تیم ملی فوتبال آلمان

تیم ملی فوتبال آلمان (به آلمانی: Die deutsche Fußballnationalmannschaft) تیم فوتبالی است که از سال ۱۹۰۸، نمایندهٔ کشور آلمان در مسابقات بین‌المللی است.[۲] این تیم تحت کنترل فدراسیون فوتبال آلمان (Deutscher Fußball-Bund) است که در سال ۱۹۰۰ تاسیس شده‌است.[۶][۷] در سال ۱۹۴۹، آلمان به دو تیم آلمان غربی و آلمان شرقی تقسیم شد که هر دو توسط فیفا به رسمیت شناخته شدند تا سال ۱۹۹۰ که دوباره با هم متحد شدند. رکوردهای این دو تیم، با هم ادغام شده‌است.[۸][۹]

آلمان یکی از موفق‌ترین تیم‌های ملی فوتبال در دنیاست. آن‌ها چهار بار قهرمان جام جهانی فوتبال (۱۹۵۴، ۱۹۷۴، ۱۹۹۰، ۲۰۱۴) و سه‌بار قهرمان جام ملت‌های اروپا (۱۹۷۲، ۱۹۸۰، ۱۹۹۶) شده‌اند.[۶] آن‌ها همچنین دارای سه نایب‌قهرمانی در جام ملت‌های اروپا، چهار نایب قهرمانی در جام جهانی و چهار مقام سومی در جام جهانی هستند.[۶] آلمان شرقی در سال ۱۹۷۶ قهرمان المپیک نیز شد.[۱۰] آلمان تنها کشوری است که هم در ردهٔ مردان و هم در ردهٔ زنان در جام جهانی فوتبال به مقام قهرمانی رسیده‌است. همچنین تنها کشور اروپایی (در دنیا به همراه برزیل) است که به تمام جام‌های جهانی که اجازهٔ حضور در آن‌ها را داشته، راه یافته‌است. سرمربی فعلی این تیم، یواخیم لو است.

محتویات

    ۱ القاب
    ۲ تاریخچه
        ۲.۱ دوران ابتدایی
        ۲.۲ سه تیم ملی آلمان
        ۲.۳ شگفتی در برن
        ۲.۴ باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن
        ۲.۵ جام جهانی در خاک خودی
        ۲.۶ اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰
        ۲.۷ افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان
        ۲.۸ دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸-۱۹۹۰)
        ۲.۹ دوران کان و بالاک
        ۲.۱۰ دوران یواخیم لو تا الان
    ۳ استادیوم
    ۴ افتخارات
    ۵ بازیکنان
        ۵.۱ ترکیب فعلی
        ۵.۲ بیشترین بازی ملی
        ۵.۳ بهترین گلزنان
    ۶ پانویس
    ۷ پیوند به بیرون

القاب

در آلمان این تیم به صورت ساده Nationalmannschaft (تیم ملی)، DFB-Auswahl (منتخب DFB) یا Nationalelf (یازده ملی‌پوش) خطاب می‌شود در حالی که در رسانه‌های خارجی به آن‌ها Mannschaft (تیم) گفته می‌شود. از عبارت‌های Die Adler (عقاب‌ها) یا Deutsche Adler (عقاب‌های آلمانی) نیز گاهی استفاده می‌شود.[۱۱]
تاریخچه
دوران ابتدایی

بین سال ۱۹۰۱–۱۸۹۹ قبل از تشکیل تیم‌های ملی در رده بین‌المللی تیم ملی آلمان ۵ بازی غیررسمی با انگلیس انجام داد که در همه این بازی‌ها، انگلیسی‌ها موفق به شکست آلمان‌ها شدند. ۸ سال بعد از تاسیس فدراسیون فوتبال آلمان، آلمان اولین بازی رسمی خود را با تیم ملی سوئیس انجام داد که سوئیس با نتیجه ۵ بر ۳ آلمان را مغلوب کرد.[۲] به طور تصادفی اولین بازی‌های تیم ملی آلمان بعد از جنگ جهانی اول و بعد از جنگ جهانی دوم و همچنین بعد از اتحاد آلمان همه مقابل سوئیس انجام شده‌است. حتی اولین قهرمانی آلمان در جام جهانی نیز در کشور سوئیس بوده‌است.

