خـِیزَران یا بامبو که در زبان فارسی نی گفته می‌شود . گیاهی است چندساله از تیره گندمیان. بامبو درخت نیست بلکه علفی غول پیکر است. ساقه‌های نی در ردیفهای متراکم رشد می‌کند و می‌تواند تا ارتفاع ۴۰ متر (۱۳۰ پا) برسد.[۱]
محتویات
۱ چکیده
۲ مقدمه
۳ خصوصیات بامبو
۴ جنگلهای بامبو در چین
۵ مواردمصرف
۶ جستارهای وابسته
۷ منابع
چکیده
از چوب های بامبو در مصارف ساخت سازه های مدرن می توان استفاده کرد. امروزه به دلیل آلودگی های زیست محیطی و و گرم شدن زمین و افزایش گاز های گلخانه ای توجه جهانیان را به حفظ محیط طبیعی و کاهش آلودگی ها افزایش یافته. صنعت ساختمان سهم عظیمی در تولید این آلودگی ها دارد. امروزه معماری پابدار و معماری سبز نقش اصلی در معماری دارد. [۲]
مقدمه
به عنوان مصالح ساختمانی ، بامبو به به عنوان پوشش بام ، سازه سقف و دیوار و عناصر باربر سازه ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. هر کدام از کشور هایی که در آنها بامبو رشد می کند دارای نوع خاصی از روش های سنتی استفاده از بامبو در آنها رشد می کند. [۳]
خصوصیات بامبو
در مناطق گرمسیری رشد می کند تا کنون بیش از 1000 نوع در 90 گروه متفاوت شناسایی و نام گذاری شده است. وجود چوب های بامبو با عث ترمیم خاک می شود. بامبو به صورت استوانه ای که به ئسیله دیافراگمی عرضی در گروه ها تقسیم می شود بامبو با محور اصلی عمودی است
جنگلهای بامبو در چین
در چین اکثر جنگلهای کم ارتفاع، قرنها پیش از بین رفتند. با این وجود، هنوز نیزارهایی که بامبو در خود دارند سراشیبی تپه‌ها را در غرب کشور می‌پوشانند. بامبو در کوههای استان ساچوان برای آخرین پانداهای باقی‌مانده که در حیات وحش زندگی می‌کنند خوراک تأمین می‌کند. این ناحیه احتمالاًَ دارای ۱۳۰۰ پاندا است.[۴]
در متن این مقاله از هیچ منبع و مأخذی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع برطبق اصول اثبات‌پذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید. مطالب بدون منبع ممکن است در آینده مورد چالش قرار گیرند و زدوده شوند.
بامبو گیاهی است که در دامنه کوه‌ها و تپه‌هایی که دارای رطوبت ۶۵ تا ۹۰ درصد باشد روئیده یا کشت می‌شود . میزان رطوبت، حرارت موجود در منطقه و نوع خاک تعیین کننده کیفیت و مرغوبیت بامبو بوده و هر چه میزان رطوبت و حرارت بیشتر باشد کیفیت محصول نیز بهتر خواهد بود . گیاه بامبو که تاکنون بیش از ۶۶۲ نوع آن شناخته شده دارای قطر و ضخامت‌های متفاوت است و در حال حاضر بهترین نوع بامبو در ژاپن، چین و بطور کلی کشورهای شرق آسیا و هند روئیده و کشت می‌شود و در ایران می‌توان لیالستان لاهیجان ،علی آباد ، در فاصله رامسر تا نوشهر،به خصوص در منطقه عباس آباد (باغ بامبو اختصاصی بامبوجان)، قاسم آباد در رودسر و تقریباً بیشتر نقاط شمال کشور را در زمره مساعدترین مناطق رویش بامبو بحساب آورد . در این مناطق بیشه‌های کوچکی وجود دارد که در فصل پائیز و اوایل زمستان یعنی هنگام بریدن و قطع ساقه‌های بامبو از هر یک بین ۵۰ الی ۲۰۰ شاخه نی بدست می‌آید. بامبو از چهار قسمت سطح داخلی (دارای پوشش نرم )، دیافراگم ( متصل کننده بخشهای ساقه به یکدیگر) می‌باشد و پوشش رویه که بسیار سخت و دیرشکن است تشکیل شده و دیافراگم کاملاً فشرده بوده و آب در آن نفوذ نمی‌کند. بامبو معمولاً به رنگهای مختلفی مانند سبز، مشکی، متمایل به قهوه‌ای، عنابی، و زرد مایل به کرم دیده می‌شود
مواردمصرف
اندازه بامبو در برابر یک فرد
۱) خوراک دام و انسان
۲) بهره برداری به منظور تهیه کاغذ و سایر مصارف صنعتی .
۳) کاشت در اطراف باغها و مزارع جهت حفاظت محل .
