱۹۷۴
مشروح     آلمان غربی     آلمان
آلمان غربی     ۲ - ۱     Flag of the Netherlands.svg
هلند     لهستان
لهستان     ۱ - ۰     برزیل
برزیل
۱۹۷۸
مشروح     آرژانتین     آرژانتین
آرژانتین     ۳ - ۱
پس از وقت اضافه     Flag of the Netherlands.svg
هلند     برزیل
برزیل     ۲ - ۱     ایتالیا
ایتالیا
۱۹۸۲
مشروح     اسپانیا     ایتالیا
ایتالیا     ۳ - ۳
(۳ - ۱)
با ضربات پنالتی     آلمان
آلمان     لهستان
لهستان     ۳ - ۲     فرانسه
فرانسه
۱۹۸۶
مشروح     مکزیک     آرژانتین
آرژانتین     ۳ - ۲     آلمان
آلمان غربی     فرانسه
فرانسه     ۴ - ۲
پس از وقت اضافه     بلژیک
بلژیک
۱۹۹۰
مشروح     ایتالیا     آلمان
آلمان غربی     ۱ - ۰     آرژانتین
آرژانتین     ایتالیا
ایتالیا     ۲ - ۱     انگلستان
انگلستان
۱۹۹۴
مشروح     آمریکا     برزیل
برزیل     ۰ - ۰
(۳ - ۲)
با ضربات پنالتی     ایتالیا
ایتالیا     سوئد
سوئد     ۴ - ۰     بلغارستان
بلغارستان
۱۹۹۸
مشروح     فرانسه     فرانسه
فرانسه     ۳ - ۰     برزیل
برزیل     کرواسی
کرواسی     ۲ - ۱     Flag of the Netherlands.svg
هلند
۲۰۰۲
مشروح     کره جنوبی
و ژاپن     برزیل
برزیل     ۲ - ۰     آلمان
آلمان     ترکیه
ترکیه     ۳ - ۲     کره جنوبی
کره جنوبی
۲۰۰۶
مشروح     آلمان     ایتالیا
ایتالیا     ۱ - ۱
(۵ - ۳)
با ضربات پنالتی     فرانسه
فرانسه     آلمان
آلمان     ۳ - ۱     پرتغال
پرتغال
۲۰۱۰
مشروح     آفریقای جنوبی      اسپانیا     ۱ - ۰
پس از وقت اضافه     Flag of the Netherlands.svg
هلند     آلمان
آلمان     ۳ - ۲     ارگوئه
اروگوئه
۲۰۱۴
مشروح     برزیل     آلمان
آلمان     ۱ - ۰
پس از وقت اضافه     آرژانتین
آرژانتین     Flag of the Netherlands.svg
هلند     ۳ - ۰     برزیل
برزیل
تیم‌هایی که به جمع چهار تیم برتر راه یافته‌اند
تیم     قهرمان     نایب قهرمان     سوم     چهارم
 برزیل     ۵ (۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴، ۲۰۰۲)     ۲ (۱۹۵۰*، ۱۹۹۸)     ۲ (۱۹۳۸، ۱۹۷۸)     ۲ (۱۹۷۴،۲۰۱۴*)
 آلمان^     ۴(۱۹۵۴، ۱۹۷۴*، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴)     ۴ (۱۹۶۶، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶، ۲۰۰۲)     ۴ (۱۹۳۴، ۱۹۷۰، ۲۰۰۶*، ۲۰۱۰)     ۱ (۱۹۵۸)
 ایتالیا     ۴ (۱۹۳۴*، ۱۹۳۸، ۱۹۸۲، ۲۰۰۶)     ۲ (۱۹۷۰، ۱۹۹۴)     ۱ (۱۹۹۰*)     ۱ (۱۹۷۸)
 آرژانتین     ۲ (۱۹۷۸*، ۱۹۸۶)     ۳ (۱۹۳۰، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴)     —     —
 اروگوئه     ۲ (۱۹۳۰*، ۱۹۵۰)     —     —     ۳ (۱۹۵۴، ۱۹۷۰، ۲۰۱۰)
 فرانسه     ۱ (۱۹۹۸*)     ۱ (۲۰۰۶)     ۲ (۱۹۵۸، ۱۹۸۶)     ۱ (۱۹۸۲)
 انگلستان     ۱ (۱۹۶۶*)     —     —     ۱ (۱۹۹۰)
 اسپانیا     ۱ (۲۰۱۰)     —     —     ۱ (۱۹۵۰)
 هلند     —     ۳ (۱۹۷۴، ۱۹۷۸، ۲۰۱۰     ۱ ۲۰۱۴)     ۱ (۱۹۹۸،۲۰۱۴)
 چکسلواکی#     —     ۲ (۱۹۳۴، ۱۹۶۲)     —     —
 مجارستان     —     ۲ (۱۹۳۸، ۱۹۵۴)     —     —
 سوئد     —     ۱ (۱۹۵۸*)     ۲ (۱۹۵۰، ۱۹۹۴)     ۱ (۱۹۳۸)
 لهستان     —     —     ۲ (۱۹۷۴، ۱۹۸۲)     —
 اتریش     —     —     ۱ (۱۹۵۴)     ۱ (۱۹۳۴)
 پرتغال     —     —     ۱ (۱۹۶۶)     ۱ (۲۰۰۶)
 ایالات متحده آمریکا     —     —     ۱ (۱۹۳۰)     —
 شیلی     —     —     ۱ (۱۹۶۲)     —
 کرواسی     —     —     ۱ (۱۹۹۸)     —
 ترکیه     —     —     ۱ (۲۰۰۲)     —
 یوگسلاوی#     —     —     —     ۲ (۱۹۳۰، ۱۹۶۲)
 اتحاد جماهیر شوروی#     —     —     —     ۱ (۱۹۶۶)
 بلژیک     —     —     —     ۱ (۱۹۸۶)
 بلغارستان     —     —     —     ۱ (۱۹۹۴)
 کره جنوبی     —     —     —     ۱ (۲۰۰۲*)