در سال‌های اولیه بازیکنان به وسیله DFB (فدراسیون فوتبال آلمان) انتخاب می‌شدند. در آن زمان هنوز مربی برای تیم انتخاب نشده بود. اولین مربی تیم ملی آلمان اتو نرتز بود که معلم مدرسه در شهر مانهایم بود و هدایت تیم ملی را از سال‌های ۱۹۳۶-۱۹۲۶ بر عهده گرفت.[۱۲] فدراسیون به دلیل رکود بزرگ توانایی اعزام تیم ملی به اروگوئه را در سال ۱۹۳۰ برای نخستین دوره جام جهانی فوتبال نداشت. اما ۴ سال بعد، در نخستین حضور خود در جام جهانی در ایتالیا، موفق به کسب مقام سوم شد. در سال ۱۹۳۶ که المپیک در شهر برلین برگزار شد تیم ملی عملکرد ضعیفی به نمایش گذاشت و سپ هربرگر به عنوان مربی آلمان منصوب شد. در سال ۱۹۳۷ بعد از برد ۸-۰ دانمارک در شهر بیرسلاو (وروتسواف) به نام یازده مردان بیرسلاو معروف شدند.[۱۳][۱۴]

بعد از الحاق اتریش به آلمان نازی) در سال ۱۹۳۸ (آنشلوس) به دلیل درخواست سیاستمداران آلمان نازی، ۵ یا ۶ بازیکن حرفه‌ای اتریش به تیم ملی آلمان پیوستند تا در جام جهانی ۱۹۳۸ در فرانسه شرکت کنند اما تیم ملی آلمان در همان ابتدای کار از دور رقابت‌ها کنار رفت و بدترین نتیجه تاریخ جام جهانی آلمان کسب شد (صرف نظر از سال ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ که آلمان در این جام‌ها شرکت نکرد).

در زمان جنگ جهانی دوم تیم ملی آلمان بیش از ۳۰ بازی ملی انجام داد اما در سال ۱۹۴۲ همه بازیکنان تیم ملی برای انجام وظیفه سربازی فراخوانده شدند.
سه تیم ملی آلمان

به زمانی گفته می‌شود که بعد از جنگ جهانی دوم آلمان داری سه تیم بود آلمان غربی، آلمان شرقی و تیم ملی فوتبال زارلند.
شگفتی در برن

آلمان غربی به کاپیتانی فریتس والتر در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ موفق به کسب مقام قهرمانی شد. این قهرمانی در حالی به دست آمد که آلمان در دور گروهی مسابقات ۸-۳ مغلوب مجارستان شده بود اما در فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۴ آلمان ۶ دقیقه به پایان بازی با گل هلموت ران موفق به شکست مجارستان با نتیجه ۳ بر ۲ شد و به نظر کارشناسان شگفتی بزرگی در برن اتفاق افتاد.
باخت‌های به یاد ماندنی: گل ومبلی و بازی قرن

آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ به مقام چهارمی رسید و در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ تا مرحله یک چهارم نهایی پیش رفت. به دلیل نتایج نه چندان راضی کننده فدراسیون هدایت تیم ملی را بر عهده هلموت شون گذاشت. درجام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ آلمان شوروی را با یک گل شکست داد تا بازی فینال را در مقابل تیم میزبان یعنی انگلیس در ورزشگاه ومبلی برگزار کند. بازی در وقت‌های معمول ۲ - ۲ به پایان رسید اما ضربه بحث برانگیز جف هرست، که به اعتقاد آلمان از خط نگذشته بود، را کمک داور بازی گل اعلام کرد تا بازی ۳-۲ به سود انگلیس شود. در دقایق پایانی وقت اضافی انگلیس گل دیگری را به ثمر رساند تا بازی را انگلیس ۴-۲ برده و قهرمان شود. در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ در مکزیک آلمان برای انتقام آمد. آنها موفق شدند انتقام شکست ۴ سال قبل خود در مقابل انگلیس را بگیرند. سپس در مرحله نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفتند. در این بازی خاطره انگیز که بعدها از آن به عنوان بازی قرن یاد شد آلمان علیرغم بازی بسیار نزدیک و مصدومیت فرانتس بکن‌باوئر که شانه‌اش دررفته بود بازی را ۴-۳ واگذار کرد. اما اتفاق خوبی که برای آلمان‌ها در این جام رخ داد آقای گلی گرد مولر گلزن افسانه‌ای آلمان با ۱۰ گل زده بود. آلمان در بازی رده بندی با یک گل اروگوئه را شکست داد و به مقام سومی رسید.
جام جهانی در خاک خودی

