سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵، ششمین سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران است که در تاریخ ۶ آبان ۱۳۸۵ در سراسر کشور به اجرا درآمد.[۱] این سرشماری دارای ویژگی‌هایی است که آن را از سرشماری‌های پیشین متمایز می‌کند. از نظر شیوه اندازه گیری صفات، این سرشماری نخستین سرشماری کشور است که روش سرشماری همراه با نمونه گیری در آن پیاده شده است. طبق این سرشماری جمعیت کل ایران، ۷۰۴۹۵۷۸۲ نفر بوده است که از این تعداد ۵۰/۸۸ درصد مرد و ۴۹/۱۲ درصد زن می‌باشند، همین طور متوسط بعد خانوار ۴/۰۳ نفر می‌باشد.[۲] جمعیت سالمند یا جمعیت بالای ۶۰ سال ایران در این آمارگیری، ۵ میلیون نفر بود (۷/۴ درصد جمعیت کل کشور) که پیش‌بینی می‌شود در سال ۱۴۳۰ این عدد به ۲۵ میلیون نفر برسد.