    * = میزبان
    ^ = از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۹۰ عناوین آلمان مربوط به آلمان غربی است.
    # = کشورهایی که به دو یا چند کشور تقسیم شدند

یادداشت‌ها

    ^ بازی رسمی ب حک شد مقام سوم در مسابقات ۱۹۳۰ انجام نشد؛ ایالات متحده آمریکا و پادشاهی یوگسلاوی هر دو در نیمه نهایی شکست خوردند. با این حال، بعدها فیفا عطف به ماسبق کرد و ایالات متحده آمریکا و پادشاهی یوگسلاوی را به ترتیب سوم و چهارم اعلام کرد، احتمالاً بر اساس اختلاف گل، ضابطه‌ای که تا پیش از مسابقات ۱۹۶۲ سابقه نداشت.
    ^ در فینال جام جهانی ۱۹۶۶ گل جف هورست که بعد از برخورد با تیرک دروازه روی خط فرود آمده بود به اشتباه توسط کمک داور و سپس داور دیدار درست تشخیص داده شد و بطور مستقیم بر نتیجه دیدار و قهرمان جام جهانی تاثیر گذاشت. از جام جهانی ۲۰۱۴ شاهد تکنولوژی گل لاین یا خط دروازه هستیم که با استفاده از چند دوربین مسلط به دروازه، وقوع گل احتمالی توسط حسگرها به ساعت داوران دیدار گزارش می‌شود و احتمال اینگونه اشتباهات به صفر می‌رسد.[۲۰]

خوانندگان جام جهانی ۲۰۱۴

فدراسیون بین‌المللی فوتبال فیفا اعلام کرد آواز رسمی مسابقات جام جهانی ۲۰۱۴ فوتبال را دو خواننده از آمریکای لاتین می‌خوانند. بر این اساس جنیفر لوپز خواننده پاپ با همکاری کلودیا لیت خواننده برزیلی و پیت بول خواننده رپ آواز رسمی امسال جام جهانی را می‌خوانند. این آواز «ole ola) «we are one) نام دارد قرار است به دو زبان انگلیسی و پرتغالی خوانده شود. پیت بول ترانه آن را نوشته و تهیه خواهد کرد. گفتنی است؛ آواز جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی را شکیرا اجرا کرد.

فریتس والتر

فردریش فریتس والتر(به آلمانی: Friedrich „Fritz“ Walter)‏(زاده: ۳۱ نوامبر ۱۹۲۰ درکایزرسلاوترن، آلمان )زاده شد.او یکی از نام آورترین و محبوب ترین بازیکنان فوتبال آلمان در دهه های ۴۰ و ۵۰ میلادی بود. وی به عنوان کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان، با این تیم در سال ۱۹۵۴ در سوییس به مقام قهرمانی جهان دست یافت.

محتویات

    ۱ دوران باشگاهی
    ۲ دوران ملی
        ۲.۱ فریتس والتر از اسیر جنگی تا قهرمان فوتبال جهان
        ۲.۲ سالهای بعد از جنگ
    ۳ پانویس
    ۴ پیوند به بیرون

دوران باشگاهی

هفت ساله بود که فوتبال را با تیم خردسالان این شهر آغاز کرد. نخست به عنوان مدافع سمت راست بازی می‌کرد، اما بعدها به خط میانی و حمله منتقل شد. در هفده سالگی مهاجم ثابت تیم اول کایزرسلاترن بود. فریتس والتر همواره به تیم باشگاهی خود وفادار ماند. در روزهای اوج فعالیت ورزشی والتر، باشگاه‌های صاحب‌نام اروپا چون اینترمیلان ایتالیا و راسینگ پاریس فرانسه پیشنهاد خرید او را دادند. راسینگ برای خرید او ۲۵۰ هزار مارک و آتلتیکو مادرید حتی ۵۰۰ هزار مارک پیشنهاد کرد. این ارقام در آن زمان نجومی به شمار می‌رفت. اما والتر به همه پیشنهادها پاسخ منفی داد و در کایزرسلاترن ماند. [۱]
دوران ملی

فریتس والتر بیست ساله بود که از طرف سپ هربرگر مربی پرآوازه‌ی آلمان به تیم ملی فراخوانده شد. وی نخستین بازی خود را در ۱۴ ژوئیه ۱۹۴۰ در مقابل تیم ملی رومانی انجام داد و در پیروزی ۹ بر ۳ آلمان بر این تیم، سه بار موفق شد دروازه‌ی حریف را فروریزد.[۲]
فریتس والتر از اسیر جنگی تا قهرمان فوتبال جهان
مجسمه یادبود بازیکنان باشگاه فوتبال کایزرسلاوترن در جام جهانی سال ۱۹۵۴ در مقابل ورزشگاه فریتز والتر از چپ به راست: ورنر لیبریش ٬ فریتس والتر ٬ ورنر کهل‌مه‌یر ٬ هورست اکل و آرمیک والتر