قبل از جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴ آلمان موفق به قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲شد و در فینال شوروی را با سه گل شکست داد و آماده جام جهانی شد. آلمان در فینال این رقابت‌ها به مصاف هلند رفت. تیمی که با اجرای توتال فوتبال بازی‌های درخشانی از خود به نمایش گذاشته بود و مدعی اصلی جام بود. در بازی فینال هلند با گل یوهان نیسکنس یک بر صفر پیش افتاد اما بازی بسته و دقیق آلمان کار را برای هلند سخت کرد. آلمان با گل‌های پل برایتنر و گرد مولر دومین قهرمانی در جام جهانی را تجربه کرد.
اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰

در اروپا آلمان در بازی فینال مغلوب چکسلواکی شد. بازی در وقت قانونی ۲-۲ به پایان رسید اما در ضربات پنالتی آلمان ۵ بر ۳ بازی را واگذار کرد. از آن موقع به بعد تیم ملی آلمان هرگز در ضربات پنالتی مغلوب نشده است فقط دو مورد از دست دادن پنالتی دیده می‌شود که یکی از آنها در نیمه نهایی جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ اولی اشتلیکه پنالتی خود را از دست داد هر چند که در آخر آلمان بود که فرانسه را شکست داد. مورد دوم از دست دادن پنالتی لوکاس پودولسکی در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ مقابل صربستان بود. آلمان در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۸ واقع در آرژانتین نتوانست از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و با باخت ۳ بر ۲ مقابل اتریش از گردونه رقابت کنار رفت و مربی موفق آلمان هلموت شون بازنشسته شد و هدایت تیم ملی آلمان را یوپ دروال بر عهده گرفت. تحت مربیگری یوپ آلمان موفق به فتح جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۰ شد. در جام جهانی ۱۹۸۲ آلمان‌ها نمایش خوبی داشتند و به مقام نایب قهرمانی مسابقات رسیدند. آلمان در بازی فینال ۳-۱ از ایتالیا باخت. بازی به یاد ماندنی برای آلمان‌ها در این جام برد تیم ملی فوتبال فرانسه بود که بازی ۳-۱ باخته را به تساوی ۳-۳ رساندند و در ضربات پنالتی پیروز بازی شدند.
افتخارات بکن باوئر برای تیم ملی آلمان
فرانتس بکن باوئر

بعد از نتیجه ضعیف در جام ملتهای اروپا در سال ۱۹۸۴ آلمان با قدرت در جام جهانی فوتبال ۱۹۸۶ حاضر اما بار دیگر در بازی فینال بازی را به آرژانتین و دیگو مارادونا باخنتد تا سومین نایب قهرمانی خود را تجربه کرده باشند. در سال ۱۹۸۸آلمان در مرحله نیمه نهایی جام ملتهای اروپا از هلند شکست خوردند. اما در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰ با شکست دادن آرژانتین در فینال انتقام گرفته و لوتار ماتیوس کاپیتان آلمان سومین جام ژرمن‌ها را بالای سر برد. فرانتس بکن‌باوئر تنها کسی است که هم به عنوان مربی و هم به عنوان کاپیتان جام جهانی را فتح کرده‌است.این یکی از خاص ترین عناوین تاریخچه فوتبال است که در کتاب تاریخ جام جهانی فقط یک نام در جلوی آن نوشته شده است: فرانتس بکن باوئر
دوران برتی فوگتس(۱۹۹۸-۱۹۹۰)

