گاهشماری ژولینی نوعی تغییر یافته از گاهشماری رومی است که در سال ۴۶ قبل از میلاد توسط ژولیوس سزار و در سال ۸ پ میلاد توسط آگوستین سزار (امپراتوران وقت روم) با تعدیل تقویم رومی معرفی شد. ماههای آن با میلادی یکسان بوده و با ۲۹ روزه شدن ماه فوریه کبیسه می شود.[۱]
تقویم یولیانی ۳۶۵ روز بود که برای هر ۴ سال یک روز به روزهای سال اضافه می‌شد. به علت دقیق نبودن کسر سال نسبت به سال اعتدالی هر ۱۲۸ سال یک روز عقب می‌افتاد.
این گاهشماری در دوره مسیحی با مبدأ میلادی (به عنوان گاهشماری میلادی) پذیرفته شد. کبیسه‌گیری تقویم میلادی در سال ۱۵۸۲ میلادی (با عنوان گاهشماری گریگوری یا میلادی جدید) تصحیح شد. در گاهشماری میلادی بر پایه ژولینی اعتدال بهاری در سال ۳۲۵ میلادی که شورای نقیه تشکیل شده بود در ۲۱ مارس صورت گرفته بود و در سال ۱۵۸۲ به ۱۱ مارس افتاده بود و ده روز عقب مانده بود که با حذف ده روز از تاریخ و کاهش نسبی کبیسه‌گیری در نتیجه میزان دقت گاهشماری میلادی را به یک روز (عقب مانده) در ۳۳۲۰ سال رساند.