والتر در جنگ جهانی دوم، به خدمت نظام فراخوانده و سرباز توپخانه شد. وی در ارتش از فعالیت ورزشی خود دست نکشید و جزو تیم فوتبال سربازان بود. اما در جریان جنگ به اسارت ارتش شوروی درآمد. اینکه به سیبری فرستاده نشد، به معجزه‌ای می‌ماند که خود داستانی شنیدنی است. والتر که در اردوی اسیران جنگی در رومانی به تب مالاریا دچار و ضعیف شده بود، گاهی با نگهبانان مجاری و اسلواکی اردوگاه که یک تیم فوتبال تشکیل داده بودند بازی می‌کرد. هم آنان بودند که او را به عنوان بازیکن تیم ملی فوتبال آلمان بازشناختند و به فرمانده روس اردوگاه «سرهنگ شوکف» معرفی کردند. این سرهنگ روس که خود نیز شیفته‌ی ورزش فوتبال بود، از تبعید فریتس والتر و برادرش لودویگ به سیبری ممانعت به عمل آورد. بعدها هر گاه از والتر می‌پرسیدند که آیا بازی نهایی جام جهانی در مقابل مجارستان که به قهرمانی آلمان منجر گردید مهم‌ترین بازی زندگی او بوده یا نه، در پاسخ می‌گفت: «نه! من مهم‌ترین بازی زندگیم را در آن اردوگاه اسیران جنگی انجام داده‌ام». والتر پس از وقفه‌ی ناشی از جنگ، در سال ۱۹۵۱ به تیم ملی فوتبال آلمان بازگشت. سه سال بعد، آلمان در رقابت‌های جام جهانی سال ۱۹۵۴ در سوییس به بازی نهایی راه یافت. حریف این تیم، تیم ملی فوتبال مجارستان بود که شانس مسلم قهرمانی به شمار می‌رفت. اما تیم آلمان که بعدها به نام «تیم والتر» معروف شد، «معجزه‌ی برن» را آفرید و مجارستان را با نتیجه‌ی سه بر دو شکست داد و قهرمان جهان شد. .[۳]
سالهای بعد از جنگ

چهار سال پس از آن، والتر دوباره با تیم آلمان راهی مسابقات جام جهانی در سوئد شد. آلمان در دیدار نیمه نهایی در مقابل سوئد میزبان مسابقات قرار گرفت. اما این تیم نتوانست موفقیت دوره‌ی قبل خود را تکرار کند و نه تنها در این بازی با نتیجه‌ی سه بر یک شکست خورد و از راهیابی به بازی نهایی بازماند، بلکه کاپیتن خود فریتس والتررا نیز به دلیل آسیب‌دیدگی شدید از دست داد. آلمان در آن دوره از مسابقات به مقام چهارم بسنده کرد و فریتس والتر نیز پس از آن، کناره‌گیری خود را از تیم ملی اعلام نمود. استادیوم فوتبال کایزرسلاوترن که «بتسن‌برگ» نام داشت، در نوامبر سال ۱۹۸۵ به احترام این ستاره‌ی پیشین فوتبال آلمان، به «استادیوم فریتس والتر» تغییر نام یافت. خود او در باره‌ی این نامگذاری گفت: «من در هشت سالگی آنجا آغاز کردم و در ۳۹ سالگی فعالیت خود را پایان دادم. این استادیوم برای من «بتسه» (بتسن‌برگ) است، اما اینکه حالا استادیوم فریتس‌والتر نام دارد هم مورد مخالفت من نیست و حتا کمی به آن افتخار می‌کنم». والتر نخواست فعالیت ورزشی خود را از راه مربیگری دنبال کند و دو بار دعوت برای جانشینی سپ هربرگر و مربیگری تیم ملی فوتبال آلمان را رد کرد. او به فعالیت‌های اجتماعی روی آورد و نماینده‌ی «بنیاد سپ هربرگر» شد. کار این بنیاد، کمک به جوانانی بود که در نتیجه‌ی خلافکاری به زندان افتاده بودند و پس از آزادی می‌خواستند به زندگی عادی بازگردند. فریتس والتر در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۲ در سن ۸۱ سالگی چشم از جهان فروبست.

تیم ملی فوتبال آلمان

تیم ملی فوتبال آلمان (به آلمانی: Die deutsche Fußballnationalmannschaft) تیم فوتبالی است که از سال ۱۹۰۸، نمایندهٔ کشور آلمان در مسابقات بین‌المللی است.[۲] این تیم تحت کنترل فدراسیون فوتبال آلمان (Deutscher Fußball-Bund) است که در سال ۱۹۰۰ تاسیس شده‌است.[۶][۷] در سال ۱۹۴۹، آلمان به دو تیم آلمان غربی و آلمان شرقی تقسیم شد که هر دو توسط فیفا به رسمیت شناخته شدند تا سال ۱۹۹۰ که دوباره با هم متحد شدند. رکوردهای این دو تیم، با هم ادغام شده‌است.[۸][۹]

آلمان یکی از موفق‌ترین تیم‌های ملی فوتبال در دنیاست. آن‌ها چهار بار قهرمان جام جهانی فوتبال (۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴) و سه‌بار قهرمان جام ملت‌های اروپا (۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶) شده‌اند.[۶] آن‌ها همچنین دارای سه نایب‌قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، چهار نایب قهرمانی در جام جهانی و چهار مقام سومی در جام جهانی هستند.[۶] آلمان شرقی در سال ۱۹۷۶ قهرمان المپیک نیز شد.[۱۰] آلمان تنها کشوری است که هم در ردهٔ مردان و هم در ردهٔ زنان در جام جهانی فوتبال به مقام قهرمانی رسیده‌است. همچنین تنها کشور اروپایی (در دنیا به همراه برزیل) است که به تمام جام‌های جهانی که اجازهٔ حضور در آن‌ها را داشته، راه یافته‌است. سرمربی فعلی این تیم، یواخیم لو است.