بعد از قهرمانی آلمان در جام جهانی دو کشور آلمان غربی و آلمان شرقی به هم پیوستند و بازیکنان خوبی مانند ماتیاس سامر و اولف کیرستن در ترکیب تیم ملی آلمان قرار گرفتند. اولین بازی آلمان در عرصه بین‌المللی بعد از اتحاد جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۲ می‌باشد که دانمارک شگفتی ساز مسابقات شد و موفق به پیروزی برابر آلمان در فینال شد. مشکلی که آلمان در این دوران داشت کهولت سن بازیکنانش بود. آن‌ها عملکرد مناسبی در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ نداشتند و بلغارستان موفق به شکست آلمان در دور یک چهارم نهایی مسابقات شد. در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ آلمان موفق به کسب قهرمانی در این جام شد. با گل الیور بیرهوف که در وقت‌های اضافی بازی به ثمر رسید، بیرهوف به عنوان اولین بازیکنی لقب گرفت که گل طلایی را به ثمر رسانده است. این آخرین قهرمانی آلمان در سطح بین‌المللی است. بعد از قهرمانی آلمان در این جام آن‌ها راهی فرانسه شدند تا در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ شرکت کنند. باز هم آلمان خوب کار نکرد و در مرحله یک چهارم نهایی با سه گل مغلوب کرواسی شد. بعد از این باخت آلمان، مربی تیم برتی فوگتس از سمت خود برکنار شد و به جای او اریش ریبک انتخاب شد.
دوران کان و بالاک
در سال ۲۰۱۲ چارچوب بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، پیش از بازی با تیم ملی اتریش

آلمان دچار افت شدیدی از لحاظ بازیکن شد اما در میان این مشکلات دو بازیکن شاخص آلمان الیور کان و میشائیل بالاک امیدبخش بودند. ابتدا در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ آلمان با عملکردی ضعیف از دور رقابت‌ها حذف شد و اریش ریبک از سمت خود استعفا داد و به جای او رودی فولر مربی تیم ملی آلمان شد. تیم رودی فولر در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ به خوبی کار کرد و با درخشش الیور کان، میشائیل بالاک و میروسلاو کلوزه تا مرحله فینال رفتند و این بار در فینال مغلوب برزیل شدند. بعد از این آلمان نتوانست موفقیت خود در جام جهانی ۲۰۰۲ را تکرار کند و در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ در دور گروهی حذف شدند و رودی فولر از سمت خود کنار رفت و یورگن کلینزمان به عنوان جانشین او انتخاب شد. آلمان‌ها امید زیادی داشتند که درجام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، که در کشور خودشان برگزار می‌شد، قهرمان شوند. آلمان در این بازی‌ها نتایج خوبی کسب کردند و با شکست دادن تیم ملی فوتبال آرژانتین که یکی از تیم‌های آماده این جام بود پا به مرحله نیمه نهایی گذاشتند اما باز هم مغلوب تیم ملی فوتبال ایتالیا شدتد. در مرحله رده بندی این مسابقات آلمان پرتغال را شکست داد و به مقام سوم دست یافت.
دوران یواخیم لو تا الان
یواخیم لو