۴) صنایع دستی (بامبو گری و بامبو بافی)
گیاه بامبو محتوی مقدار فراوانی سلولز است که می‌تواند برای تهیه کاغذ و همچنین ابریشم مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد. در ایران کشت بامبو هنوز رواج چندانی ندارد و صرفنظر از بخشهای کوچکی در شمال کشور که در آنها مقدار محدودی بامبو کشت می‌شود صنعتگران سایر نقاط از نیزارهایی که در بیشتر شهرهای شمالی و به ویژه منطقه لیالستان لاهیجان وجود دارد، استفاده می‌کنند. استفاده از بامبو جهت تولید محصولات مختلف تقریباً از زمان کشت چای در ایران، رواج یافت چرا که بامبو برای محفاظت از محل چایکاری بکار گرفته شد و صنعتگران همزمان با بهره برداری چایکاران از مزارع چای به موارد استفاده متعدد آن برای ساخت فراوردههای گوناگون پی بردند و ساخت محصولات بامبو در گیلان متداول گردید. هم اکنون استاد کاران جوانی که اکثراً نیز برخوردار از مهارت و کارآیی کافی هستند به کار در این رشته اشتغال دارند و مهمترین مرکز تولید محصولات بامبو لبالستان لاهیجان می‌باشد. از بامبو محصولاتی نظیر شکلات خوری، میوه خوری، لوستر، کلاهک آباژور، جای نان، صندلی و انواع دیگر وسایل مصرفی در اندازههای مختلف تولید می‌گردد. برای تهیه یک ظرف بامبو ابتدا نئی را که قبلاً در انبار گذشته شده و خشک شده‌است با اره نجاری و به قطعات ۸۰ الی ۱۰۰ سانتی متری در می‌آورند و لبه این نوارها را با وسیلهای که در اصطلاح محلی «ماشین» نامیده می‌شود به عرض مساوی در می‌آورند و پس از زنده کردن آماده بافت می‌نمایند . کار بافت معمولاً بر روی میزی که روی آن چند دایره به اندازه کف و ته ظرفی که می‌خواهند ببافند قرار دارد انجام می‌شود . صنعتگران ابتدا دایره کف ظروف را تهیه و سپس بدنه آنرا می‌بافند . گاهی نیز برای وصل کردن برخی از قطعات به یکدیگر از مفتولهای سیمی بسیار نازک استفاده کرده و با انبردست معمولی آنها را به هم میپیچانند و در انتهای کار، تمامی اطراف نی را که معمولاً بزرگ و کوچک است با قیچی مخصوص که به شکل قیچی باغبانی است، برش می‌دهند تا نیها یک اندازه شود و محصول شکل یکنواختی پیدا کند . یک محصول از نوع مرغوب باید دارای ویژگیهای زیر باشد :
رنگ آن طلایی متمایل به سفید باشد .
قابل ذکر است که بامبوئی که رنگ آن سبز باشد نشان دهنده خشک نبودن آن بوده و احتمالاً سیاه می‌شود .
شبکه‌هایی که بعد از بافت ایجاد می‌شود باید منظم و یک اندازه باشد .
مفتولی که برای وصل کردن بعضی از قسمتهای بامبو از آن استفاده می‌شود باید بسیار ظریف بوده و دقت کافی در پیچاندن آن بکار رود .
از آنجا که برخی از ظروف بامبو رنگی هستند مسلماً در انتخاب نوع رنگ و نحوه بکار گرفتن آن باید دقت کافی بعمل آید .
بامبو گری :
در این روش از صنایع دستی ، غالبا از قطعات درشت تر بامبو استفاده می شود . به گو نه ای که بعد از برشهای عرضی ،لوازمی همچون آباژور،گلدان،لیوان، مبل و... درست می شود . که غالب آنها را می توان در مجموعه تولیدی بامبو جان مشاهده نمود .بامبوجان
گیاه خیزران (بامبو) Bamboo، جنسی از گیاهان خانواده گندمیانGraminees است که شامل چندین گونه مختلف می‌باشد .بعضی از گونه‌های این گیاه را در مناطق معتدل سرد می‌توان کاشت ولی برخی دیگر را زمستانها در گلخانه سرد باید نگهداری کرد .ریشه اش ساقه‌های زیر زمینی ( ریزوم) و ساقه‌های هوائی آن بند بند می‌باشد که چندین متر بلند می‌شود . برگهایش باریک و نوک تیز است . بامبو را می‌توان در نارنجستان کاشت یا آنکه در صندوقهای بزرگ چوبی کاشته زمستان آنها را در گلخانه سرد یا نارنجستان برده بمحض اینکه هوا مساعد شد آنها را بیرون آورده در نقاط مناسب چمن زار بکارند . بوته بامبو که در نواحی گرمسیر تا ۴۰ متر قد می‌کشد در آن مناطق جنگلهای عظیمی را تشکیل می‌دهد . پس از چند سال که بامبو گل داده و میوه کرد، بوته اش خشکیده و بوته‌های جدیدی از پاجوشهای ریشه بجای آن می‌روید . جوانه تازه، مغز و میوه‌های رسیده این گیاه خوراکی است و از چوب آن برای عصا و انواع صندلی و میز باغی استفاده می‌کنند.
روش تکثیر : برای زیاد کردن بامبو، بهار ریشه‌های زیادی را گرفته جای دیگر می‌کارند .