محتویات

    ۱ القاب
    ۲ تاریخچه
        ۲.۱ دوران ابتدایی
        ۲.۲ سه تیم ملی آلمان
        ۲.۳ شگفتی در برن
        ۲.۴ باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن
        ۲.۵ جام جهانی در خاک خودی
        ۲.۶ اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰
        ۲.۷ افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان
        ۲.۸ دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸-۱۹۹۰)
        ۲.۹ دوران کان و بالاک
        ۲.۱۰ دوران یواخیم لو تا الان
    ۳ استادیوم
    ۴ افتخارات
    ۵ بازیکنان
        ۵.۱ ترکیب فعلی
        ۵.۲ بیشترین بازی ملی
        ۵.۳ بهترین گلزنان
    ۶ پانویس
    ۷ پیوند به بیرون

القاب

در آلمان این تیم به صورت ساده Nationalmannschaft (تیم ملی)، DFB-Auswahl (منتخب DFB) یا Nationalelf (یازده ملی‌پوش) خطاب می‌شود در حالی که در رسانه‌های خارجی به آن‌ها Mannschaft (تیم) گفته می‌شود. از عبارت‌های Die Adler (عقاب‌ها) یا Deutsche Adler (عقاب‌های آلمانی) نیز گاهی استفاده می‌شود.[۱۱]
تاریخچه
دوران ابتدایی

بین سال ۱۹۰۱–۱۸۹۹ قبل از تشکیل تیم‌های ملی در رده بین‌المللی تیم ملی آلمان ۵ بازی غیررسمی با انگلیس انجام داد که در همه این بازی‌ها، انگلیسی‌ها موفق به شکست آلمان‌ها شدند. ۸ سال بعد از تاسیس فدراسیون فوتبال آلمان، آلمان اولین بازی رسمی خود را با تیم ملی سوئیس انجام داد که سوئیس با نتیجه ۵ بر ۳ آلمان را مغلوب کرد.[۲] به طور تصادفی اولین بازی‌های تیم ملی آلمان بعد از جنگ جهانی اول و بعد از جنگ جهانی دوم و همچنین بعد از اتحاد آلمان همه مقابل سوئیس انجام شده‌است. حتی اولین قهرمانی آلمان در جام جهانی نیز در کشور سوئیس بوده‌است.

در سال‌های اولیه بازیکنان به وسیله DFB (فدراسیون فوتبال آلمان) انتخاب می‌شدند. در آن زمان هنوز مربی برای تیم انتخاب نشده بود. اولین مربی تیم ملی آلمان اتو نرتز بود که معلم مدرسه در شهر مانهایم بود و هدایت تیم ملی را از سال‌های ۱۹۳۶-۱۹۲۶ بر عهده گرفت.[۱۲] فدراسیون به دلیل رکود بزرگ توانایی اعزام تیم ملی به اروگوئه را در سال ۱۹۳۰ برای نخستین دوره جام جهانی فوتبال نداشت. اما ۴ سال بعد، در نخستین حضور خود در جام جهانی در ایتالیا، موفق به کسب مقام سوم شد. در سال ۱۹۳۶ که المپیک در شهر برلین برگزار شد تیم ملی عملکرد ضعیفی به نمایش گذاشت و سپ هربرگر به عنوان مربی آلمان منصوب شد. در سال ۱۹۳۷ بعد از برد ۸-۰ دانمارک در شهر بیرسلاو (وروتسواف) به نام یازده مردان بیرسلاو معروف شدند.[۱۳][۱۴]

بعد از الحاق اتریش به آلمان نازی) در سال ۱۹۳۸ (آنشلوس) به دلیل درخواست سیاستمداران آلمان نازی، ۵ یا ۶ بازیکن حرفه‌ای اتریش به تیم ملی آلمان پیوستند تا در جام جهانی ۱۹۳۸ در فرانسه شرکت کنند اما تیم ملی آلمان در همان ابتدای کار از دور رقابت‌ها کنار رفت و بدترین نتیجه تاریخ جام جهانی آلمان کسب شد (صرف نظر از سال ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ که آلمان در این جام‌ها شرکت نکرد).

