حسنعلی نجابت شیرازی (زادهٔ ۱۲۹۶ - درگذشته ۱۳۶۸)، از عرفای شیعه و شاگرد دو عارف برجسته شیعه سید علی قاضی طباطبایی تبریزی و محمدجواد انصاری همدانی می‌باشد.
محتویات
۱ زندگی
۲ خدمات
۳ آثار
۴ درگذشت
۵ مدفن
۶ پانویس و منابع
زندگی
حسنعلی نجابت شیرازی، در سال ۱۲۹۶ در شیراز بدنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در شیراز گذراند و پس از آن به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و در سن ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل عازم عراق شد. در نجف پس از گذراندن سطح، معقول را نزد علی محمد بروجردی و فقه و اصول را نزد سید ابوالحسن اصفهانی، سید عبدالهادی شیرازی، علی محمد بروجردی و سید ابوالقاسم خویی گذراند و در ۲۸ سالگی به اجتهاد رسید. وی در اخلاق و عرفان شاگرد دو عارف برجسته شیعه سید علی قاضی طباطبایی تبریزی و محمدجواد انصاری همدانی بوده است.
نجابت پس از بازگشت از نجف به شیراز، همراه با سید عبدالحسین دستغیب در مبازه علیه نظام پهلوی دست داشت و همزمان با درگذشت بروجردی و شروع مبارزات سید روح‌الله خمینی در سال ۱۳۴۰، به ترویج افکار وی پرداخت.
خدمات
وی علاوه بر فعالیت‌های علمی و سیاسی، خدمات مهمی را در شهر شیراز انجام داده که مهمترین آنها تأسیس حوزه عملیه بنام «حوزه علمیه شهید محمدحسین نجابت» می‌باشد. او در این حوزه علاوه بر تدریس ادبیات، منطق، فلسفه، کلام، تفسیر، فقه و اصول در سطوح عالیه، در دو بعد عرفان نظری و عملی به تربیت شاگردان می‌پرداخت.
آثار
از وی آثار منتشره و غیرمنتشره زیادی بجا مانده است که کتب «بصائر یا قرآن و اهل بیت» کلمة طیبه، توحید، کلمة عشق، حدیث سرو، شرح دعای رجبیه، ولایت شرعیه مطلقة فقیه، شرح زیارت شعبانیه و دهها اثر مکتوب و صدها درس مضبوط دیگر از آن جمله است.[نیازمند منبع]
درگذشت
وی در ۹ بهمن ۱۳۶۸ درگذشت.[۱]
مدفن
وی در بقعه سید میر محمد ابن موسی الکاظم در کنار مزار سید عبدالحسین دستغیب در شیراز دفن گردیده است.