پس از جام جهانی یواخیم لو دستیار کلینزمان سرمربی شد. در این زمان سیاست فدراسیون فوتبال آلمان به پرورش بازیکنان جوان تغییر کرد و با مربیگری یواخیم لو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ عملکرد خوبی داشت و فقط در مرحله فینال مغلوب تیم ملی فوتبال اسپانیا شد. آلمان پا بازیکنانی کاملاً جوان مانند مسعود اوزیل، توماس مولر و مانوئل نویر بازی‌های درخشانی را انجام دادند و با بردهای خیره کنند مقابل تیم‌های انگلیس و آرژانتین در جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ کارشناسان را متحیر کرد. اما باز هم در مرحله نیم نهایی مغلوب اسپانیا شد. در مرحله رده بندی اروگوئه را شکست داد و به مقام سوم رسید. در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ آلمان یکی از قدرتمندترین تیم‌ها بود که با پیروزی در تمام بازی‌های خود در مرحله مقدماتی به این مسابقات صعود کرده بود. همچنین با توجه به قرار گرفتن آن‌ها در گروه مرگ مسابقات به خوبی عمل کردند. اما در نیمه نهایی ۲۰۱۲ با یک بازی عجیب در مقابل ایتالیا که اصلاً نشانی از آلمان آماده قبل از نیمه نهایی نداشت، بازی را ۲ بر ۱ واگذار کردند. در نهایت آلمانٍ یوخامیم لو توانست در جام جهانی ۲۰۱۴ با پیروزی برابر آرژانتین به مقام قهرمانی دست یابد.
استادیوم
Olympic Stadium (Berlin)

آلمان ورزشگاه ملی خاصی ندارد و بازی‌های ملی خود را در ورزشگاه‌های مختلف انجام می‌دهد اما بیشتر بازی‌های ملی را در ورزشگاه المپیک برلین انجام داده است.
افتخارات
رقابت     1     2     3     مجموع
جام جهانی فوتبال     ۴     ۴     ۴     ۱۲
جام ملت‌های اروپا     ۳     ۳     ۲     ۸
جام کنفدراسیون‌ها     ۰     ۰     ۱     ۱
المپیک     ۰     ۰     ۱     ۱
مجموع     ۷     ۷     ۸     ۲۲
بازیکنان
ترکیب فعلی

۲۳ بازیکن دعوت شده برای جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل.[۱۵]
آمار به‌روز شده تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
ش.     پست     بازیکن     ت‌ت (سن)     بازی     گل     باشگاه
۱     دروازه‌بان     مانوئل نویر     ۲۷ مارس ۱۹۸۶ ‏(۲۸ سال)     ۵۱     ۰     آلمان بایرن مونیخ
۱۲     دروازه‌بان     ران رابرت زیلر     ۱۲ فوریهٔ ۱۹۸۹ ‏(۲۵ سال)     ۳     ۰     آلمان هانوفر ۹۶
۲۲     دروازه‌بان     رومان وایدنفلر     ۶ اوت ۱۹۸۰ ‏(۳۴ سال)     ۳     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۲     مدافع     کوین گروسکرویتس     ۱۹ ژوئیهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۵     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۳     مدافع     ماتیاس گینتر     ۱۹ ژانویهٔ ۱۹۹۴ ‏(۲۰ سال)     ۲     ۰     آلمان فرایبورگ
۴     مدافع     بندیکت هوودس     ۲۹ فوریهٔ ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۲۷     ۲     آلمان شالکه ۰۴
۵     مدافع     ماتس هوملس     ۱۶ دسامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۵ سال)     ۳۵     ۴     آلمان بروسیا دورتموند
۱۵     مدافع     اریک دورم     ۱۲ مهٔ ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۱     ۰     آلمان بروسیا دورتموند
۲۰     مدافع     ژرومه بواتنگ     ۳ سپتامبر ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۴۵     ۰     آلمان بایرن مونیخ
۲۱     مدافع     شکودران مصطفی     ۱۷ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۴     ۰     الگو:Country data esp والنسیا
۶     هافبک     سامی خدیرا     ۴ آوریل ۱۹۸۷ ‏(۲۷ سال)     ۵۱     ۵     اسپانیا رئال مادرید
۷     هافبک     باستیان شواینشتایگر     ۱ اوت ۱۹۸۴ ‏(۳۰ سال)     ۱۰۷     ۲۳     آلمان بایرن مونیخ
۸     هافبک     مسعود اوزیل     ۱۵ اکتبر ۱۹۸۸ ‏(۲۶ سال)     ۶۱     ۱۸     انگلستان آرسنال
۹     هافبک     آندره شورله     ۶ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۲۴ سال)     ۳۸     ۱۶     انگلستان چلسی
۱۰     هافبک     لوکاس پودولسکی     ۴ ژوئن ۱۹۸۵ ‏(۲۹ سال)     ۱۱۶     ۴۷     انگلستان آرسنال
۱۳     هافبک     توماس مولر     ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۹ ‏(۲۵ سال)     ۵۵     ۲۲     آلمان بایرن مونیخ
۱۴     هافبک     جولیان دراکسلر     ۲۰ سپتامبر ۱۹۹۳ ‏(۲۱ سال)     ۱۲     ۱     آلمان شالکه ۰۴
۱۸     هافبک     تونی کروس     ۴ ژانویهٔ ۱۹۹۰ ‏(۲۴ سال)     ۵۰     ۷     آلمان بایرن مونیخ
۱۹     هافبک     ماریو گوتسه     ۳ ژوئن ۱۹۹۲ ‏(۲۲ سال)     ۳۴     ۱۰     آلمان بایرن مونیخ
۲۳     هافبک     کریستوف کرامر     ۱۹ فوریهٔ ۱۹۹۱ ‏(۲۳ سال)     ۴     ۰     آلمان بروسیا مونشن‌گلادباخ