در زمان جنگ جهانی دوم تیم ملی آلمان بیش از ۳۰ بازی ملی انجام داد اما در سال ۱۹۴۲ همه بازیکنان تیم ملی برای انجام وظیفه سربازی فراخوانده شدند.
سه تیم ملی آلمان

به زمانی گفته می‌شود که بعد از جنگ جهانی دوم آلمان داری سه تیم بود آلمان غربی، آلمان شرقی و تیم ملی فوتبال زارلند.
شگفتی در برن

آلمان غربی به کاپیتانی فریتس والتر در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ موفق به کسب مقام قهرمانی شد. این قهرمانی در حالی به دست آمد که آلمان در دور گروهی مسابقات ۸-۳ مغلوب مجارستان شده بود اما در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ آلمان ۶ دقیقه به پایان بازی با گل هلموت ران موفق به شکست مجارستان با نتیجه ۳ بر ۲ شد و به نظر کارشناسان شگفتی بزرگی در برن اتفاق افتاد.
باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن

آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ به مقام چهارمی رسید و در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفت. به دلیل نتایج نه چندان راضی کننده فدراسیون هدایت تیم ملی را بر عهده هلموت شون گذاشت. درجام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ آلمان شوروی را با یک گل شکست داد تا بازی فینال را در مقابل تیم میزبان یعنی انگلیس در ورزشگاه ومبلی برگزار کند. بازی در وقت‌های معمول ۲ - ۲ به پایان رسید اما ضربه بحث برانگیز جف هرست، که به اعتقاد آلمان از خط نگذشته بود، را کمک داور بازی گل اعلام کرد تا بازی ۳-۲ به سود انگلیس شود. در دقایق پایانی وقت اضافی انگلیس گل دیگری را به ثمر رساند تا بازی را انگلیس ۴-۲ برده و قهرمان شود. در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ در مکزیک آلمان برای انتقام آمد. آنها موفق شدند انتقام شکست ۴ سال قبل خود در مقابل انگلیس را بگیرند. سپس در مرحله نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفتند. در این بازی خاطره انگیز که بعدها از آن به عنوان بازی قرن یاد شد آلمان علیرغم بازی بسیار نزدیک و مصدومیت فرانتس بکن‌باوئر که شانه‌اش دررفته بود بازی را ۴-۳ واگذار کرد. اما اتفاق خوبی که برای آلمان‌ها در این جام رخ داد آقای گلی گرد مولر گلزن افسانه‌ای آلمان با ۱۰ گل زده بود. آلمان در بازی رده بندی با یک گل اروگوئه را شکست داد و به مقام سومی رسید.
جام جهانی در خاک خودی

قبل از جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ آلمان موفق به قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲شد و در فینال شوروی را با سه گل شکست داد و آماده جام جهانی شد. آلمان در فینال این رقابت‌ها به مصاف هلند رفت. تیمی که با اجرای توتال فوتبال بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشته بود و مدعی اصلی جام بود. در بازی فینال هلند با گل یوهان نیسکنس یک بر صفر پیش افتاد اما بازی بسته و دقیق آلمان کار را برای هلند سخت کرد. آلمان با گل‌های پل برایتنر و گرد مولر دومین قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرد.
اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰

در اروپا آلمان در بازی فینال مغلوب چکسلواکی شد. بازی در وقت قانونی ۲-۲ به پایان رسید اما در ضربات پنالتی آلمان ۵ بر ۳ بازی را واگذار کرد. از آن موقع به بعد تیم ملی آلمان هرگز در ضربات پنالتی مغلوب نشده است فقط دو مورد از دست دادن پنالتی دیده می‌شود که یکی از آنها در نیمه نهایی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ اولی اشتلیکه پنالتی خود را از دست داد هر چند که در آخر آلمان بود که فرانسه را شکست داد. مورد دوم از دست دادن پنالتی لوکاس پودولسکی در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ مقابل صربستان بود. آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ واقع در آرژانتین نتوانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و با باخت ۳ بر ۲ مقابل اتریش از گردونه رقابت کنار رفت و مربی موفق آلمان هلموت شون بازنشسته شد و هدایت تیم ملی آلمان را یوپ دروال بر عهده گرفت. تحت مربیگری یوپ آلمان موفق به فتح جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۰ شد. در جام جهانی ۱۹۸۲ آلمان‌ها نمایش خوبی داشتند و به مقام نایب قهرمانی مسابقات رسیدند. آلمان در بازی فینال ۳-۱ از ایتالیا باخت. بازی به یاد ماندنی برای آلمان‌ها در این جام برد تیم ملی فوتبال فرانسه بود که بازی ۳-۱ باخته را به تساوی ۳-۳ رساندند و در ضربات پنالتی پیروز بازی شدند.
افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان
فرانتس بکن باوئر

بعد از نتیجه ضعیف در جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۴ آلمان با قدرت در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ حاضر اما بار دیگر در بازی فینال بازی را به آرژانتین و دیگو مارادونا باخنتد تا سومین نایب قهرمانی خود را تجربه کرده باشند. در سال ۱۹۸۸آلمان در مرحله نیمه نهایی جام ملتهای اروپا از هلند شکست خوردند. اما در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ با شکست دادن آرژانتین در فینال انتقام گرفته و لوتار ماتیوس کاپیتان آلمان سومین جام ژرمن‌ها را بالای سر برد. فرانتس بکن‌باوئر تنها کسی است که هم به عنوان مربی و هم به عنوان کاپیتان جام جهانی را فتح کرده‌است.این یکی از خاص ترین عناوین تاریخچه فوتبال است که در کتاب تاریخ جام جهانی فقط یک نام در جلوی آن نوشته شده است: فرانتس بکن باوئر
دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸-۱۹۹۰)

بعد از قهرمانی آلمان در جام جهانی دو کشور آلمان غربی و آلمان شرقی به هم پیوستند و بازیکنان خوبی مانند ماتیاس سامر و اولف کیرستن در ترکیب تیم ملی آلمان قرار گرفتند. اولین بازی آلمان در عرصه بین‌المللی بعد از اتحاد جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲ می‌باشد که دانمارک شگفتی ساز مسابقات شد و موفق به پیروزی برابر آلمان در فینال شد. مشکلی که آلمان در این دوران داشت کهولت سن بازیکنانش بود. آن‌ها عملکرد مناسبی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ نداشتند و بلغارستان موفق به شکست آلمان در دور یک چهارم نهایی مسابقات شد. در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ آلمان موفق به کسب قهرمانی در این جام شد. با گل الیور بیرهوف که در وقت‌های اضافی بازی به ثمر رسید، بیرهوف به عنوان اولین بازیکنی لقب گرفت که گل طلایی را به ثمر رسانده است. این آخرین قهرمانی آلمان در سطح بین‌المللی است. بعد از قهرمانی آلمان در این جام آن‌ها راهی فرانسه شدند تا در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ شرکت کنند. باز هم آلمان خوب کار نکرد و در مرحله یک چهارم نهایی با سه گل مغلوب کرواسی شد. بعد از این باخت آلمان، مربی تیم برتی فوگتس از سمت خود برکنار شد و به جای او اریش ریبک انتخاب شد.
دوران کان و بالاک
در سال ۲۰۱۲ چارچوب بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، پیش از بازی با تیم ملی اتریش

آلمان دچار افت شدیدی از لحاظ بازیکن شد اما در میان این مشکلات دو بازیکن شاخص آلمان الیور کان و میشائیل بالاک امیدبخش بودند. ابتدا در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ آلمان با عملکردی ضعیف از دور رقابت‌ها حذف شد و اریش ریبک از سمت خود استعفا داد و به جای او رودی فولر مربی تیم ملی آلمان شد. تیم رودی فولر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ به خوبی کار کرد و با درخشش الیور کان، میشائیل بالاک و میروسلاو کلوزه تا مرحله فینال رفتند و این بار در فینال مغلوب برزیل شدند. بعد از این آلمان نتوانست موفقیت خود در جام جهانی ۲۰۰۲ را تکرار کند و در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ در دور گروهی حذف شدند و رودی فولر از سمت خود کنار رفت و یورگن کلینزمان به عنوان جانشین او انتخاب شد. آلمان‌ها امید زیادی داشتند که درجام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، که در کشور خودشان برگزار می‌شد، قهرمان شوند. آلمان در این بازی‌ها نتایج خوبی کسب کردند و با شکست دادن تیم ملی فوتبال آرژانتین که یکی از تیم‌های آماده این جام بود پا به مرحله نیمه نهایی گذاشتند اما باز هم مغلوب تیم ملی فوتبال ایتالیا شدتد. در مرحله رده بندی این مسابقات آلمان پرتغال را شکست داد و به مقام سوم دست یافت.
دوران یواخیم لو تا الان
یواخیم لو

پس از جام جهانی یواخیم لو دستیار کلینزمان سرمربی شد. در این زمان سیاست فدراسیون فوتبال آلمان به پرورش بازیکنان جوان تغییر کرد و با مربیگری یواخیم لو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ عملکرد خوبی داشت و فقط در مرحله فینال مغلوب تیم ملی فوتبال اسپانیا شد. آلمان پا بازیکنانی کاملاً جوان مانند مسعود اوزیل، توماس مولر و مانوئل نویر بازی‌های درخشانی را انجام دادند و با بردهای خیره کنند مقابل تیم‌های انگلیس و آرژانتین در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ کارشناسان را متحیر کرد. اما باز هم در مرحله نیم نهایی مغلوب اسپانیا شد. در مرحله رده بندی اروگوئه را شکست داد و به مقام سوم رسید. در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ آلمان یکی از قدرتمندترین تیم‌ها بود که با پیروزی در تمام بازی‌های خود در مرحله مقدماتی به این مسابقات صعود کرده بود. همچنین با توجه به قرار گرفتن آن‌ها در گروه مرگ مسابقات به خوبی عمل کردند. اما در نیمه نهایی ۲۰۱۲ با یک بازی عجیب در مقابل ایتالیا که اصلاً نشانی از آلمان آماده قبل از نیمه نهایی نداشت، بازی را ۲ بر ۱ واگذار کردند. در نهایت آلمانٍ یوخامیم لو توانست در جام جهانی ۲۰۱۴ با پیروزی برابر آرژانتین به مقام قهرمانی دست یابد.
استادیوم
Olympic Stadium (Berlin)

آلمان ورزشگاه ملی خاصی ندارد و بازی‌های ملی خود را در ورزشگاه‌های مختلف انجام می‌دهد اما بیشتر بازی‌های ملی را در ورزشگاه المپیک برلین انجام داده است.
افتخارات
رقابت     1     2     3     مجموع
جام جهانی فوتبال     ۴     ۴     ۴     ۱۲
جام ملت‌های اروپا     ۳     ۳     ۲     ۸
جام کنفدراسیون‌ها     ۰     ۰     ۱     ۱
المپیک     ۰     ۰     ۱     ۱
مجموع     ۷     ۷     ۸     ۲۲
بازیکنان
ترکیب فعلی