بیشترین بازی ملی

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
لوتار ماتئوس رکورددار بازی ملی در تیم ملی آلمان
#     بازیکن     سال     بازی ملی     گل
۱     لوتار ماتئوس     ۱۹۸۰–۲۰۰۰     ۱۵۰     ۲۳
۲     میروسلاو کلوزه     ۲۰۰۱–2014     ۱۳۶     ۷۱
۳     لوکاس پودولسکی     ۲۰۰۴–تاکنون     ۱۱۶     ۴۷
۴     فیلیپ لام     ۲۰۰۴–2014     113     ۵
۵     یورگن کلینزمن     ۱۹۸۷–۱۹۹۸     ۱۰۸     ۴۷
۶     باستیان شواینشتایگر     ۲۰۰۴–تاکنون     ۱۰۷     ۲۳
۷     یورگن کولر     ۱۹۸۶–۱۹۹۸     ۱۰۵     ۲
۸     فرانتس بکن‌باوئر     ۱۹۶۵–۱۹۷۷     ۱۰۳     ۱۴
پر مرته‌ساکر     ۲۰۰۴–2014     ۱۰۳     ۴
۱۰     توماس هسلر     ۱۹۸۸–۲۰۰۰     ۱۰۱     ۱۱
بهترین گلزنان
میروسلاو کلوزه بهترین گلزن تیم ملی آلمان

تا ۹ ژوئیه ۲۰۱۴.
#     بازیکن     سال     گل     بازی ملی     میانگین
۱     میروسلاو کلوزه     ۲۰۰۱–۲۰۱۴     ۷۱     ۱۳۶     ۰٫۵۲
۲     گرد مولر     ۱۹۶۶–۱۹۷۴     ۶۸     ۶۲     ۱٫۱۳
۳     یورگن کلینزمن     ۱۹۸۷–۱۹۹۸     ۴۷     ۱۰۸     ۰٫۴۵
رودی فولر     ۱۹۸۲–۱۹۹۴     ۴۷     ۹۰     ۰٫۵۲
لوکاس پودولسکی     ۲۰۰۴–     ۴۷     ۱۱۶     ۰٫۴۱
۶     کارل-هاینتس رومنیگه     ۱۹۷۶–۱۹۸۶     ۴۵     ۹۵     ۰٫۴۸
۷     اووه زلر     ۱۹۵۴–۱۹۷۰     ۴۳     ۷۲     ۰٫۶۰
۸     میشائل بالاک     ۱۹۹۹–۲۰۱۰     ۴۲     ۹۸     ۰٫۴۳
۹     الیور بیرهوف     ۱۹۹۶–۲۰۰۲     ۳۷     ۷۰     ۰٫۵۳
۱۰     فریتس والتر     ۱۹۴۰–۱۹۵۸     ۳۳     ۶۱     ۰٫۵۴