۲۳ بازیکن دعوت شده برای جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل.[۱۵]
آمار به‌روز شده تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
ش.     پست     بازیکن     ت‌ت (سن)     بازی     گل     باشگاه
۱     دروازه‌بان     مانوئل نویر     ۲۷ مارس ۱۹۸۶ ‏(۲۸ سال)     ۵۱     ۰     آلمان بایرن مونیخ
۱۲     دروازه‌بان     ران رابرت زیلر     ۱۲ فوریهٔ ۱۹۸۹ ‏(۲۵ سال)     ۳     ۰     آلمان هانوفر ۹۶
۲۲     دروازه‌بان     رومان وایدنفلر     ۶ اوت ۱۹۸۰ ‏(۳۴ سال)     ۳     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۲     مدافع     کوین گروسکرویتس     ۱۹ ژوئیهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۵     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۳     مدافع     ماتیاس گینتر     ۱۹ ژانویهٔ ۱۹۹۴ ‏(۲۰ سال)     ۲     ۰     آلمان فرایبورگ
۴     مدافع     بندیکت هوودس     ۲۹ فوریهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۲۷     ۲     آلمان شالکه ۰۴
۵     مدافع     ماتس هوملس     ۱۶ دسامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۵ سال)     ۳۵     ۴     آلمان بروسیا دورتموند
۱۵     مدافع     اریک دورم     ۱۲ مهٔ ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۱     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۲۰     مدافع     ژرومه بواتنگ     ۳ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۴۵     ۰     آلمان بایرن مونیخ
۲۱     مدافع     شکودران مصطفی     ۱۷ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۴     ۰     الگو:Country data esp والنسیا
۶     هافبک     سامی خدیرا     ۴ آوریل ۱۹۸۷ ‏(۲۷ سال)     ۵۱     ۵     اسپانیا رئال مادرید
۷     هافبک     باستیان شواینشتایگر     ۱ اوت ۱۹۸۴ ‏(۳۰ سال)     ۱۰۷     ۲۳     آلمان بایرن مونیخ
۸     هافبک     مسعود اوزیل     ۱۵ اکتبر ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۶۱     ۱۸     انگلستان آرسنال
۹     هافبک     آندره شورله     ۶ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۲۴ سال)     ۳۸     ۱۶     انگلستان چلسی
۱۰     هافبک     لوکاس پودولسکی     ۴ ژوئن ۱۹۸۵ ‏(۲۹ سال)     ۱۱۶     ۴۷     انگلستان آرسنال
۱۳     هافبک     توماس مولر     ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۹ ‏(۲۵ سال)     ۵۵     ۲۲     آلمان بایرن مونیخ
۱۴     هافبک     جولیان دراکسلر     ۲۰ سپتامبر ۱۹۹۳ ‏(۲۱ سال)     ۱۲     ۱     آلمان شالکه ۰۴
۱۸     هافبک     تونی کروس     ۴ ژانویهٔ ۱۹۹۰ ‏(۲۴ سال)     ۵۰     ۷     آلمان بایرن مونیخ
۱۹     هافبک     ماریو گوتسه     ۳ ژوئن ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۳۴     ۱۰     آلمان بایرن مونیخ
۲۳     هافبک     کریستوف کرامر     ۱۹ فوریهٔ ۱۹۹۱ ‏(۲۳ سال)     ۴     ۰     آلمان بروسیا مونشن‌گلادباخ


بیشترین بازی ملی

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
لوتار ماتئوس رکورددار بازی ملی در تیم ملی آلمان
#     بازیکن     سال     بازی ملی     گل
۱     لوتار ماتئوس     ۱۹۸۰–۲۰۰۰     ۱۵۰     ۲۳
۲     میروسلاو کلوزه     ۲۰۰۱–2014     ۱۳۶     ۷۱
۳     لوکاس پودولسکی     ۲۰۰۴–تاکنون     ۱۱۶     ۴۷
۴     فیلیپ لام     ۲۰۰۴–2014     113     ۵
۵     یورگن کلینزمن     ۱۹۸۷–۱۹۹۸     ۱۰۸     ۴۷
۶     باستیان شواینشتایگر     ۲۰۰۴–تاکنون     ۱۰۷     ۲۳
۷     یورگن کولر     ۱۹۸۶–۱۹۹۸     ۱۰۵     ۲
۸     فرانتس بکن‌باوئر     ۱۹۶۵–۱۹۷۷     ۱۰۳     ۱۴
پر مرته‌ساکر     ۲۰۰۴–2014     ۱۰۳     ۴
۱۰     توماس هسلر     ۱۹۸۸–۲۰۰۰     ۱۰۱     ۱۱
بهترین گلزنان
میروسلاو کلوزه بهترین گلزن تیم ملی آلمان

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
#     بازیکن     سال     گل     بازی ملی     میانگین
۱     میروسلاو کلوزه     ۲۰۰۱–۲۰۱۴     ۷۱     ۱۳۶     ۰٫۵۲
۲     گرد مولر     ۱۹۶۶–۱۹۷۴     ۶۸     ۶۲     ۱٫۱۳
۳     یورگن کلینزمن     ۱۹۸۷–۱۹۹۸     ۴۷     ۱۰۸     ۰٫۴۵
رودی فولر     ۱۹۸۲–۱۹۹۴     ۴۷     ۹۰     ۰٫۵۲
لوکاس پودولسکی     ۲۰۰۴–     ۴۷     ۱۱۶     ۰٫۴۱
۶     کارل-هاینتس رومنیگه     ۱۹۷۶–۱۹۸۶     ۴۵     ۹۵     ۰٫۴۸
۷     اووه زلر     ۱۹۵۴–۱۹۷۰     ۴۳     ۷۲     ۰٫۶۰
۸     میشائل بالاک     ۱۹۹۹–۲۰۱۰     ۴۲     ۹۸     ۰٫۴۳
۹     الیور بیرهوف     ۱۹۹۶–۲۰۰۲     ۳۷     ۷۰     ۰٫۵۳
۱۰     فریتس والتر     ۱۹۴۰–۱۹۵۸     ۳۳     ۶۱     ۰٫۵۴

ینس لمان

ینس گرهارد لمان (به آلمانی: Jens Lehmann) (متولد ۱۰ نوامبر ۱۹۶۹ در اسن) دروازه‌بان ملی‌پوش سابق فوتبال اهل آلمان می‌باشد. لمان دو مرتبه (فصل‌های ۹۷-۱۹۹۶ و ۰۶-۲۰۰۵) به عنوان بهترین دروازه‌بان سال اروپا نیز انتخاب شده است. او در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دارای رکورد می‌باشد٬ بطوریکه در فصل‌های ۰۶-۲۰۰۵ و ۰۷-۲۰۰۶ در طی ۱۰ بازی (۸۵۳ دقیقه) هیچ گلی دریافت نکرد. وی نقش مهمی در نایب قهرمانی تیم آرسنال در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا فصل ۰۶-۲۰۰۵ نیز داشت. وی سابقه‌ی حضور در باشگاه‌های شالکه٬ آ.ث. میلان٬ بروسیا دورتموند٬ آرسنال٬ اشتوتگارت را دارد. وی در سال ۲۰۱۱ از فوتبال باشگاهی خداحافظی کرد. او همچنین برای تیم ملی فوتبال آلمان به میدان رفته است.

محتویات

    ۱ تیم ملی
    ۲ افتخارات
        ۲.۱ باشگاهی
        ۲.۲ ملی
        ۲.۳ فردی
    ۳ آمار بازی‌های ملی
    ۴ منابع
    ۵ پیوند به بیرون

تیم ملی

لمان اولین بازی ملی خود را در فوریه ۱۹۹۸ مقابل تیم ملی عمان به انجام رساند. او در مجموع در ۶۱ بازی برای تیم ملی آلمان به میدان رفته است که بسیاری از آن‌ها بازی دوستانه بوده است. وی در جام جهانی ۲۰۰۲ به عنوان دروازه‌بان دوم نیز حضور داشت. در تاریخ ۷ آوریل ۲۰۰۶ یورگن کلینزمن مربی وقت تیم ملی آلمان اعلام کرد که لمان دروازه‌بان اول تیم آلمان در مسابقات جام جهانی است. به این ترتیب لمان در مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ گلر اول تیم ملی آلمان بود که در هفت بازی انجام شدهٔ آلمان٬ در شش بازی به میدان رفت. الیور کان در بازی رده‌بندی این مسابقات مقابل پرتغال به میدان رفت. وی در تیم ملی فوتبال دارای (رکورد ۶۸۱) دقیقه بدون گل خورده می‌باشد. او در تاریخ ۸ اوت ۲۰۰۸ بازنشستگی خود را از بازی‌های ملی اعلام کرد. او این تصمیم را پس از صحبتی دو ساعته با یوآخیم لوو مربی تیم ملی آلمان و آندریاس کوپکه مربی دروازه‌بانان این تیم گرفت و اعلام کرد.
افتخارات
ینس لمان در حالت شیرجه برای گرفتن توپ
باشگاهی

    آلمان شالکه
        لیگ اروپا: ۹۷-۱۹۹۶
    ایتالیا آ.ث. میلان
        سری آ: ۹۹-۱۹۹۸
    آلمان بورسیا دورتموند
        بوندس‌لیگا: ۰۲-۲۰۰۱
        لیگ اروپا: ۰۲-۲۰۰۱ (نایب قهرمانی)
    انگلستان آرسنال
        لیگ برتر انگلستان: ۰۴-۲۰۰۳
        جام حذفی انگلستان: ۰۵-۲۰۰۴
        جام خیریه انگلستان: ۲۰۰۴
        لیگ قهرمانان اروپا: ۰۶-۲۰۰۵ (نایب قهرمانی)

ملی

    جام جهانی فوتبال: ۲۰۰۲ (نایب قهرمانی)
    جام کنفدراسیون‌ها: ۲۰۰۵ (مقام سوم)
    جام جهانی فوتبال: ۲۰۰۶ (مقام سوم)
    جام ملت‌های اروپا: ۲۰۰۸ (نایب قهرمانی)

فردی

    دروازه‌بان سال یوفا: ٬۱۹۹۷ ۲۰۰۶
    جوایز باشگاهی فوتبال یوفا (بهترین دروازه‌بان): ۰۶-۲۰۰۵
    تیم منتخب جام جهانی فوتبال: ۲۰۰۶

آمار بازی‌های ملی
آلمان تیم ملی آلمان
سال     تعداد بازی     تعداد گل
۱۹۹۸     ۲     ۰
۱۹۹۹     ۸     ۰
۲۰۰۰     ۲     ۰
۲۰۰۱     ۱     ۰
۲۰۰۲     ۳     ۰
۲۰۰۳     ۰     ۰
۲۰۰۴     ۵     ۰
۲۰۰۵     ۷     ۰
۲۰۰۶     ۱۴     ۰
۲۰۰۷     ۹     ۰
۲۰۰۸     ۱۰     ۰
مجموع     ۶۱     ۰